Chyba podgląda.

Jak dla mnie nie było ani tragiczne, ani dobre, takie ot. Wykpienie pseudoartystów chyba jednak się udało, bo więcej "ostrości" chyba by mnie przeraziło Mogłaś to jeszcze bardziej rozwinąć żeby nie było takie mdłe i popraw błędy bo rzucają się w oczy.
Pozdrawiam

OK był sobie jakiś tam Osho, ale kim on był, co robił, jakie "nauki" głosił? O tym nie ma tu ani słowa. A tego porównania do Jezusa też nie wytłumaczyłeś, jedynym przykładem było to że też głosił swoje nauki nie spisując ich. Nadal nic nie wiem o tym Osho.

Rozmarzyłam się...
Przypomniał mi się mój strych z dzieciństwa, które nie było znów jakoś dawno. Miał dwie strefy - tą bajkową z tysiącem ciekawych przedmiotów, w której lubiłam się bawić i przebyać, ale też mroczną. Była taka część strychu gdzie nie dochodziło światło, ani słoneczne, ani z żarówki. Tam mieszkał potwór który mruczał i posapywał, ale na szczęście nigdy mnie nie zaatakował
Bardzo ciepła, miła i magiczna miniaturka.

Popraw zaimkozę. Co prawda u mnie z zaimkozą było dużo gorzej, więc tym bardziej myślę, że szybko sobie z tym poradzisz jak usiądziesz jeszcze raz nad tekstem i powyrzucasz niepotrzebne zaimki.

Momentami mi się dłużyło, ale myślę, że trochę wprawy, cennych rad portalowych ekspertów i będzie z Ciebie całkiem niezły opowiadacz .
Niestety nie znam się na interpunkcji i gramatyce więc mogę Ci tylko poradzić: pisz, nie zrażaj się i słuchaj uwag.
Witamy na portalu:-)

Nie przemówił do mnie ten tekst, thrillerem też bym go nie nazwała. Jak dla mnie za mało emocji, opisów, a za dużo niepotrzebnych przekleństw. Thriller (i nie tylko) powinien wywoływać uczucia, emocje, poruszać. Mnie nie poruszył, nic nie odczułam. Za szybko to wszystko przeleciało, zanim zdążyłam się zorientować co się dzieje i wczuć, tekst się skończył.


tego totalnie nie zrozumiałam

Nie wiem co napisać, bo przychodzi mi tylko do głowy "o cholera!", a z drugiej strony nie mogę tego zostawić bez komentarza.
Zaskoczyłaś mnie. Straszne było i choć to dziwnie zabrzmi, dobrze się czytało. Jak wymyśle bardziej sensowny komentarz to dopiszę.
Pozdrawiam

Przykro mi, ale dla mnie to jest bełkot. Tekst jest krótki, a strasznie mnie wymęczył, nie przekazując przy tym za dużo. Nie mówie, że ogólnie nic nie przekazuje, tylko po prostu do mnie treść jakośc nie docierała. Ukryłaś ją pod tymi wszystkimi pięknymi zdaniami. Wydaje mi się, że chciałas napisać coś "górnolotnego" i przedobrzyłaś.

Cały tekst bardzo mi się spodobał. Mogę go określić slowem - przyjemny. Ale jakos najbardziej przypadło mi do gustu to zdanie:

Mogę powiedzieć, że ma dla mnie wydźwięk osobisty

Dzis w kiełbasie więcej wody niż mięsa, ale chyba można ją podciągnąć pod tą kategorię produktów spożywczych
Mi ten nastrój bardzo się spodobal, fajnie i szybko się czytało. Bohater charakterystyczny i pewnie go zapamietam.
Też spodziewałam się głowy w lodówce, ale jej brak niczego tekstowi nie odejmuje

Wiem, że miały podkeślć sens, bo sama kiedyś tak robiłam Wytłumaczenie z bólem przyjmuje, jakoś przegapiłam przy pierwszym czytaniu tę informacje w tekście.

Za dużo tego "nie ma":

Wystarczyłoby: "Gdy nie ma emocji, nie ma również gniewu, bólu i wojen."


Jedno "bez" by chyba wystarczyło w sensie:
"Bez emocji, wyobraźni, kreatywności, oryginalności, indywidualizmu"

Znów to samo z "nikt"


To niepotrzebne powtórzenia (według mnie).
Jak to możliwe, że dziewczyna przez całe życie o nic się nigdy nie uderzyła? Meble z gąbki czy co?
Ogólnie jakoś szczególnego wrarzenia na mnie to nie zrobiło, ale miałaś fajny pomysł, opowiadanie z przesłaniem i jakimś sensem. Jak na debiut jest dobrze. Zrobisz kilka poprawek, które pewnie zasugerują Ci lepsi ode mnie, bo ja się za bardzo nie znam, a będzie ok. Słuchaj rad i ćwicz, a będzie super. Witam na portalu i powodzenia

Czy te cienie były kolorowe?


Trzeba by jakoś tu wspomnieć, że to ta dziewczyna od bukietu bo na początku nie wiadomo.

Dialogi zaczynaj od myślnika od nowej linijki.


lepiej by było chyba tak:
- Umiesz się tylko patrzeć? - zapytała właścicielka bukietu.
- Nie - odpowiedział. - Tylko nie wiem cóż mógłbym Ci powiedzieć, lub zaproponować.
- Moglibyśmy stąd uciec - powiedziała, dziwnie speszona swoimi słowami. Pesahson zdrętwiał. Gdzie uciec? Nie ma żadnych pieniędzy, od rodziców nie będzie brał. Nawet pomysłu brak, jakiegokolwiek.
- Dobrze - powiedział bezwiednie. - Możemy uciec. Ale na zawsze i bezpowrotnie.
Dziewczyna patrzyła na niego cierpko. Nie wierzyła mu. Wyciągnął dłoń w jej kierunku.
- Weź mnie za rękę. Uciekamy. Tak jak chciałaś. - Kiedy trzymali się za ręce ich cienie wyglądały dość dziwnie.

Bardzo mi się spodobało. I pomsł, i wykonanie, mimo kilku niedociągnięć. Szczególnie pierwsza płowa i "Choinka-nieistnienia"

Poprawki naniesione. Teraz zamiast zaimkozy dobijają mnie przecinki

To mnie rozwaliło
Przypomniało mi się jak moja druga połówka niehcący wygoniła księdza chodzącego po kolędzie rok temu
Dzieki za poprawę humoru

Obiecuje, że wszystkimi błędami zajme się jutro, jak tylko uporam się z nauką:-)

to mnie najbardziej ucieszyło:-) nawet jak się nie podobało. Dzięki i pozdrawiam.