Pragnienie podmiotowości bywa naprawdę potężne. Cudny tekst. A zdanie "A jeżeli dodatkowo oszczędzałbym, latając piechotą, to nawet trochę wcześniej." wprost genialne. Poczucie humoru najwyższej próby.

W Twoich wierszach podoba mi się prostota i bezpośredniość. O niektórych ludziach mówi się że mają serce na dłoni. Takie są Twoje wiersze. Uczciwie pokazują emocje. Bez chowania za barierą wymyślnych środków retorycznych.

Przypadkiem trafiłem na ten już z okładem 4-letni wiersz. Piękny. Trafił do mnie.
No i się teraz będę zastanawiam czy ON, skorzystał z tego okna, otwartego na wszelki wypadek?

Zolu,
dziękuję za uwagi (poprawki wykonane) i miły komentarz. Twoja pochwała dla wiersza to ogromne wyróżnienie dla autora.
Abi-synu,
nie ma tu żadnych celowych zabiegów. Zwyczajnie rano założyłem ten zegarek, spięła się emocjonalna i symboliczna klamra i w południe był już ten wiersz.
Z tym Conradem coś jest na rzeczy. Po przeczytaniu waszych komentarzy wróciły do mnie emocje z lektury jego książek i widzę jakieś podobieństwo nastroju.

Amarylis belladonna - piękne kwiaty, każdy jeden bez wyjątku .
I to już wszystko.


6.6 Komentarz powinien być tak rozbudowany, aby autor domyślił się, co przeszkadzało lub podobało się komentującemu.

przyp. red. EF

Bajka przecudnej urody. Gratuluję!

Tak się zastanawiam tylko w jakim wieku w dzisiejszych czas królewna staje się starą panną?

Piękny wiersz. Skłania do refleksji. Inspirujący.
Można by to i owo poprawić:


proponuje zmienić na:
Kluczyłem. Przyznaję. Kilka razy celowo
zataczając kręgi w tym samym miejscu.

"dachem było niebo" ładne ale tu wyskakuje trochę jak królik z kapelusza.


zbędne.
Może tak?

Błąd tkwi w ludzkiej naturze. Coś, czego nie widać
jest lekceważone. Stąd te wszystkie plagi i nieszczęścia.
oraz cud suchego piasku na dnie morza.

Kluczyłem. Sensem mojego życia było czekanie,
by z całym pokoleniem zamienić się w pustynię.

W ten sposób ostatnia zwrotka zyskuje na wymowie.

Wzruszył mnie ten wiersz. Jest w nim duży ładunek emocjonalny, tak jak lubię, wyrażony bez użycia mocnych słów.
Warto byłoby jednak trochę poprawić:
Cyt.

gdzie trzeba zamienić na dokąd - argument że to wypowiedź dziecka nie jest uzasadnieniem dla szpetoty językowej.
Wersyfikacja i interlinie do poprawki - więcej zwartości poproszę.




Proponuję zmienić na:


"
Wtedy o to nie spytasz.
A ty wiesz?
"
"Nie" - zbędne, "cisza zasnął" może pozostać w domyśle.
Dodatkowo moim zdaniem wiersz byłby lepszy gdyby zastosować pełną interpunkcję.

Mam w pamięci fragment dialogu z jakiegoś polskiego filmu, który mniej więcej brzmiał: "zdrowy, szczęśliwy człowiek nie analizuje tylko działa". I coś w tym jest. Można to ująć inaczej. Chcesz być szczęśliwy, nie czytaj wierszy. Niestety dla nas jest już za późno .

Introwerko,
Masz rację, wyraziłem się nieprecyzyjnie. Wybaczam ironiczną nutę, tym bardziej że sam od niej nie stronię .
Jeśli ktoś pragnie szczęścia (a kto go nie pragnie?) to życie trafione w punkt jest tczego mu trzeba. Złożoność przynosi ból.

Introwerko,
Twój utwór przypomniał mi taki o to wiersz Anny Świrszczyńskiej:
Kropka
Nie jest szczęśliwa.
Przeraża ją możliwość
Różnych interpretacji kropki.

Twój wiersz, dla mnie, ma zbyt rozwlekłą wersyfikację i w całość mnie nie urzeka.
Lecz fraza:

ma moc i przemawia do mnie.
Chyba właśnie tego każdemu wypada życzyć.

Podoba mi się ten wiersz. Jest autentyczny i czuły. Taki prosto z serca.
Chciałoby się dostać taki wiersz od dziewczyny .
Pod względem warsztatowym trzeba by nad nim popracować.
Na początek zaimki osobowe powinny być pisane małą literą (wiersz to nie list).
Liczba zgłosek w wersach nie jest stała. Można by spróbować ujednolicić.

proponuję zmienić na
W szeleście liści.

Przepiękny! Tylko jeziora zamiast rzeki poproszę. Rzeki powinny pozostać niezamieszkałe. Nawet w poezji. To nasze drogi ku wolności.

No, no. Piękny, mocny o lekko gorzkim posmaku. Jak kieliszek calvadosu.

Kolejny piękny wiersz. Chyba zostałem twoim fanem Ustiuszo.


Cos mi mówi że nie o grzech peelki tu chodzi.
Przejmujący utwór.