Wiolinku,
to mi oddaj jeszcze drugą jej, do skrywanego strachu. czyjąś jest takie enigmatyczne, bezosobowe, a przecież ona tu jest, pył boski

Ja Cię dobrze znam, z tych wierszy co jak fala za falą płyną ze stronic, stąd wiem, że w Twoim szaleństwie jest metoda i moim zgoła obowiązkiem jest tą metodę chronić odedrzeć coś z charakteru, to jak zabić.

Nie możemy wszyscy pisać ta samo, a słowotworzenie związków frazeologicznych to przywilej, nieprawdaż?

Wiolinku,
dobrze, że mnie licho jakieś podszeptało, by dziś tu zajrzeć.

Stokroć wymowniejszy był wiersz w wersji pierwszej.
To, co zostało, już nie jest Tobą, ani tą liryką - nie ma tej lekkości, której poszukujesz.
Owoż, jeśli trzeba ścigać kogoś za kardynalne błędy językowe, to dwa "jej" żadnej ujmy nie czynią, tak samo skrywany strach, jakże różny od strachu, o którym możemy się naocznie przekonać.

W restaurowaniu zabytków wymogiem jest, by używać materiałów najbardziej zbliżonych do takich, z jakich coś było pierwotnie zbudowane.

Do Twojego wiersza użyto narzędzi i materiałów, które zmieniły subtelne woale w ciężką storę.
Z tego powodu zostaję przy pierwszej wersji.

najserdeczniej!

bruliben, czekam zatem na odkurzone!

pięknie dziękuję za poczytanie,
najserdeczniej!

Werko,
Dziadek opowiadał mi, że podczas wojny, spokojny sen był pożądany na równi z jedzeniem. zabieram pochwały w pochwałach
Dziękuję!

Opheliac,
Niezmiernie cieszy mnie podobanie, dziękuję pięknie!

Najserdeczniej!

Milu,
chciałam dym pogonić chłodem, ale i deszcz dobry do rozmywania. zrobiłam wszystko, by pozostać przy dymie, który odchodzi. , który ma wyrażać wszystkich, którzy odeszli na wieczność. jakby nie było, dym jest oznaką przemijania, przemiany i drogi.

mam nadzieję, że teraz już wszystko gra i jeszcze raz dziękuję za wnikliwą analizę i poświęcony czas!

introwerko,
"- powoli tworzy się narzecze czy gwara Trzepoczydła, z pastelowymi skrzydłami" - nie obiecuję, że przyśpieszę, ale będę się starać.


Zoleńko,
ultramaryną malowało się również ściany, a najczęściej paski/wzory na ścianach pod sufitem i obwody na sufitach. ciężko było ultramarynę zamalować, bo przebijała kolejne warstwy białej farby, łatwiej było odbić tynk.

Lilah,
wzruszać się - pozwalam, zabraniam jednak kategorycznie zazdrościć!

Milu,
słyszałam powtórzenia i jakoś umykały moim oczom. pierwszy rym też niepotrzebny. z podpowiedzi skorzystam, poza tumidaj i wozów - nie było u nas furmanek, nigdy się tak nie mówiło - zobaczę, może do wydania tomiku (kiedyś tam) przyjdzie mi do głowy inne rozwiązanie. kostrzewy zmienię na kostrzew - czyli liczbę mnogą.
znikanie to problem złożony, ale postaram się!


dziękuję Wam bardzo za poczytanie, nisko się kłaniam za dobre słowo!
najserdeczniej!

kamyczku,
dziękuję pięknie, zwłaszcza za poziom.
mnie również miło!

werko,
Ty jak coś napiszesz, to ja odpadam mianuję Cię mistrzynią rozbierania na kwarki!
Merci!

Zoleńko,
wiele słów zapożyczonych wymawiamy źle, w tym na przykład carrefour, gdzie w języku polskim słychać e, a powinno się czytać a: idziemy do cerfura, a powinniśmy do carfura - bo to jest carfur.
stąd też ikeła i toszsamo.

dziękuję pięknie za radość, i za interesująco!

Serdecznie was pozdrawiam!

skroplami,
pięknie dziękuję i zapraszam częściej,
a na pewno do całego cyklu czas

serdecznie!

Milu,
bardzo dziękuję za pochwały i krytyczny rzut oka

pierwszy słyszany rym pozostawię, chcę, żeby oba czasowniki pozostały w pierwszej osobie.
drugi rym poprawiłam, nie był istotny dla kręgosłupa wiersza.

masz rację tożsamo to błąd, tożsame jednak nie miało tu racji bytu, ze względu na czyjeś przyzwyczajenie słowne, manierę, etc. wybrnęłam,
z powidłami tak samo, ale i z tym sobie poradziłam, mam nadzieję.

bez zmian pozostawiam spolszczoną ikełę

oraz dziękuję za opanowanie niektórych uciekinierów interpunkcyjnych

różnież mam nadzieję, że to powrót na stałe
serdecznie!

Wiolinku, ale w tomikach nie ma dolnych półek

Zakończenie jest w moim uczuciu tak genialne, że mogłoby z powodzeniem służyć za samodzielny twór - dwa wersy na białej stronie, zupełnie bez tytułu - jest tu wszystko.

poczytałam!

serdecznie!

ajw,
czekam zatem na rozwarstwienie i rozbiór, jeśli najdzie Cię ochota

dziękuję ślicznie za poczytanie,
serdecznie i naj!

ajw,
przesyłam dużo ciepła i uśmiechu.
szczerze współczuję.

o masz, znaczy, że umknęła mi cała wieczność, zbyt rzadko bywam na PP, wybacz!

kamyczku,
rozebrałaś na części pierwsze to, co składałam tak pieczołowicie nie mam nic przeciwko takiemu rozbieraniu. ba, poproszę o częściej!

dziękuję ślicznie!