no i masz babo placek, zagrzaliscie mnie do boju - mike17, Hedwig, nie ma wyjscia musi byc ciag dalszy!

Bardzo dziekuje za mily komentarz i konstruktywna krytyke, dostalam skrzydel biegne poprawiac bledy! dziekuje!!!

a ja dopiero odkryłam Modliszkę! dlaczego tak późno! Swietna, krótka scenka z kobiecego punktu widzenia.

no własnie, coś mi też kuleje, i do końca nie wiem co... raz lepiej, raz gorzej ): tym razem chyba gorzej dzieki!

Jeśli tekst wywołuje dyskusję, emocje - a w tym przypadku tak jest, to chyba cel został osiagnięty Język narratora: beznamiętny, sprawozdawczy, bez wyraźnego zajęcia pozycji spełnia swoją rolę: ma taki właśnie być by pozwolić na swobodne interpretacje czytelników. Oceniam na dobry!

Forma twojego opowiadania jest mi bardzo bliska, pokazałeś istnie kobiecą wrażliwość i delikatność. Wzruszyłeś mnie głęboko!

Bardzo mi sie podoba, zgrabne zdania, jasny przekaz, krotko, rzeczowo i na temat

Bardzoooooo lubie takie refleksyjne miniaturki! Lekka dlonia, z cala subtelnoscia i delikatnoscia; przyjemnosc czytania!

piękny, nastrojowy, kobiecy. Brakuje może odrobinę iskry, "pazura" w tym co piszesz, ale jak stwierdził mike - czuje sie ogromny potencjał, a więc dalej, do roboty! czekam na więcej

Rzeczywiście Ksantypa lekko nie miała z takim facetem dziekuję za odświeżenie kawałka odległej historii w mojej głowie

dostrzegłam brak spacji między zdaniami: "Czego masz dość?Chcesz mi coś powiedzieć."
Podoba mi się gęstniejaca z każdą linijką atmosfera, nieźle się zapowiada!

Jak to pięknie, poetycko ujęłaś, łódeczka wspomnień, dziękuję za te miłe słowa, bardzo się cieszę, że udało się obudzić wspomnienia!

jeszcze raz tu wlazlam ( pewnie w ramach walki z uzaleznieniem internetowym ) aby przyznac racje mike. Czasami robie sobie taki jedno- dwudniowy odwyk, alez dzien jest wtedy dlugi!!! A jak kontakty rodzinne ulegaja jakosciowej zmianie, na lepsze oczywiscie!

dobrze opowiedziane
a mowia nieraz, ze czar Jej trwa dopoki paszczy nie otworzy by sie odezwac
leciutko, zabawnie, na koniec pojawila sie refleksja taka oto: dobrze, ze pociagami nie jezdze, bo czlowiek nie zna dnia, ani godziny i nieswiadom, ze wlasnie oto jest poddawany surowej ocenie poety, ktory nie przez przypadek jest mezczyzna - i funkcjonuje w jego wyobrazni jako skrzyzowanie kuchennego mopa i orangutana slodko!

Czytam z uwaga, gdyz jestem wielka milosniczka zwierzat, przyznaje duzo racji, ale jak ktos slusznie zauwazyl - nic nie jest czarne i biale! czyta sie lekko, no moze odrobinke przydlugie dla mnie na taki wywod, ale tekst dosc zgrabnie "poprowadzony"