interesujący tekst, niby wszystko wiadomo a jednak wiele u dwuznaczności. Pozdrawiam .

Silvus ma rację - konieczna jest konsekwencja w rymowaniu. Co do perspektywy mężczyzny - to mogę mieć z tym problem

jakie to urocze, powiało świeżością i niewinnością uczuć - jeśli taki był zamiar to bravo przyczepiłabym się jedynie do dość dużej ilości zaimków osobowych, niektóre można bez ujmy dla wiersza usunąć. Pozdrawiam

tekst mi się podoba - jako całość, rażą mnie jedynie namnożone tu metafory dopełniaczowe, oczywiście to środek stylistyczny, ale bardzo trudny w użytkowaniu, tak, żeby fonetycznie i znaczeniowo nie dominował nad tekstem

22227 tak słyszałam o tym terminie, dziękuję za wizytę i komentarz.
Arkady - dziękuję.

ja to rozumiem, ale w tym co napisałaś, w takim szyku - odbieram to inaczej, że to rozłąka jest przyczyną ziewania

dałam Ci tylko materiał do obróbki, jak malarzowi płótno, jak rzeźbiarzowi kawał drewna ;p

fajny, eteryczny klimat, podoba mi się, mam jedną, małą uwagę :



ziewanie na myśl o rozłące jest wg mnie mało przekonujące, odbieram to tak, jakby było Podmiotowi wszystko jedno, jakby był wręcz znudzony, a to nie o to chyba chodziło, prawda ?
więc zamiast: ziewam, może: drżę ? albo niepokoję się ? drętwieję ? martwieję ?
Pozdrawiam

Ty wiesz najlepiej jak to inaczej napisać, bo czujesz ten wiersz i przypisane mu emocje.
Może jakoś tak:

Zgubiłem drogę prowadzącą do domu,
i jeszcze nie wiem, czy chcę ją odnaleźć
bo błądząc odnajduję siebie.

pięknie.... po prostu pięknie

podoba mi się, to chyba wiersz o czymś co minęło, skończyło się, o tym, że nie wiadomo, w którą stronę iść dalej. Ale 3 ostatnie wersy wg mnie są do przeredagowania.

witaj, czegoś jest tu za mało albo za dużo, sama nie wiem.
to słyszę jak powtórzenie
- to jakoś mało poetyckie.

mnie się podoba i dałabym go półkę wyżej

) brzmi ładnie, prawie medycznie, ale nadal uważam, że nawet jak jest fermento, to pikawa nie siwieje

mnie też się podoba, tym bardziej, że tematyka nie jest łatwa do pisania