Dziękuję Wam, Kochani, w wolnej chwili naniosę poprawki, bo niestety, tekstu przed umieszczeniem nie miałam czasu dokładnie sprawdzić :/ Poza tym, trochę się tu tekstów naczytałam (swojego czasu...) i z całą pewnością mogę stwierdzić, że w porównaniu z wielom ten to faktycznie "nic specjalnego"

mede_a - ja też o tym nie wiedziałam, co zresztą widać

Witaj
Zgadza się, zdaję sobie sprawę... tak naprawdę nie wiem, co mnie podkusiło, żeby ten tekst tu umieszczać, jakoś tak pod wpływem impulsu sie na to zdecydowałam To jest właściwie wpis z mojego bloga i na blogu powinien pozostać.

Pozdrawiam

Haha,teraz to może być ciężko,bo za tydzień wypada mi termin porodu ;-) ale jak mi się kiedys jakimś cudem uda ogarnąć,to niewykluczone,że splodze coś nowego-w sensie tekstu,bo plodzenia potomstwa chyba wystarczy :-P

Pozdrawiam :-)

W zasadzie podtrzymuję to,co napisałam od częścią I :-) Co do zakończenia -delikatnie mówiąc-ponure,ale przyzwyczaiłam się już do tego w Twoich tekstach :-P:"

Ja osobiście nie gustuje w historiach politycznych,dlatego daje Ci tu "tylko" ocenę bardzo dobrą :-P Ale ten tekst jest dla mnie jakby wyjety z "Pana Piłsudskiego" Bułhakowa,tylko że w wersji współczesnej...a to już nie lada komplement,być porownanym do Mistrza ;-) A więc zabieram się za drugą cczęść :-D

Pozdrawiam!

Witajcie, Wasinko i shinobi,
Z jednej strony przykro mi, że w w odniesieniu do mojego tekstu odczuwacie niedosyt, ale z drugiej strony jest to moja pierwsza próba z miniaturą, a więc nie spodziewałam się też zachwytów

Pozdrawiam i dziękuję za zajrzenie

Piękna miniaturka. Taka malutka, a niosąca takie "duże" przesłanie Mogłabym się od Ciebie uczyć

Przeczytałam to już dobry tydzien temu (albo nawet i z hakiem), ale do tej pory nie miałam czasu zostawić pod tym tekstem swojego śladu Ale czułam, że musze tu wrócić i skomentować, no więc wreszcie jestem
Mike, mojemu niewyspaniu jesteś także winien, bo jak zaczęłam czytać, to z powodu niemożności oderwania się, skończyłam późna nocą (a miałam wejść na pp tylko na chwilkę przed snem...). I niech to oraz informacja, że nie przepadam za kryminałami odpowiedzą Ci na pytanie, czy mi sie podobało
Tekst, który wciąga osobe niegustującą w danym typie literatury do tego stopnia, co mnie, po prostu musi być dobry
Tylko na końcu trochę mnie Charlie rozczarował, że dał się tak łatwo podejść Myślałam, że jednak jest bardziej przebiegły... Ale to Twoj tekst i taka końcówka jest jak najbardziej logiczna, zwłaszcza, jeśli przyjąć, że miała nieść przesłanie, "kto mieczem wojuje..."

Pozdrawiam

Wyobraź sobie, Quentin, że ja też nie przywykłam Wystarczy sobie przypomnieć moje pierwsze teksty Widocznie jest okres, kiedy w głowie rodzą się rzeczy zabawne , ale też czasem przychodzi czas, kiedy takie rzeczy za nic na świecie urodzić się nie chcą.


Hahaha No to się cieszę, że nie pieprzę

Dzięki i pozdrawiam równie serdecznie

P.S. Życzę Ci, żebyś nigdy nie miał okazji tego zrozumieć.

Amso,

Masz absolutną rację i aż mi wstyd, że czasem o tym zapominam...


Fantastyczna konkluzja! Ja sama kiedyś zastanawiałam się, dlaczego akurat moje dziecko jest TAKIE, ale już przestałam, bo i tak wiem, że za nic na świecie nie zamieniłabym go na innego łobuza

I jeszcze, co do ostatniego zdania Twojego komentarza - to jest dokładnie to, o co mi chodziło - pokazać, że szczęście może być nawet tam, gdzie na pierwszy rzut oka wydaje się, że panuje tylko ból...

Dziękuję Ci za odwiedziny i pozdrawiam cieplutko - adekwatnie do tego, co mamy dziś za oknem

Niech ta Majka się wreszcie ogarnie i zrozumie, że Karol jest niemniej zadurzony niż ona sama No, chyba, że się mylę?
Świetna ta część, bardzo, baaardzo mi się podoba, chociaż to, że Zocha jest w ciąży podejrzewałam już dawno
W każdym razie super i czekam na dalsze

Pozdrawiam

Witam, moi Drodzy
Cóż mam powiedzieć? Mogę tylko podziękować Wam za zajrzenie do mnie i za tak pozytywną ocenę

Arrasie-a wiesz, zastanawiałam się, czy to nie powinno być bardziej rozbudowane... Ale, że do napisania go natchnęła mnie jedna taka mała sytuacja, wydarzenie, które trwało dosłownie chwilę, to postanowiłam, że i cały ten tekst będzie "mały". I cieszy mnie, że mimo to, jak napisałeś "trafia do serca".

Al - ja też zaczynam dochodzić do wniosku, że w pewnych sytuacjach nie ma sensu szukać... sensu. Człowiek tylko niepotrzebnie energię zużytkuje, a i tak nic z tego nie wyniknie, bo na niektóre pytania po prostu nie da się odpowiedzieć. Wielkie "DZIĘKUJĘ" za ostatnie zdania

Krystyno - a właśnie chciałam, żeby ten tekst mimo swojego w większości smutnego wydźwięku pomagał godzić się z losem... Stąd właśnie taka końcówka - nawet w ciężkiej sytuacji można odnaleźć szczęście.

mike - dość długo nie pisałam tutaj (ba, nawet nie miałam czasu wejść, żeby coś przeczytać) i jak tak powoli się zbierałam, żeby powrócić do "działalności", to planowałam "przywalić" jakąś historią z "jajem"... No, ale wyszło, jak wyszło i finalnie powstał tekst krótki i prosty jak przysłowiowa konstrukcja cepa Bo i taki miał być. Czasem po prostu musi być "krótko i na temat", żeby był odpowiedni przekaz i miło mi, że to dostrzegasz.

Figielku -

Ech, co ja mam Ci powiedzieć?Też tak mam
Masz rację, że cierpienie dzieci jest przerażające, ale chyba jeszcze ciężej jest taką sytuację znosić rodzicom... Bo chore dziecko przyjmuje świat (i swoją ułomność) takim, jaki jest, a tak naprawdę to rodzice/opiekunowie zdają sobie sprawę z nieszczęścia dziecka, tym samym dźwigając na swoich barkach podwójny jego ciężar

Cieszę się, że odnalazłąś tu elementy radości, które istotnie chciałam ukazać tym maleńkim fragmentem tekstu

Jeszcze raz Wam dziękuję i pozdrawiam serdecznie

A to nie jest tak, że rehabilitant to osoba, która rehabilituje, a nie ta, która jest rehabilitowana? Może powinno tu być "rekonwalescent"?
I ja, jak Szamanka, lubię Twoich bohaterów Swoją młodością i prostolinijnością nadają opowieści świeżość i sprawiają, że czyta się ją "pędzikiem"

Pozdrawiam

A ja już dawno coś podejrzewałam No i wygląda na to, że moje podejrzenia okażą się trafne. I dobrze, bo Całka też mi się podoba

Czytam, czytam i coraz bardziej mi się podoba. Z lekkiej opowiastki o perypetiach studentów zrobiłaś poważną historię o poważnych i ważnych sprawach. Zaskoczyłaś mnie pozytywnie i liczę na dalsze zaskoczenia w następnych rozdziałach... Chociaż nie wiem, kiedy dam radę wszystkie je ponadrabiać :/

Pozdrawiam