Pięknie ujęte. Poczułam się jakbym odkrywała świat na nowo. Cudowne uczucie. A puenta po prostu przednia. Dziękuję!

Dla mnie po prostu świetny! Mogę polecić go wszystkim, a zwłaszcza tym, którzy stoją na rozdrożu lub tracą motywację. Brawo, brawo, brawo!

Dziękuję Mileno1, że zechciałaś przeczytać i skomentować mój wiersz. Cóż, nie mogę się zgodzić z Twoją opinią, że jak
Moim zdaniem wiersze nie muszą składać się jedynie z metafor, czy niedopowiedzeń (które uważam znalazły się i w moim). Trzeba czasem napisać coś wprost, a interpretację pozostawić czytelnikowi. Wszystko zależy od kompozycji i tego marginesu dowolności w odczytaniu intencji autora. Wiersze piszę rzadko, ale uwierz mi, staram się, by każde słowo miało swoje miejsce, a utwór był krótki, acz treściwy, za to z mocniejszą pointą.
Mimo wszystko pozostaję otwarta na sugestie
Pozdrawiam

Jedno słowo: wszystko.

Mike - dziękuję za dobrą ocenę i bardzo miłe słowa, które sprawiły, że znów chce się pisać i żyć . Prawdę mówiąc częściej zamyślam się jesienią, ale jak widać - wiosna również bywa siłą sprawczą poezji zamyślonej. Pozdrawiam

Dzięki za sugestię . Długo myślałam nad każdym słowem - wielość miała tu oznaczać dużą ilość, różnorodność a nie coś wielkiego. Może nie jest to zbyt szczęśliwe sformułowanie, ale naprawdę każde inne wypacza sens tej krótkiej myśli, a właściwie ledwie zamyślenia albo niweczy niewidzialną melodykę wiersza. Pozdrawiam i dziękuję za dobrą ocenę

trawo dziękuję pięknie za ciepłe słowa . Cieszę się, że wiersz się podoba tym bardziej, że dawno nie pisałam poezji. Będę jednak obstawać przy moim "choć" - ma to być wyrazem przekory - choć wzrok się odzwyczaił, ja i tak postawię na swoim i będę go oswajać z eksplozją kolorów. Słowo "ponieważ" nie niesie takiej informacji między wierszami - rzekłabym, że "spłaszcza" ukryte emocje. Pozdrawiam

Milu - tobie również dziękuję za słowa krytyki . Pozwól, że stanę w obronie kształtu jednozwrotkowego - budowa miała być na wzór huśtawki kontrastów - dobre emocje kontra tym złym, stąd określenie "moje", "a" i zwłaszcza "w sobie". To ostatnie ma być metaforą wyciszenia, gdy świat wokół aż kipi od dźwięków. Uwierz, że to bardzo trudna sztuka . I moim skromnym zdaniem nie trzeba nic gubić ani nie musiało istnieć wcześniej, by to odnaleźć. Może uda mi się dokopać do wcześniejszych wierszy - na pewno postaram się je zamieścić, to łatwiej będzie poznać mój styl (podobno jest jak odcisk palca artysty). Pozdrawiam również .

SanaiStark,
Tobie odpowiem jako pierwszej i mam nadzieję, że Poganin się nie obrazi. W końcu jesteś kobietą . Przede wszystkim dziękuję za komentarz. Cieszę się, że moja Ruda spodobała się i masz ochotę na więcej, bo to znaczy, że moje zamierzenie się udało. To, co tutaj zamieściłam było kiedyś tylko opowiadaniem, które powstało po mojejwizycie w muzeum na wystawie obrazów Zdzisława Beksińskiego. To był dla mnie potężny bodziec emocjonalny, który przekułam na tekst. 2 lata temu postanowiłam wyjąć opowiadanie z szuflady i pokazać światu swoje dzieło. Wtedy to zostałam przez jedną panią Redaktor zmobilizowana do napisania dalszego ciągu, z którego zrodziła się powieść. O tej historii i nie tylko możesz przeczytać na stronie art.tvinfonet.pl/artykuly/literatura-proza/rozmowy-niezwykle. Obecnie staram się znaleźć wydawnictwo, które zechciałoby wydać "Rudą", więc na razie pozostanę przy tym fragmencie. Do powieści powstały też ilustracje, których część zamieszczono w galerii Rysunki i szkice. Są uzupełnieniem tekstu, więc również zapraszam do przejrzenia . A jeśli chodzi o sny... Powiem tak, część "zdarzyła się" naprawdę...
Teraz pracuję na drugą częścią przygód Rudej, więc nie zawsze mam czas na zaglądanie na forum, ale postaram się robić to częściej.


Tymczasem pozdrawiam i już mogę obiecać, że będę u Ciebie częstym gościem


Poganinie,
Tobie również jestem wdzięczna za komentarz i już spieszę z pewnymi wyjaśnieniami. Piszesz, że za szybko przeplatają się sekwencje jawy i snu. Powiem, że tak właśnie zamierzałam, by nie rozwlekać się zbytnio - w końcu sny bywają tak ulotne, że nieraz nie sposób je zapamiętać. Poza tym w dalszej części książki oba motywy nie tylko są przeskokami, ale wręcz się na siebie nakładają zacierając tę cienką granicę między realem a koszmarem. A może stają się jednością?...
Możesz czytać jedynie fragmenty opowiadające o wydarzeniach na jawie lub te, które wydają się tylko snem. To taki trick, żeby interpretacji było trochę więcej i żeby tajemnica była bardziej intrygująca. To chyba tyle o "przeskokach" .
Cieszy mnie też, że moje tekstowe obrazy są na tyle wyraziste, że mocno przemawiają do wyobraźni czytelnika. Postanowiłam jednak okrasić słowa symbolicznymi ilustracjami w tonacji czrno-białej, aby pokazać dualizm treści. Mam nadzieję, że zdecydujesz się przeczytać fragment do końca, do czego szczerze Cię namawiam .

Pozdrawiam serdecznie i życzę weny twórczej

Hej!
Wybacz, że tak długo czekałeś na moją reakcję - ale tam Święta, tu Sylwester i non stop goście, więc musiałam skoncentrować się na Nich (kobiety mają przerąbane).
Dziękuję, że zechciałeś się zainteresować moją pisaniną. Muszę niestety przyznać Tobie rację - powinnnam była zamieścić krótszy fragment na dzień dobry. Ale to z mojej babskiej zachłanności - dali palec, wyrwę rękę . Postaram się też za Twoją radą trochę bardziej popracować nad wstępem, aby ułatwić zrozumienie dalszego tekstu. Może wówczas stanie się nieco lżejszy i będzie ciekawszy?
Tymczasem pozdrawiam w Nowym Roku i życzę dobrego natchnienia