Nad Twoimi zdjęciami to można się tylko zachwycać

Bosski, co z tego wyrośnie? Mniszek lekarski po prostu, taki żółciutki...

Green, bardzo dziękuję

Oke, cóż... mnie dmuchawce kojarzą się zupełnie z czymś innym...

Miło Was gościć w moim zdjęciu. Pozdrawiam ciepło

Może wrzucę zatem jeszcze jakoweś zbliżenie, które będzie bardziej, hm, puszyste, a mniej z pająkiem się kojarzące...
Choć takich, jak się okazuje - "pajęczyniastych", mam sporo...

Dziękuję, Izoldo Wspomnieniowa, za "ulotne i ciekawe". I za opowiastkę. Wyzwanie sobie zrobiłaś z tym dmuchawcem, cieszę się, że puch przepowiedział słusznie
Kolejna przegródka otwarta...
Dziękuję i posyłam dmuchawcowe uśmiechy

No ja Cię przepraszam, ale sugerujesz, że masz w życiorysie taką samą? Moja pochodzi z czasów, gdy byłam w ogólniaku, więc tak gdzieś przed wojną. Musimy omówić szczegóły w kuluarach.

...daleko z betonu świat...

bardzo ładne

Tęskni mi się za latem. Ładne to

tak zimowo puchowo...

ale jak latem jak w listopadzie?

Wasinka jak przyroda... łączy pory roku

lama i zito

żyto to chłopaki w parku rozpijają

a to moje niby? myślałem że to Ty tak nieśmiało próbujesz...

dopomagać nieśmiałym lubię i owszem... wybawiciel niewiast... ech... podziękowania przyjmę z ochotą

damie nie przystoi... lecz niechybnie porwaną zostałaś przez motłoch parkowy i do niegodnych postępków zmuszoną... uratuję Cię jakem Rycerz-Wybawiciel...
patataj patataj patataj patataj
ach gińcież porywacze okrutni, żytem pojący damę powabną, otoż zaznajomię was z ostrzem mego miecza...
wsiadaj na koń, o pani, odwiozę Cię do zamku ojca Twego szlachetnego, który za uczynek ten odda mi rękę Twą i pół majątku...
lecz nie dla zaszczytów mężnych dokonuję czynów, jeno dla chwały Twego imienia, o pani nadobna...
jam Twym sługą pokornym i dobra Twego imienia strzec będę po wsze czasy...

smoków ci u nas dostatek...
bacz iż prawdą jest to co powiadają, że na smoka najlepszą zanętą by wywabić go z jamy jest białogłowa...
będę Cię zabierał ze sobą!

wojaże... wspólne przygody...
będziesz drżącą białogłową wystawioną na pożarcie a ja Cię będę za każdym razem ratował w ostatniej chwili... ach ten dreszcz ekscytacji...

zobaczysz że ten dreszcz przygody się Ci spodoba... trochę trzeba się nacierpieć węchowo niestety bo smoki to specjalnymi czyściochami nie są ale ile otem jest radości w odkrywaniu tajemnic jaskini... te cudzoziemskie zbroje porozrzucane wokół... skarby wszelakie... błyskotek dziewczęcych zatrzęsienie

coś Ty się bardzo tym jeżdżeniem na koniku interesujesz... ciekawe...

ej... ja sobie nic z konikami nie wyobrażam

no to dosiadaj i jedziemy
a z tym kichaniem to bym nie ryzykował bo smok może przy okazji ogniem buchnąć a na taką przypaloną pannę to już się potem żaden inny nie skusi

smoki dymać

ale kurtyna opada tylko na przerwę bo za chwilę akt drugi gdzie zobaczymy dzielną białogłowę stawiającą dzielnie czoła uskrzydlonemu potworowi a u boku jej stoi dzielny rycerz i także czoła nadstawia... mają na swym koncie smoczych głów bez liku i wyspecjalizowani w walce wręcz stanowią doskonały duet wywijający żelastwem na lewo i prawo... jako że smoków niestety ubywa nie stronią też i od innych stworów nocy jak wodniki, kościeje i strzygi... już za chwilę mrożący krew w żyłach akt drugi...
<zapowiadający znika za opadniętą kurtyną, widzowie rozchodzą się do fuaje, doładowują kubki z popkornem i kolą>

rusałkę?
toć topielica to była i już miał jej rycerz gardło poderżnąć sprytnie kiedy się białogłowa zjawiła i spłoszyła... znowu trzeba będzie ganiać i taplać się w błocie

ehhh... z babami...
to osiądziesz w naszym przytulnym zameczku wzniesionym z funduszy zebranych w smoczych jamach i będziesz dziatki doglądać i swetry dziergać a rycerz będzie dalej ganiał żeby do garnka było co włożyć

no ale przecież będę wracał
i będziemy wtedy wybiegać na łąkę i rwać dmuchawce, rozdmuchiwać puchatki na wszystkie strony... fruuuu... a nasze dziatki będą je łapały w małe dłonie i znosiły w mały kopczyk... a potem będziemy w ten pagórek puchowy nurkować i rozbijać puchatki na wszystkie strony jeszcze bardziej...

hmm... mnie się wydaje że my czytamy dwie różne książki moja się kończy bardzo pozytywnie

bo to jest książka na tzw. faktach autentycznych gdzie wszystko się miło kończy i żyli razem z gromadą latorośli biegającej wśród dmuchawców i rycerz z ostatniej wyprawy przywiózł całą skórę smoczą którą kazał wypchać i ustawić by złowroga postać górowała nad zamkiem i obwieszczała światu że tu mieszkają owi słynni pogromcy nadnaturalnych stworów
ale Ty chyba dostałaś wersję dla niegrzecznych dzieci

pośród dmuchawców... ech, dziewczyno... rycerz po boju smoczym powraca strudzony a Tobie jeszcze takie rzeczy w głowie... a strawy byś podała coby sił nabrał i wtedy by się bardziej wśród dmuchawców skończyć mogło

no właśnie... piknik... zwiewna sukienka... pod nią nic... jadło i owszem... zjadło by się

widzę, widzę, bo mi nic nie zasłania
a skoro tak smakowicie przyrządzona i podana to się zanurzam w rozkosze podniebienia

kurtyna zapada... widownia rozchodzi się do domów... ale... życie zakulisowe toczy się dalej... posiłek jeden nie wystarczy... bo jeszcze deser... a po deserze jeszcze jeden (łasuch)... a potem jeszcze drugie... no i ani się człowiek obejrzy a tu już pora następnego posiłku (obiadu? kolacji?)... to i do tego deser i zakąski i przystawki... i zasmażka...

Pięknie Wasinko
Potrafisz uchwycić to coś co daje później niezwykły efekt na zdjęciu
Zachwycasz lekkością chwili
Pozdrawiam

Ładne może, ale Oke ma rację za pajęcze. Za pajączki dziękuję, chociaż znajomy psycholog, terapeuta od arachnofobii, mówi, że jej nie mam! Ale dziś mam derechę, więc musiałabym podkolorować i odwrócić.