Wyraz "ubierasz| jest użyty prawidłowo. Nie ma tu błędu językowego, a w dodatku jest w nim naturalności niż we "wkładasz". Zresztą gdybyś użył wyrazu "wykłaszasz" to ktoś złośliwy mógłby zapytać czy do szafy . Mi się podobają te cztery wewnętrzne rymy w czwartej zwrotce.
Zresztą cały wiersz mi się podoba. Wspaniały opowiada o trudnej codzienności bycia z tym drugim. Jest telegraficzność jest jego największą zaletą. Te krótkie zdania, są jak burknięcia, czy obelgi które się rzuca w pogniewaniu. Przemawia do mnie.

Product placement syropu i książki w poezji?
Wiersz miło się czyta. Zatęskniłem za Mistrzem i Małgorzatą.
Poniższe przejmujące zdanie, rozpoczyna jeden z najlepszych kawałków prozy jaki czytałem.
"W białym płaszczu z podbiciem koloru krwawnika posuwistym krokiem kawalerzysty wczesnym rankiem czternastego dnia wiosennego miesiąca nisan pod krytą kolumnadę łączącą oba skrzydła pałacu Heroda Wielkiego wyszedł procurator Judei Poncjusz Piłat."

Wiersz mnie nie zachwyca. W warstwie treściowej wszystko w nim jest prawdziwe, tyle że okrutnie oczywiste. W warstwie językowej za dużo utartych fraz, a ta "dupa" pasuje tu "jak wół do karety" .
Jeden z profesorów w na UW, za użycie wyrazu "naukowiec" wyrzucał za drzwi - domagał się używania wyrazu "uczony". Trochę był dziwny, to fakt W jego imieniu proponuję zmianę.

Podoba mi się ten wiersz. Jego interpretacja może pójść w różnych kierunkach. Fajna jest ta wieloznaczność.
Nie podoba mi się:
- "oszufladkowany w diamenty" - rozumiem, że szukasz świeżości frazeologicznej dla diamentów, ale oszufladkowany nie brzmi dobrze,
- próbują kierować - leży tu jak melon pod gruszą. Wyrzuciłbym i zostawił wers:
"i ludzie z mdłościami obracają butelką"
- "zbrodnię" zamiast "zbrodnią".
Zwrotka:

daje do myślenia. Jest tu ciekawa gra słów, zamierzona? Dokładamy "t" w środku wyrazu "karę" i wyraz "pasjans" nabiera innych znaczeń.

Mil,l
jak zwykle u Ciebie wiersz najwyższej próby. Rozkosz dla ducha, po prostu. Wspaniałe bogactwo języka. A rytm wiersza wspaniale oddaje gehennę codziennej mitręgi. Zdawało się nawet przez chwilę, że słyszałem skrzypienie kieratu gdzieś ze środka monitora .
Mam 2 drobne sugestie:
Spsiałe - psim. Może zamiast spsiałe - sczezłe, sprane, zbite strute albo jeszcze coś innego?
Wers:

trzeszczy mi w zębach. Może:
walka twarda by szczęśliwie móc nareszcie go przełamać
albo
walka z cieniem by szczęśliwie móc nareszcie go przełamać
Pozdrawiam,
braparb

Piękny wiersz. I Mądry. Gratuluję Manuelu.
Przeszkadza mi formatowanie. Wołałbym bardziej w poprzek, mniej wzdłuż. Rozważ wprowadzenie interpunkcji. Moim zdaniem zmąciłaby wymowę wiersza, a przyjemność z jego czytania byłaby większa. Nie rozumiem po co są 4 ostatnie wersy. Jakoś tak nie są w kontekście. Jeśli mają zostać, to z "a tak" coś jest nie tak.

do: Tomasz Kucina
Jak mi ktoś znowu powie, co się czasem zdarza, że wyrażam się nie jasno, to go odeślę do tego wątku
p.s.
Ja jestem świadomym minimalistą. Nawet zegarka nie noszę .

Duży ładunek intelektualny jest w tym wierszu. Erudycja - 5/5. Na wiersz miłosny chyba jednak słabłoby się nadał. Bo czy dziewczyna, chciałaby stać się bezpaństwowym ambalażem? Zresztą może się mylę i współczesna panna na wydaniu o czymś takim właśnie marzy?

Nieco poważniej, pogląd:

budzi mój sprzeciw. Człowiek przed wszystkim. Wielkie cele i idee zawsze na końcu okazują się funta kłaków warte.

Dzięki Mil.
Wcale nie twierdzę że to dobry wiersz. Przyśnił mi się jednak którejś nocy od razu w całości to zapisałem. No i naprawdę mnie bawi .

Allasko,
w tym wierszu podoba mi się najbardziej to, że nie stara się być wierszem. Chłodna narracja, bez emfazy. Ani jednego zbędnego wyrazu.
Brzmi jak rozmowa kochanków pod tytułem "A teraz opowiem Ci coś o sobie, coś o czym jeszcze nikomu nie mówiłam". Te pierogi mogą być serwowane tylko na zimno. Podgrzane rozpadają się.
Pięknie napisane.

Wiersz piękniejszy niż sama jesień.
I jak się nad tym dobrze zastanowić, to jesieni mogłoby by wcale nie być. Wystarczyłyby wiesze Miladory o niej .

Niewiasta znana powszechnie jako Maria Magdalena to właściwie Maria z Magdali. Magdala (Magdallah lub Migdal) to starożytna miejscowość w pobliżu Tyberiady w Galilei. Nazwa pochodzi od hebrajskiego słowa migdal – twierdza. I to pierwotne znaczenie nazwy miejscowości nie jest dla wiersza bez znaczenie . Tak daleko na północ na tereny dzisiejszych Nieniec, pewnie Maria się nie wyprawiła, ale ostatecznie kto może wiedzieć czy na pewno .

Mil,
dziękuję za uwagi do mojego wiersza. A szczególnie propozycje konkretnych zmian redakcyjnych. Część mi się podoba a inne mniej. Popracuje nad wierszem w kierunku, który zaproponowałaś.
Zaskoczyła i ucieszyła mnie Twoja interpretacja wiersza. Cieszę się że można go tak czytać. Moja Magdalena, korzysta z kranu
p.s.
Pozdrawiam, przyznając z lekkim poczuciem winy, że jestem tylko mężczyzną

Może, ale i tak byłoby nowe. Nie byłoby przecie z czym porównać.

A ja mam nadzieję, ze kiedyś zdarzy wielka katastrofa, jakaś burza słoneczne może, te nonyliony bajtów znikną i będzie można zacząć od nowa.