Święci Kościoła prawosławnego ogłaszani są przez Święty Sobór Biskupów lokalnego Kościoła (w Polsce - Święty Sobór Biskupów Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego) poprzez kanonizację, a następnie decyzją władz pozostałych Kościołów lokalnych włączani do grona świętych czczonych w tychże Kościołach.

Zgodnie z postanowieniami VII Soboru Powszechnego w Nicei (rok 787) prawosławni oddają cześć (gr. προσκύνηση - pokłon, w odróżnieniu od gr. λατρεία - adoracja, przynależna jedynie Bogu) świętym, przede wszystkim ich relikwiom, jako przebóstwionym ciałom świętych oraz przedstawiającym ich ikonom.

Wykreślenie świętego z kalendarza liturgicznego nie oznacza pozbawienia świętego świętości, "bowiem, kto raz został uznany za świętego i wpisany do Martyrologium, pozostaje świętym na zawsze, chociażby wypisano go ze wszystkich kalendarzy liturgicznych na całym świecie"

To po co wykreślać?

a sam dekret miał na celu oczyszczenie kultu, a nie "wykreślanie" osób jako osób. chodzi tylko o to, by ludzie koncentrowali się na tym, co rzeczywiście może być przykładem, a nie na sensacjach - i ten cel jest prawidłowy.

Jestem pewien, że za 100 lat będzie dość podobnie w tym konkretnym względzie.

dawne chrześcijaństwo plebsu z rogatymi diabłami, jarmarkami z okazji świąt i handlem odpustami i relikwiami, jest tym samym co współczesna masowa religia. Nic się nie zmieniło poza skalą.

mówi się, że wiele osób odchodzi od Kościoła. z drugiej strony Ci, którzy w nim pozostają, są bardziej świadomi swojej wiary i bardziej osobiście pogłębiający ją. stosunek większość-mniejszość, czy tradycja-doświadczenie osobiste może pozostać, jednak proporcje raczej przesuną się na korzyść tego drugiego, nawet jeśli spowodowane będzie tylko odpadnięciem części tzw."wierzących-niepraktykujących".

zmieniło. dużo. chociażby podejście i psychika ludzi oraz ich potrzeby. również stopień przesiąknięcia świata religią, konsumpcjonizm, "zagrożenia" zewnętrzne, podejście do śmierci i jej "dostępność". nie możemy patrzeć z góry na ludzi średniowiecznych, bo żyli w średniowieczu... mieli inną wrażliwość, inne - jako ogół - lęki, inne radości. w naszych czasach ludzie są dużo bardziej samotni i wyobcowani wewnętrznie, więc bardziej podkreślana jest przestrzeń psychologiczna i osobista każdej jednostki - a to prowadzi do krótszej drogi ku osobowemu podejściu do religii.

trzeba pamiętać, że jeśli hipotetyczny chłop francuski jest traktowany jak zwierzę pracujące i bardziej obchodzą go podstawowe potrzeby wg piramidy Maslowa, bo już z nimi jest krucho, trudno porównywać to do współczesnego pokolenia w Europie XXI wieku...

mówi się, że wiele osób odchodzi od Kościoła. z drugiej strony Ci, którzy w nim pozostają, są bardziej świadomi swojej wiary i bardziej osobiście pogłębiający ją.

, wikipedia w tej kwestii się myli (łatwo się mylić, bo wykreślenia są takie, jak mówiłem - ciche). Radzę zapoznać się z innymi źródłami, jest ich sporo w sieci.

. Niestety nie znam konkretnych danych,

A Ty masz znajomych, którzy czytają traktaty filozoficzne i nie oglądają telwizji to może masz inne obserwacje. Pojedź na przedmieścia albo do miast poniżej 200 tys mieszkańców.

A to niewątpliwie cieszy Valdensa. Bo to oznacza, że Kościół stanie się malutki. KK, Islam, Prawosławie itp, to religie, silne nie dlatego, że wyznają je światli, uduchowieni ludzie, tylko dlatego, że wyznają je masy. A masy chcą mieć popkulturową papkę i Kościół im to poda.

Von Glasenapp cytuje, jak pewien Chińczyk zrozumiał wykład doktryny chrześcijańskiej: „Po zjedzeniu przez Adama i Ewę kawałka jabłka, Bóg popadł w gniew tak wielki, że ich i ich potomków skazał na cierpienie; potem zaś, gdy ci potomkowie zabili Jego własnego syna, tak się z tego powodu ucieszył, że wszystkim przebaczył”.

mariamagdalena napisał/a:
"(...) czy aby nie nazbyt łatwo godzimy się na dwuznaczności, które Ewangelie i Prorocy każą nam bezkompromisowo odrzucać.”"

fragment do refleksji?