Ja bym chciał przy tej okazji poruszyć pewną sprawę techniczną.

"- Nie traktujesz mnie jak prawdziwą kobietę."


Proszę zauważyć, że to wypowiedź bohatera, a nie narracja, i teraz, o co mi chodzi (i chciałbym by rozwiano moje wątpliwości raz na zawsze)

Czy mamy pisać tak, jak rzeczywiście wypowiadają się nasi bohaterowie (jak sobie ich odgłosy paszczowe wyobrażamy), czy tak, jak jest poprawnie gramatycznie?

Myślę, że można by otworzyć nowy temat w tej kwestii, ponieważ kiedyś ta sprawa już wyszła w trakcie komentowania czyjegoś utworu i w zasadzie nie bardzo wiadomo, jak to traktować.
Ja osobiście wychodzę z założenia, że autor jest narratorem także dialogów i jeżeli tylko nie wkłada w usta swoich bohaterów specyficznego dla ich charakteru języka, na przykład jakiejś odmiany slangu, to powinien jednak dbać o poprawność tych wypowiedzi. Z tego chociażby względu, żeby nie utrwalać u czytelników błędnej, potocznej polszczyzny.

No właśnie nie jestem przekonany czy "powinien jednak dbać o poprawność tych wypowiedzi", bo wówczas naraża swoich bohaterów na niewiarygodność i w konsekwencji cała opowieść staje się niewiarygodna (nie wciągnie czytelnika), a to błąd śmiertelny. No w każdym razie poważniejszy niż gramatyczny. Tak to widzę, mniej więcej.

Czy prawidłowy jest zapis: "Ania dostała dzisiaj piątkę, a Marta - czwórkę"? Chodzi mi o myślnik w tym zdaniu - czy można nim zastąpić czasownik, żeby go nie powtarzać? A może lepiej byłoby bez myślnika?

Można to zdanie zapisać z myślnikiem, ale można i bez myślnika. Myślnik jest tu znakiem elipsy, czyli opuszczenia składnika zdania. Myślnik każe też zawiesić na chwilę głos. Jeśli zależy nam na zaznaczeniu elipsy lub chcemy, aby czytający zatrzymał się na chwilę, postawmy myślnik.

Jak należy zapisać paralelną konstrukcję bezokolicznikowo-czasownikową według schematu "Lubić, lubię, ale nie jem":
a) Lubić, lubię, ale nie jem;
b ) Lubić lubię, ale nie jem;
c) Lubić - lubię, ale nie jem?
Inne przykłady:
Dziwić, to nie dziwi.
Podróżować pociągami na "tamtą stronę", podróżowały tylko jednostki (...).
Jeździć dokądkolwiek indziej się nie jeździło, chyba że wielcy ryzykanci (...).
Musieć, muszą ogólnie nie więcej niż obmyć podłogę (...).
Pracować nie pracuje nikt.

Interpunkcja konstrukcji, o które Pani pyta, nie jest znormalizowana w słownikach. Myślę, że w związku z tym lepiej zdać się na wyczucie piszących niż stwarzać reguły. Osobiście w tego rodzaju zdaniach odczuwam bardziej brak słowa to niż przecinka, np. "Lubić to lubię, ale nie jem". Owo to nie jest koniczne, ale ułatwia lekturę. W tekście pisanym w jego miejscu jest pauza, zawieszenie głosu. W tekście mówionym pauzy nie słychać, ale można pauzę - czyli myślnik - postawić. Myślnik jest znakiem bezpieczniejszym od przecinka, tzn. trudniej jego obecność zakwestionować.

Witam!
Mam pytanie o pisownię przecinka w sformułowaniu z tym, że (...), zwłaszcza na początku zdania. Na przykład: "Rozwiążę dziś ten problem. Z tym, że mogę nie zdążyć przed południem". Powiedziano mi, że na początku zdania powinno być bez przecinka: "Z tym że (...)".

Doradzono Panu słusznie. Przecinek między z tym a że można postawić, jeśli na słowo tym pada akcent. Gdy jednak z tym zajmuje pozycję inicjalną, taki akcent byłby nienaturalny.

- Mirosław Bańko, PWN

Dzień dobry
Dobrze, że jest ten weekend - przynajmniej wreszcie udało mi się zadać pytanie Proszę mi napisać, jak się mówi: znikło czy zniknęło (np. "Bo by ci to nie znikło (nie zniknęło)" ).
Dziękuję za odpowiedź

Nie wiem, czy to Panią ucieszy, ale obie formy są równie poprawne. Oboczność taka dotyczy także niektórych innych czasowników na -nąć, ale nie wszystkich, co jest przyczyną wahań i błędów. W razie potrzeby najlepiej (i chyba najszybciej) zajrzeć do słownika.
Z ciekawością zauważyłem, jak realia korespondencji w Internecie wpływają na ustabilizowane związki frazeologiczne. W miejsce zwyczajowego "Proszę mi powiedzieć..." napisała Pani "Proszę mi napisać...". Napisałem więc.
Ciekawostką jest też, że gdyby ściśle trzymać się zasad polskiej pisowni, zamiast "Bo by ci to nie znikło" należałoby napisać "Boby ci to nie znikło". Osobiście unikam takiej zbitki słów, gdyż boby wydaje mi się niepoważne, a napisać bo by się nie ważę.

- Mirosław Bańko, PWN