I cóż mam jeszcze dodać?

Witaj alea
Przyciągnął mnie tytuł, bo skojarzył mi się ze słynnym tytułem powieści K.Dick'a "Blade Runner. Czy androidy śnią o elektrycznych owcach?". Ale to tylko tyle jeśli chodzi o skojarzenia.
Twój bohater śni we śnie, w którym śni że śni, że to wszystko mu się śni, czy jakoś tak, bo już sam się pogubiłem. Takie przynajmniej odniosłem wrażenie. Jedyną rzeczą jakiej mógł się uchwycić, to niepomierny apetyt na zupę jarzynową, choć i ta wydaje się nierealna. Ciekawe pisanie, trochę 'schizo', ale ciekawie.

Pozdrawiam

Witaj Wierszybajko
Po tym co al-szamanka zaznaczyła, ja mam swoje 'trzy grosze'.
Pomijam interpunkcję.

"gdyż wyjątkowo rzadko nadarzała się okazja by zyskać sławę"

Odpuść 'kretów', zbyt 'ziemska' nazwa. Proponuję -'ryjowców','kopalników', lub cokolwiek innego co kojarzy się z ryciem w ziemi.

to zdanie, od przecinka trzeba troszkę inaczej sformułować, bo to wygląda jakby brat miał ją gonić np:
/..., chwycił za ucho rozpuszczoną panienkę i zabrał ją gdzieś na bok. /
rozwiewa wątpliwości. Użyłem słowa 'chwycił', bo schwytać można coś(kogoś) umykającego.

Skoro używasz do tej pory 'lokalnych' nazw fauny i flory, to owca jest tu co najmniej nie na miejscu. Można tak :
/'...,w każdym stadzie bandunów znajdzie się jeden zielony,..'/
Zaufaj inteligencji czytelnika.

Jeden 'powrót' do wykasowania.

To na razie tyle, ile tak na szybko wyłapałem.
Widzę inspirację Terry'm Pratchett'em i jego światem Dysku. Podoba mi się Twój 'zwierzyniec' użyty w opowiadaniu. Nie podsumowuję, gdyż czekam na cią dalszy.

Pozdrawiam

fabianzak2

Witaj ponownie.

Zgadzam się z Twoją odpowiedzią,
Trening czyni mistrza. Masz dar opowiadania i wyobraźnię, znaczy jest potencjał. A że porównałem Twoje opowiadanie do 'Diuny', to tylko świadczy o tym, że porównałem do najlepszych. Może być ciekawie, nie przekreślam Twojego pisania, będę śledził wątek.
Fantastycznie pozdrawiam.

Wiolin, dziękuję za czytanie i komentarz. Cóż, trudno nie być ugodzonym, gdy się wywija czymś naostrzonym.

Pozdrawiam.


Mila, jak zwykle jesteś kiedy trzeba. Piękne dzięki Miluś.

introwerko,
nie dajmy się zwieść pozorom piękna, a puma to nie kotek do pogłaskania. Dziękuję i pozdrawiam.

Za Milą. podoba mi się sam pomysł. No i tytuł, jakby do bajki dla dzieci. Może "tam i z powrotem" ?. Lub coś w tym rodzaju. Pozdrawiam.

Witaj introwerko,

bardzo dobry ten Twój wiersz, przynajmniej dla mnie. Tak, w skali kosmosu nie jesteśmy nawet mgnieniem, nie piszę tu o jednostce czy obecnej populacji, lecz o całym okresie istnienia człowieka na tej planecie. Tak jak była przed nami, tak i po nas będzie, żywa. Pozdrawiam .

Mila Poprawiłem.
Tak czytam i czytam, i coraz mniej mi się podoba. Coś mi sie wydaje że "to", nie jest tym co chciałem napisać, znaczy wiem co, ale już chyba nie wiem jak. Pewnie dokonam resekcji tego na'gniot'ka, tylko zobaczę jak. Dzięki Ci Miluś za pomoc, ale niektórym restauracja ani reanimacja nie pomoże.

Pozdrawiam

Zmieniłbym interpunkję w strofach:








tu się zrymowało troszkę

właściwie to ostatnia strofa do przebudowy, bo ten "policzkiem" jakoś mi nie pasuje, a jak dasz "pod głową", to już kaskada rymu poleci. Chyba rozumiem ten 'policzek', na zasadzie, 'nadstaw drugi'.

W nawiasach zaznaczyłem zmiany.

Wiersz podoba mi się, bez wydumania i zbędnego patosu.
Pointa świetna.
Pozdrawiam

zabieram
pozdrawiam

Bardzo przypadł mi do gustu ten tekst, a zwłaszcza fragmencik "tfu, Niemczech" . Ten monolog właściwie, tak prawdziwie mi wybrzmiał, że sam się zmęczyłem tą pogonią za piłeczką.
Kipi wewnętrznym rozedrganiem bohatera, chęcią ucieczki byle gdzie, byle uciec. W końcu owa piłeczka determinuje go do tego, by po wyrwaniu siatki z ręki starszego pana w końcu uciec. Daleko nie pobiegł.

Różowo pociągnięty uciekam stąd.
Pozdrawiam

Czyli opowiadanie należy do fantasy. Nie będę się wypowiadał na tematy 'techniczne' jak interpunkcja itp. Ja o samej treści, a właściwie pomyśle. Autor zadaje pytanie:

"Jak wyglądałoby wtedy życie, gdyby za magią, polityką, czy nawet rycerstwem, stały kobiety."(?)

Ano wyglądałoby tak jak w sześciotomowej sadze Franka Herberta, pod tytułem "Diuna". To w tej powieści najjaskrawiej zostało to przedstawione. Właśnie tam kapłanki, zwane Wiedźmami Bene Gesserit, zza murów swoich klasztorów kierowały mocarstwami, ba, doborem genetycznym władców. Co prawda nie jest to osadzone w średniowieczu, ale wyczerpuje temat oryginalności pomysłu. Tutaj temat jest lekko muśnięty, ale rozumiem że publikacja to tylko pierwszy rozdział. Cóż, w tej dziedzinie literatury coraz trudniej jest wymyślić coś nowego.
Podsumowując. Na razie nie ma zaskoczenia, świeżość pomysłu jest niestety wtórna. Lecz.

Nie ustawaj w wysiłku.
Pozdrawiam

Chętnie poczekam

witaj Barbaro K.W.

Miniatura sama w sobie jest dobrze napisana, jednak sam pomysł oparty jest na typowym pomyśle przedstawiającym gafę z szefem w relacji: nowy pracownik i szef, nowy szef i pracownik, który niejednokrotnie był przerabiany w przeróżnych wariacjach na temat.
Ogólnie tekst do przyjęcia, ale bez jakiegoś zaskoczenia.

Pozdrawiam

Witaj MM

Zgadzam się z moją poprzedniczką. Dobrze poprowadzony tekst. Nie zanudzasz. W kwestii podróży z mamą, (jak al-szamanka zauważyła) to raczej żadne nowum bez względu na wiek. Na początku kiedy bohater jest dzieckiem, wiadomo że to mama opiekuje się nim. W dalszej części jest odwrotnie, to matka potrzebuje opieki, ale w dalszym ciągu uważa się za opiekunkę swojego 'chłopca', choć już wcale chłopcem nie jest. Matki tak już mają . Sprytnie napisane zakończenie, przerzuca nas do początku historii. W rytmie stukotu kół pociągu.
Pozdrawiam.