Uwaga, zadam wredniaste pytanie. Jaceku_L, ile współczesnych polskich książek przeczytałeś? Ile z nich choćby przejrzałeś pod kątem swoich wątpliwości? Niewiele, prawda?

Bardzo wielu polskich współczesnych autorów dziękuje różnym osobom za pomoc merytoryczną, materialną, czy choćby duchowe wsparcie i rady. Nie widzę w tym nic złego. Uważam nawet, że w dobrym geście jest podziękować za pomoc. I nie ma znaczenia czy jesteś debiutantem, czy nie.

Nie, nie, to nie jest savoir vivre wydawcy. Wydawca nic autorowi do książki nie dopisze, bo zwyczajnie nie wie co i z kim autor konsultował, jak wyglądał proces tworzenia i,z całym szacunkiem, wydawcę to nie interesuje. On zajmuje się gotowym tekstem, tym, co dostarczy mu autor. Jeśli zatem autor nie pamięta o słowie "dziękuję", wydawca o nim nawet nie pomyśli. Wszelkie podziękowania powinny wyjść od autora, są zależne od jego wychowania i towarzyskiego obycia.

Wydaje mi się, że jeśli jakieś zagadnienie umieszczone później w książce, problem prawny, wpływ związków chemicznych na coś, sprawy medyczne czy cokolwiek innego, konsultowałeś z fachowcem, to umieszczenie podziękowań czy choćby informacji z czyich rad korzystałeś jest kwestią uczciwości. Bo to nie jest Twoja wiedza, doświadczenie czy cokolwiek innego, ale czyjaś. To tak jak bibliografia w pracy naukowej.
Autor rzadko zna się na wszystkim i trudno od niego wymagać wiedzy w każdej dziedzinie. Można natomiast wymagać, żeby wiedza merytoryczna zawarta w książce była zgodna z prawdą. Objawów choroby, procedur prawnych czy czegoś równie ważnego nie można sobie wyssać z palca. Z tym na pewno się zgodzisz. I jeśli jako autor bazujesz na czyjejś wiedzy, powinieneś się do tego przyznać. To uwiarygadnia Ciebie, jako autora i wiedzę, którą zamknąłeś w książce.