Majstersztyk prozatorstwa!


BeNeK,

Piękna opowieść, ile luzu i dystansu do samego siebie. Czyta się jednym tchem.

Gratuluje tak udanej opowieści


Pozdrawiam i do następnego,


DoCo

Panie i Panowie,

Komentarz nie odnosi się do Autora tekstu, jest uogólnieniem zachodzącej sytuacji.

Redakcja ocenia kawałki wedle swojej oceny. Właściwie to każdy człowiek ma takie ocenianie w sobie, dzięki czemu wie, co się mu podoba, a co mniej. Lbo wcale. Żadna straszna rzecz - tak po prostu jest.

Wiadomo, że każdy Autor jest bardzo przywiązany do swego dziecka i chciałby dla niego jak najlepiej. Aby było czytane, chwalone, publikowane i ... stawiane na górna półkę.

I te zależności prowadzą do zamieszania, płaczów i nienawiści.


Niech każdy robi swoje. Redaktor pilnuje po swojemu poziomu Portalu, ty pilnujesz siebie i swojego pisania. A że jednemu się spodoba, a drugiemu nie? To już sprawa gustu, a z tym się nie dyskutuje.

Jest też grono osób zawistnych, więc jak wypłyniesz na głębsza wodę literacką, będą cię chciały utopić. No i jednostki przekonane o swojej genialności, którym każdy winien bić brawo od rana do wieczora.

Takie życie.


Rób swoje, wierz w swoje dzieci prozatorskie, pisz po swojemu o tym, co ciebie interesuje i kręci. A , że jeden oceni to tak, a drugi inaczej...

Bądź wiernym sobie.


Ukłony,

DoCo

Jedno z Twoich najciekawszych opowiadań! Brawo!


Marian,

Ładnie się czyta, jest napięcie, jest atmosfera quasi nieziemska, którą lokalsi czują. I drżą.

Ostatnie zdanie, należące do właściciela sklepu, jest jednak fantastyką naukową. Żaden Polak nie moze nie wchrzaniać się w życie innego rodaka. Takie jest odwieczne przeznaczenie i DNA. Z tym nie zawalczysz.

To ostatnie zdanie, tak umoralniajace maluczkich, psuje całą misternie szytą opowieść. A szkoda.


Dziękuję za przyjemną i interesującą lekturę,


Pozdrawiam,

DoCo

To co piszesz, to wiadomo. Niedobrze jednak, gdy Autor podaje pod tekstem interpretację swego dzieła, bo co zostaje dla biednego czytelnika? Może poczuć się gupi lub ograniczony...

Pozdrowienia,

DoCo

Bardzo pouczające opowiadanie. Ach, gdybyż ach gdybyż miliony polskich emigrantów mogli to przeczytać przed wyjazdem w nieznane... ile mniej byłoby dramatów, ileż mniej śmierci na polskich szosach w autach z kierownicą po drugiej stronie...


Ronin,

Niby obyczajowe, a jednak dobrze się czyta. Sam pomysł ładniutki, wykonanie piękne, więc u jest owa upragniona czytelnivza satysfakcja.

A swoją drogą trochę glupi ten nasz emigrant. Powinien wiedzieć, że w wielu krajach zdjęcie nadal jak na Dzikim Zachodzie. Tam nie Polska, gdzie dzięcielina pała i mało kto (oprocz mysliwych) ma pozwolenie na broń.


Pozdrawiam,


DoCo

Bardzo pasjonują mnie opowieści, w których główny bohater ginie na samym początku. Ileż wtedy jawi się nowych możliwości! I jak zacier zaczyna szybko dojrzewać.

Pozdrawiam pięknie,

DoCo

Ojoj, niedobrze się dzieje w warstwie lirycznej! Nasi przegrywają A nasza laseczka.... Eh....


Sugestie do zmian:
może za drugim razem razem, zamiast parabelke, dać: pistolet? Żeby nie było takiego powtórzenia.

może nie dawać tego przecinka po: ty?


Dawaj dalsze części!!!!


DoCo

Zatem pozostaje tylko oczekiwanie na kolejną część Twego opowiadania.


DoCo

Jak, ale jak, mogły mi zniknąć z pamięci tak znamienite tytuły polskiego kina????ujmujące tak niefrasobliwie temat 2 Wojny.

Już wiem, jak to było możliwe- bo jednak większość filmów traktuje o tych sprawach w dojmujacy sposób, co jest naturalne wobec ogromu cierpienia naszego Narodu.

No tak ,ale to prowadzi do myśli, że możemy usprawiedliwiać amerykańskie ludobójstwa Koreańczyków z wojny w Korei, Wietnamczyków z wojny w Wietnamie... I z innych wojenek, które Wuj Sam rozpętuje co pewien czas to tu, to tam. Czy usprawiedliwiamy ich tylko dlatego, że nasz nie zabijali, tylko innych? I na tej podstawie są lepszymi przyjaciółmi, niz Ruscy albo Niemiec?

Ciężko znaleźć odpowiedzi na te pytania.


Pozdrawiam, dziękując za piękna odpowiedź na mój poprzedni komentarz,


DoCo

Piękna druga czesc opowieści o Powstaniu. Szkoda, że tak wielu ludzi przy tej okazji zmarło.


Kaz,

Nie na żarty się przestraszyłem, że zaczynasz wplatać sceny rodem ze Słonecznego Patrolu. A to nasza piekna pielęgniarka, a to "
Krystyna – urodziwa przełożona pielęgniarek"...

No, ale honor patriotyczny obroniony. Chociaż.... Amerykanie jakoś sobie dawali radę w kinie wojennym. A to Parszywa 12, a to Złoto dla zuchwalych. Albo w miarę świeże Bękart wojny Tarantino. Grane z przymrużeniem oka i z humorem, mimo okropności wojny. U nas to się nigdy nie udało. Może tak jestesmy ukierunkowani przez szkole i politykę imamy z tego powodu kij w du.ie. A może musimy cierpieć za miliony.

U nas nawet reklamy z poczuciem humoru się nie sprzedają. Wystarczy popatrzeć na produkcję reklamowe innych krajów... z pięknym przymrożeniem oka i z humorem. A u nas podobno by to wskazywało, że reklama naśmiewa się z reklamowanego produktu ( były robione takie badania). Więc cały czas musimy na poważnie, bez popuszczonych gumeczek w majtkach. A jak kto nas WKU.wi to dostanie w ryj. Polacy....

Więc jedyna nadzieja w Tobie, drogi Kazjuno, że uda Ci się odczarować Polskę.

Nie tak dawno temu dwóch dzielnych młodych ludzi próbowało odczarować Rosję z jej diabolicznego kultu śmierci. Tam co miasto stoją pomniki samych umarlaków: Lenina czy nawet Stalina. Więc młodzieńcy weszli do mauzoleum Lenina w Moskwie i zaczęli tam wymawiać słowa odwołania. Atak demonów był natychmiastowy i potężny. Niewidzialna siła o mało co ich tam nie zadusiła. Można powiedzieć, że ledwo uszli z życiem.

Albowiem bój toczymy nie z krwią i ciałem, ale z mocami nadziemskimi - jak mówi Dobra Księga.
Po tym doświadczeniu wiemy, że Rosja to prowodyr śmierci. Co zresztą widzimy w ostatnich miesiącach. Kult śmierci idzie cały czas naprzód. Ludzie się nie liczą, imzginie więcej, tym lepiej.

Oczywiście nie dajmy się też nabrać na "demokrację i dobroć " USA, bo oni też zabijają, lecz akurat daleko od nas, więc jakimś trafem nas to nie obchodzi. A nawet mamy ich za sojusznika.
Kto wie, może wymordowali nawet więcej istnień ludzkich, niż Ruscy.

Ale o Ruskich już zaczynasz pisać, więc pewnie przypomnimy sobie ogrom ich mordów

Dobrze wstrzeliłeś się z tą opowieścią - właśnie obchodzimy stulecie powstania ZSRR - https://www.theguardian.com/world/.../the-soviet-union-100th-anniversary-in-pictures

Wracając do dzieła: piękna druga część. Czuć, że będzie się działo i przeleje się krew (nie tylko z powodu pękającej cnoty, na którą tak liczą czytelnicy i ktoa zachwala Autor w poprzednim odcinku).

Może będzie Cię stać na odczarowanie nimbu Powstania... To by dopiero było coś!


Pozdrawiam, wyczekując na c.d.


Dobra Cobra

W swoich dziełach często hołdujesz powiedzeniu: ocalić od zapomnienia. Tak jest i z tym tytułem.


Zdzislaw,

Z tym papierem jednak jest nadal aktualne. Jak się zaczęła pandemia to na co ludzie polowali najczęściej? Właśnie na papierze dupny, oraz rękawiczki jednorazowe.

Miło z Tobą powspominać i przeżyć dramat reglamentacji. Oraz inne zagrożenia życia.


Pozdrawiam,

DoCo

Wspaniala odpowiedź! Rzeczowa, ale bez nacisku, szanującą zapartywania komentującego. Dającą możliwość interpretacji. Bez udowadniania swoich racji. Tak, jak myślisz Ty.

Myślę, że fajnie się z Tobą robi pół litra.

Naturalnie jesteśmy ciekawi, kto zazna mości z Julką.

DoCo

Kaz,

Bo to opowieść ku pokrzepieniu serc, co jest prawdą i widać po Twoim ukontentowanym komentarzu.

Dziękuję za dobre słowa


Co do strony www - nigdy nie zamysliwałem tworzenia czegoś takiego, będąc pewnym, że Portal Pisarski wystarczy za oublikator. Ale pewnego dnia, obudzony w środku nocy, pomyslalem wieczorem, że przecież może być być tak, że któregoś pięknego dnia właścicielowi PP się znudzi prowadzenie tej charytatywnej działalności i.... wszystkie dzieła DoCo znikną z cyfrowej przestrzeni.

Więc, starając się zachować spisciznę - zdecydowałem się na ten krok. Jest przy tym trochę zabawy, ale efekt cieszy. A najważniejsze, że nie zrobiłem sobie dobrze samemu sobie, lecz Czytelnikom, odwiedzającym to miejsce.oprocz Mistrza Żołądkowicza są tam tez inni Mistrzowie słowa czytanego

Pozdrawiam i do następnego,

DoCo

https://www.dobracobra.pl/

Aj, qrde, już człowiek się nigdy nie oderwie od tego Powstania...


Drogi Kaz,

Być może teraz jest łatwiej oceniać sens wybuchu Powstania i szanse na wygraną/na zaszkodzenie Niemcom. Oni nie mieli tyłu informacji, co my dzisiaj....

W każdym razie to głównie była młodzież.

Opowieść bez dłużyzn, biadolenia, zbędnego patriotyzmu- idzie po swoje. Szybka akcja, więc czyta się z zainteresowaniem.


Bardzo dobrze przycięty kawałek, jest napięcie, chce się czytać dalej.


Wstawiaj!


Pozdrawiam,

DoCo

Ad: zdruzgotany. Niestety, każdy artysta (śpiewający, tańczący, deklamujacy, rzeżbiący, malujący - więc także i piszący) musi być gotowy na nagłą erekcję swojego talentu oraz sławę i pochwały. Dla łatwiejszego przejścia przez ten okres wymyślono fajki, wódkę, seks facetów z facetami i narkotyki.


Tak chciał los - jak piszą czasem na nagrobkach.


Tak 3maj!

Pozdrawiam serdecznie,

DoCo