Piękny wiersz, a nikt nie skomentował. O co tu chodzi? Że trudny i mroczny?

Dwuwiersz:

zachwyca.

W tym wersie:

powinno być bez nie! Tak by nakazywała męska logika.

Czy Rz. oznacza Rzym?

Ustiuszo,
zwykle nie czytam prozy na Portalu. Zrobiłem wyjątek i nie żałuję. To mocny i dobry tekst. Potrzebna jest korekta redakcyjna (nie jestem w tym dobry wiec się nie podejmuję w całości).
Tak przykładowo.
- niepotrzebna inwersja.
- niepotrzebna inwersja.
- zbędne
Podobnie w kilku miejscach.
To mało istotne drobiazgi - do poprawienia.
Ogólnie dawno nie przeczytałem nic bardziej przekonywującego. Chyba domyślam się co ona czuje.

Piękny wiersz. Faktycznie nic nie może się równać z zapachem morza tyrreńskiego szczególnie gdy je wąchać sierpniu na Capri. W czwartek sprawdzę czy w listopadzie pachnie równie kusząco .

Na to jest rada. Trzeba zacząć grać w brydża. Naprawdę pomaga.
Racja! W szachy też można, ale nie ma na kogo zwalić winy za porażki

Evo,
wzruszający wiersz.
Początek wymaga jednak warsztatowych korekt. Pobawiłem się nim odrobinkę - z wielką przyjemnością bo wiersz piękny. Ot takie niezobowiązujące sugestie.

Serce bursztynowe,
nabrzmiałe przenikającym światłem,
promieni uwolnionych przez spłoszone chmury
już nas widzę w mirażu oazy na złotej pustyni
odziani w len składamy pokłon
budzi mnie westchnienie północy i rozwiewa
przeczucie prawdy.

Może któryś z pomysłów Ci się przyda?

Mil,
Dziękuję Ci za pomoc, poświęcony czas i życzliwość.
To co robisz jest wspaniałe, a ci którzy mają do tego zastrzeżenia nie dostrzegają tego co najważniejsze.
Nie można odejść od samego siebie więc nie ma wyjścia - trzeba dążyć do perfekcji we wszystkim co się robi i tworzyć najlepszą wersję siebie.

Ustiuszo,
miło Cię widzieć pod moim wierszem.
Przecinek faktycznie zbędny i już był usuwany ale w tajemniczy sposób powrócił (pewnie administrator się nudził i dopisał ).

Introwerko,
a mi np. pomaga wskazywanie błędów. Wiem na co zwrócić uwagę, co poprawić. Zachowanie minimum form grzecznościowych oczywiście jest potrzebne - stosownie to charakteru relacja między oceniającym i ocenianym. Pochwały też potrzebne - głównie do podtrzymania motywacji. Byle było za co chwalić .

Mil,
cos, niecoś poprawiłem. Co myślisz o obecnej wersji?

Trawo,
dziękuję za podpowiedź. Przecinek faktycznie zbędny. Pomyślę też jak usunąć powtarzające się "na".

Introwerko,
Ponieważ wiersz jest o „niekonstruktywnych” komentarzach, więc nikt się nie ośmielił. Wyłamie się i popełnię to faux pas. „Słyszę jak” i „myślę, że to” zbędne. Wiemy, że to autor słyszy i myśli, a wiersz wyraża jego poglądy. Nie ma więc potrzeby podkreślać, że utwór wyraża to co autor chciał powiedzieć.
Nie przemawia do mnie koncept „dziury” - ani w murze ani w ścianie. Domyślam się, że to klamra ale mój trzeciorzędny umysł nie może dociec istoty tej dziury, a przy okazji dla mnie brak w tym piękna.
W tym wierszu jednak nie o estetykę chodzi. Poruszyłaś temat, o którym również myślę o pewnego czasu – jakość i sensowność komentarzy. Dla mnie, dla odmiany, w komentarzach jest za mało komentarza. Za dużo jest rytualnych hołdów, składanych tym którym wypada taki hołd złożyć. Krytyka jest zbyt łagodna, za mało jest polemiki. Dla początkujących trzeba być oczywiście wyrozumiałym, ale wy doświadczeni autorzy powinniście się spierać i krytykować. Zamiast tego zachwycacie się nad sobą nawzajem, nawet tam gdzie powodu do zachwytów brak, bo sztampa i przeciętność. Zastanawiam się nawet czy to jest portal pisarski czy też grupa wsparcia dla niedocenianych (a może na razie jeszcze nieodkrytych) literatów.
Oczywiście trzeba chwalić tam gdzie jest za co. Błędy i miałkość trzeba jednak wytykać. Tego właśnie oczekuje od komentarzy do moich tekstów i jestem autentycznie wdzięczny każdemu, kto wnosi krytyczne uwagi (po części traktuję takie uwagi jak redakcję tekstów, tym cenniejszą że darmową ).
Inna sprawa, to co autorzy robią z tymi uwagami. Jedni łykają wszystko jak leci. Żal czasem patrzeć jak oryginalny ciekawy tekst autor kastruje bo np. Miladora wniosła uwagę. Mila jest wspaniała i w 90% przepadków ma rację (nie cukruję, nie ma w zwyczaju, zresztą pewnie to widać w moich komentarzach), a Ty autorze masz obowiązek te 10% pozostałych wychwycić i pozostać przy swojej wersji. Inni nie uwzględniają żadnych uwag, poza oczywistymi błędami językowymi. Szlak człowieka niekiedy trafia – wiersz dobre a jedna czy dwie frazy trzeszczą w zębach. Komentujący wytykają palcem, widzę dokładnie to samo, ale autor, skądże, nie poprawi. Wie lepiej przecież już ponad 100 tekstów tu opublikował i nie będą mu poprawiać. W jego pięknej duszy tekst powstał i taki pozostanie bo jego i niczyj więcej. Jego ego najważniejsze!

Sprytnie napisane. Treść nie ma cha co szukać, ale kto wie?

Literówka to czy neologizm?

Miladro Przepyszna,
dziękuję za pochlebny komentarz i korektę. Oczywiście wprowadziłem skwapliwie bez wyjątku. "To" wdaje mi się potrzebne lecz przecie nemo iudex in causa sua .
Trawo,
jesteś dla mnie zbyt łaskaw. W jednym z wierszy na tym portalu ktoś napisał frazę, dla której samej warto się było tu pofatygować: nauczyłem się już pięknie latać lecz wciąż jeszcze brzydko upadam. Zawiść mnie zżera, że nie ja jestem jej autorem, bo piękna i opisuje mnie doskonale. Czemu cytuję? Ano, jak mi tylko trafi si temat, lub postać odpowiednia, żeby rzucić bluzgiem, nie zawaham się ani chwili, zapewne ponownie popadając w Twoją niełaskę.
Tytułu "wybitny prozaik" przyjąć nie mogę, z tej prostej przyczyny, że jeszcze ani linijki prozy nie spłodziłem. Co prawda w licznych i przepastnych archiwach, którymi nasz kraj przebogaty, wiele moich pism urzędowych spoczywa, niektóre naprawdę udane, lecz za nie nimbu wielkości nie przyznają.
Wskaż mi proszę błąd interpunkcji w ostatniej zwrotce bo sam odnaleźć nie mogę.

Mil, Zdecydowałem się na barierę ciszy. Nie ma powtórzenia tytułu i dzisiaj cisza brzmi mi lepiej.

Uzupełnić o dzielącą nas? Czyli:
"próbowałem przekroczyć dzielącą nas barierę dźwięku."