| Autor |
Portal a pokolenia
|
julanda 
Użytkownik
- Postów: 386
- Skąd: Warszawa
|
| Dodane dnia 30-12-2013 23:07 |
|
Kochani, od czasu, kiedy mam możliwość należeć do portalowej społeczności, cieszyć się z Wami, czytać wiersze i prozę, w której wyobraźnia i rzeczywistość, dzień dzisiejszy i historia, tworzą obraz człowieka poszukującego miejsca na Ziemi, z subtelnym marzeniem, aby przemijając zostawić ślad, zastanawiam się, ile łączy i dzieli pokolenia, które czas znaczy pulsem doświadczeń? Jacy jesteśmy, co nas zbliża, co dzieli? Jakie są oczekiwania w stosunku do poezji i prozy? Czy twórczość starszego pokolenia portalowiczów trafia do bardziej współczesnych? Gdzie przebiega granica, na której kończy się entuzjazm, dokąd zmierza myśl? Czy dyskusje pod wierszami i prozą mogą nadawać na tych samych falach?
Należymy do pokolenia dziadków, rodziców i dzieci - każdy z nas z poczuciem istnienia jako silna jednostka, wartościami i wizją tego, jak powinna wyglądać rzeczywistość, gdzie się zaczyna i kończy artystyczna pomysłowość, co stanowi o jej szczególności?
Porozumiewamy się w regułach, które znaczy internet, zwracamy się do siebie po nickach i tak często w naszych dyskusjach pojawia się inne widzenie rzeczy. Wiem, każdy ma rację, ale jestem ciekawa, jak to się dzieje, że wciąż poruszamy energię w pokoleniowej przepaści czasu, nie inaczej, niż ci którzy przeszli życie przed nami, tylko wtedy nie było internetu. Stoimy przed zagadką, a może zjawiskiem naturalnym dla czasów?
Jak to jest, że istniejąc jako społeczność wielopokoleniowa, uczymy się od siebie nawzajem, czego oczekujemy?
Bardzo jestem ciekawa, co Wy na to?
[Dodano 31-12-2013 10:11]
 Wychodzi na to, że zaproponowany temat jest zbyt akademicki.
Niewątpliwie, dyskuje na forum powinny przypominać rozmowę w gwarnej kawiarni, a nie wykłady. Być może sama powoli znajduję odpowiedź, ale wygląda na to, że zaproponowanie wątku otworzyło mi drogę do odpowiedzi?
Nie jest przypadkiem podobnie, jak w filmie Wyścig z czasem? W jakimś sensie portal staje się dla autora pod nickiem, czymś w rodzaju zatrzymania realnego świata? Jednakowi, zastygamy w najlepszym dla siebie czasie, tylko gdzieś głęboko, bardzo niewidocznie, pulsuje przeszłość i przyszłość. Tykający zegar z wschodów słońca, które jeszcze przed nami.
Jak piszemy wtedy o miłości, marzeniach... śmierci? Jaka jest skala lęku przed życiem dla autora, który próbuje się wyrwać ze snu emo, a tego, który udając siłę, tak naprawdę budzi się w nocy, z myślą, ile ich jeszcze zostało?
Jaką wartość mają wspomnienia, gdy jest ich zbyt wiele, jaką marzenia, kiedy można jeszcze ich nieść całe naręcza?
I co wtedy, gdy powstanie wiersz, ktoś od marzeń napisze, że nic nie czuje pod wspomnieniami i nic z tego nie wynika, a ten, spod ciężaru wspomnień, zawoła: po co marzysz, to mżonka, nie rozumiem, jak można wierzyć!
Słowa w poezji są żywe, w mowie pulsują emocją. Martwe w piśmie jak puste pancerze skarabeuszy. Może nie warto się zastanawiać, czas na portalu nie istnieje? Tylko zegar tyka, cicho, elektronicznym stuk, stuk...
|
"Poezja jest snem śnionym w obecności rozumu." Tommaso Ceva
Dozgonnie wdzięczna Szaremu Kotu zza rzeki o imieniu Szakal...
|
|
| Do góry |
|
|
| Autor |
RE: Portal a pokolenia
|
Miladora
Użytkownik
- Postów: 7498
- Skąd: Kraków
|
| Dodane dnia 31-12-2013 14:01 |
|
Myślę, że czas na portalu nie istnieje i każdy z nas postrzegany jest jako indywidualność wyabstrahowana z wieku, chociaż oczywiście bagaż doświadczeń może być bardzo różny.
Myślę także, że ilość przeżytych lat nie ma tu większego znaczenia, jak długo przemawiamy językiem potrafiącym wywoływać w nas podobne odczucia.
Oczywiście nie jest to regułą, bo nie wszystko trafia do wszystkich, ale tak czy owak ludzie piszący mają podobną wrażliwość, a gdy jest w tym wzajemny szacunek - pokoleniowe różnice tracą znaczenie.
Wszystkiego Dobrego w Nowym Roku.
|
| Zawsze tkwi we mnie coś, co nie przestaje się uśmiechać (Romain Gary).
|
|
| Do góry |
|
|
| Autor |
RE: Portal a pokolenia
|
julanda
Użytkownik
- Postów: 386
- Skąd: Warszawa
|
| Dodane dnia 31-12-2013 16:04 |
|
Tak też myślę, że habilitacji z zagadnienia nie da się zrobić. Jest jak we wspomnianym filmie. Jednostka czasem w ciszy przeżywa rozterkę i z jednakową ciekawością wtapia się w wirtualną postać. 
|
"Poezja jest snem śnionym w obecności rozumu." Tommaso Ceva
Dozgonnie wdzięczna Szaremu Kotu zza rzeki o imieniu Szakal...
|
|
| Do góry |
|
|
| Autor |
RE: Portal a pokolenia
|
Miladora
Użytkownik
- Postów: 7498
- Skąd: Kraków
|
| Dodane dnia 31-12-2013 16:32 |
|
Habilitacji pewnie nawet nie warto z tego robić, ale pogadać zawsze warto.
Zwłaszcza że mamy do dyspozycji tylko słowa i tylko za ich pomocą możemy patrzeć sobie w oczy.
A także się uśmiechać...
|
| Zawsze tkwi we mnie coś, co nie przestaje się uśmiechać (Romain Gary).
|
|
| Do góry |
|
|
| Autor |
RE: Portal a pokolenia
|
gabstone
Użytkownik
- Postów: 1101
- Skąd: Chorzów
|
| Dodane dnia 01-01-2014 15:27 |
|
Coż za znaczenie ma wiek? Widując się po różnych naszych zlotach, można zauważyć, jak mieszają się pokolenia. Może ci młodsi nie mają takich doświadczeń i bagażu wspomnień, są jednak żądni wiedzy, i potrafią słuchać. Ba, nawet wyciągać wnioski. A czas? Cóż, żyje własnym życiem, i zdaje się nie dostrzegać naszych rozterek
Ważne jest to, że można się uczyć, nie tylko pisania. Świata innych ludzi, innego postrzegania, można wyjść z prozy i zacząć pisać wiersze, i odwrotnie. I to własnie tutaj jest ważne... No i słowa, słowa, słowa...
Poza tym ,ie pamiętam już czyj to cytat, ale jest jak najbardziej na miejscu "Przeszłość i teraźniejszość są naszymi środkami. Tylko przyszłość jest celem. "
|
| Polacy są zbyt inteligentni jak na swoje położenie geograficzne. Jarosław Iwaszkiewicz
|
|
| Do góry |
|
|
| Autor |
RE: Portal a pokolenia
|
julanda
Użytkownik
- Postów: 386
- Skąd: Warszawa
|
| Dodane dnia 01-01-2014 18:08 |
|
Masz rację Gabstone, też tak myślę, poza tymi chwilami, kiedy zaczynam się zastanawiać, przestaję wtedy upraszczać i budzi się niepokój, że czas ma różne prędkości. To jest właśnie prędkość, za którą idą słowa tego, co piszemy. Rozterka, rozszczepienia czasu w środku człowieka. A, co do zlotów, tak, one wskazują na błąd założonej teorii, chociaż nie do końca, bo wciąż się uczymy od siebie.
Pozdrawiam noworocznie!
|
"Poezja jest snem śnionym w obecności rozumu." Tommaso Ceva
Dozgonnie wdzięczna Szaremu Kotu zza rzeki o imieniu Szakal...
|
|
| Do góry |
|
|
| Autor |
RE: Portal a pokolenia
|
Poke Kieszonka
Użytkownik
- Postów: 2063
- Skąd: Naniby
|
| Dodane dnia 02-01-2014 05:19 |
|
Pozwólcie, że i ja swoje ,,trzy grosze'' choć nie mam pewności czy na coś się zdadzą ?
Pokoleniowe różnice w podejściu do problemu wiążą się z konfliktami. Zastanawiając się kto ten konflikt wywołuje zauważamy, że z jednej strony mamy cierpliwość, spokój i opanowanie ale jednocześnie tendencje zachowawcze - obronę stanu istniejącego atakowanego przez młode pokolenie rewolucjonistów. Mamy tu rewolucyjne podejście walczące z inercją. Jedno i drugie podejście nie jest moim zdaniem właściwe. Właściwy jest dopiero konflikt między nimi. Konflikt prowadzący do połączenia doświadczenia pozwalającego przewidywać nowe rozwiązania i szukać w nich tego co juz wiemy, tego co znamy z doświadcznia. Konflikt z wiecznym ruchem, poszukującym nowych i lepszych rozwiązań twórczym niepokojem. Niechęć do podejnowania ryzyka i podejmowania nowych wyzwań niekoniecznie musi być inercją. Może być także śwaiadomością czym te "nowośi" tak na prawdę są. Czy nie są to tylko inne nazwy, pewne mniej lub bardziej udane, często pojedyncze eksperymenty z których ktoś wyciągnął wnioski - wybrane lub akurat dla niego dostępne na temat niemożliwości pewnych rozwiązań czy nieświadomości istnienia barier popycha ten świat naprzód? W końcu pamiętajmy, że stare - doświadczone pokolenie jeszcze nie tak dawno było tym ryzykanckim i brawurowym. Każdy mistrz był kiedyś uczniem. Pamiętajmy, że te dwa podejścia nie są czymś tak prostym jak punkt w przestrzeni a ich połączenie nie jest operajcą szukania środka odcinka. Mając z jednej strony doświaczenie, z drugiej młodość i wyobraźnię możemy rozwijać się w bardzo wielu kierunkach. A to co naprawdę pozwala nam efektywnie pracować - to świadomość problemu, świadomość potrzeb, świadomość siebie, nie leży na prostej łączącej te dwia postawy. Kto wie, może nie leży nawet w tej samej przestrzeni?Może jedynym co łączy doświadczenie i młodość jest człowieczeństwo, którego uczymy się przez całe życie, a właściwie w którym przez całe życie ewoluujemy.Dlaczego młodośc i doświaczenie a nie młodośc i starość czy też ingnorancja i doświadczenie. Ignorancja to nie tyle brak doświadczenia co jego odrzucanie. Podobnie jak starośc nie musi oznaczać doświadczenia. Młodośc to sposób z jednej strony na beztroskę i używanie wyobraźni do poszukiwania nowych rozwiązań. To sposób na ciągłe patrzenie w horyzont i w daleką przyszłość. To chęć i siła do naprawy całego świata. Doświadczenie - to skierowanie wyobraźni na konsekwencje.Czy to można pogodzić ? zostawiam Was z tym pytaniem niech każdy sam sobie odpowie - jedno wiem na pewno odpowiedzi będą różne, ,,bo nasz punkt widzenia zależny od punktu siedzenia'' Tylko jedna malutka prośba szanujmy ,,swoje widzenia i widzenia innych'' Serdeczności z mojej kieszonki dla wszystkich
|
| zbieram do kieszonki małe radości z każdego dnia
|
|
| Do góry |
|
|
| Autor |
RE: Portal a pokolenia
|
julanda
Użytkownik
- Postów: 386
- Skąd: Warszawa
|
| Dodane dnia 02-01-2014 08:45 |
|
| Poke! Jednak temat nurtował i pedagogów, tak przypuszczałam, że spadając z tym tematem z chmur, musi być dużo na rzeczy. Pewnie dlatego, że sporo mi młodzi dali ostatnio "w kość" i zastanawiałam się, czy właśnie nie z bezradności. Zbyt wiele we mnie poetki, abym umiała być zimna wobec młodej generacji, nastawionej na korporacyjny układ i serialowe intrygi. Szukam odpowiednika tych zachowań kilka dekad wcześniej. Chyba już wiem. Oczywiście, że było! Piękne falowanie, dobry temat na powieść, a powstała już taka niejedna. Być może chciałabym, aby ludzkość wyskoczyła już z tej wirówki... Byłoby nudno?
|
"Poezja jest snem śnionym w obecności rozumu." Tommaso Ceva
Dozgonnie wdzięczna Szaremu Kotu zza rzeki o imieniu Szakal...
|
|
| Do góry |
|
|
| Autor |
RE: Portal a pokolenia
|
Silvus 
Użytkownik
- Postów: 1661
- Skąd: Warszawa
|
| Dodane dnia 29-01-2014 01:48 |
|
Oj, Jula... chciałoby się napisać to i owo, jednak temat się rozwinął... w stronę abstrakcji. Czy pora teraz nie za późna? Mówię: tak. Mówi mi to dotyk oka na ekranie (zaspany i zasypany piaskiem nocnym). Ale myśl świeża, acz poplątana... do kiedy indziej, chciałem napisać już nawet z początku stycznia, ale nie było kiedy... a teraz... temat zbyt abstrakcyjny, myśleć nie mam w chęci... muszę chyba poczekać, aż skończę studia.
W każdym razie jedno teraz wiem: chcę nie myśleć o tym (co udaje się), że portal jest osadzony w czasie i przestrzeni. Coś jak - bez większych powiązań ze światem rzeczywistym. Daje mi to nadzieję, że wszystko tu się może zmienić, jeśli tylko tego chcemy.
|
|
|
|
| Do góry |
|
|
| Autor |
RE: Portal a pokolenia
|
Dobra Cobra
Użytkownik
- Postów: 643
- Skąd: https://www.dobracobra.pl/
|
| Dodane dnia 01-02-2014 14:49 |
|
U mnie pojawia się inne widzenie przecinków.
DoCo.
|
Dobra Dobra - autor nieco surrealistycznych opowiadań - przez czysty życiowy przypadek realizuje w swojej twórczości motto: Życie stoi do każdego otworem. Ale nie do każdego tym samym.
Oficjalna strona DoCo - https://www.dobracobra.pl
Zapraszam!
|
|
| Do góry |
|
|
| Autor |
RE: Portal a pokolenia
|
|
Usunięty
Gość
|
| Dodane dnia 01-02-2014 17:44 |
|
Dla mnie wygląda to tak. PP jest jak rozległe jezioro. Można w nim łowić ryby lub je dokarmiać, kąpać w, pływać po, puszczać kaczuszki, wrzucać ze złością butelki, sikać albo krzyczeć na zanieczyszczających.
Wrażliwe, wielopokoleniowe miejsce wypoczynku. A im głębsze, tym czystsze i nie zarasta.
|
|
|
|
| Do góry |
|
|
| Autor |
RE: Portal a pokolenia
|
Dobra Cobra
Użytkownik
- Postów: 643
- Skąd: https://www.dobracobra.pl/
|
| Dodane dnia 02-02-2014 16:19 |
|
Jan Kaczmarek, "Co się zżera w jeziorze".
Do posłuchania:
http://teksty.org/jan-kaczmarek,co-sie-zzera-w-jeziorze,tekst-piosenki
Jeziora pozornie są takie
spokojne
gdy lekka pokrywa je falka,
jedynie na niby są takie
cudowne:
w ich głębi śmiertelna wre
walka.
Wypływasz łódeczką,
zanurzasz się w trzcinie,
co brzegi znienacka porasta...
dwa metry po tobą w
bagiennej gęstwinie,
sadyzmy! bandytyzm!
bestialstwa!
Tam szczupak żarłoczny
poluje na lina
i okoń się czai na
żabę.
Węgorz na płotkę
parol zagina,
sandacz się wpija w
doradę.
Tam rak, wodny
żulik, dopadłszy robaka
zamęcza go w
sposób haniebny,
leszcz goni pędraka,
sum gnębi ślimaka,
liczą się tylko zęby!
A w górze słoneczko i miły
zefirek
i zielsko rozrasta się sielsko.
Na zielsku nenufar, a nad nim
motylek
z tą swoją słodyczą anielską.
I można by całkiem z uciechy
oszaleć
i rzucić się na to z oskomą,
lecz chętkę tę miłą
wstrzymuje wytrwale
ta jedna niemiła świadomość:
Że w głębi panoszy
się licho podstępne,
krwiopijcze,
złośliwe, nerwowe.
Siedząc w topieli
niemiłej i mętnej
knuje swe plany
niezdrowe!
Zżerają się stare
bezzębne sielawy,
wzajemnie nad sobą
się pastwiąc,
zaś w nocy gdy
nawet to wszystko zasypia
rdza zżera stare
żelastwo!
|
Dobra Dobra - autor nieco surrealistycznych opowiadań - przez czysty życiowy przypadek realizuje w swojej twórczości motto: Życie stoi do każdego otworem. Ale nie do każdego tym samym.
Oficjalna strona DoCo - https://www.dobracobra.pl
Zapraszam!
|
|
| Do góry |
|
