Poczytaj lepiej moją prozę, zanim kompletnie skrytykujesz moją osobę.

Dziękuję, Rysiczko!

Przepraszam, że dopiero teraz odpisuję, ale trochę mnie tutaj nie było...

Michale,

tekst przeczytałam uważnie. Bardzo mi się spodobał. Przyznam się jednak szczerze, że nie dotrwałam do końca komentarzy - jest ich za wiele.

Jeśli chodzi o tekst - piękna metafora śmierci i gnania pociągiem do niewiadomego celu. Pomysł z klepsydrą mnie jak najbardziej usatysfakcjonował. Było tajemniczo, powiało chłodem.

Moim zdaniem nie ma tutaj przegadania, bo i tekst jest specyficzny.

Pozdrawiam.

Dziękuję, Damianie, za ciepły komentarz.

Owsianko,

masz sporo racji - musimy się wystrzegać tego typu osób i z nimi walczyć. W rządzie jest ich zatrzęsienie. Wszystkie chcą za wszelką cenę utrzymać władzę, by móc żyć ponad stan.

Mnie się taki stan rzeczy też nie podoba. Nie podoba mi się również tworzenie zwykłych gniotów.
Pisanie dla samego pisania jest czymś rażącym. To zwykłe kuglarstwo.

Pozdrawiam serdecznie.

Niczyja,

tekst kapitalny! Fajnie poprowadzone wątki, dobry opis zbliżenia. Mnie jak najbardziej się podoba.

Pozdrawiam.

Dziękuję, Ajw, za ciepły komentarz. Zapraszam też do mojej prozy, na pewno jest o niebo lepsza niż poezja.

Heisenberg,




i uciekło z cudzysłowu.

Poza tym tekst dopieszczony, bez usterek.

Ja się w ogóle nie interesuję polityką, ale mogę zauważyć, że populizm jest sam w sobie złem koniecznym. Bez niego nie byłoby polityków. Co oni biedni mieliby ze sobą zrobić bez obietnic?

Pozdrawiam.

Trawo,

mnie również spodobał się Twój tekst. Nie dziwię się, że trafił na górną półkę. Jest w nim tyle wiedzy, tyle ukrytych pragnień, tyle życia!

Dużo mnie uczysz swoimi tekstami, masz wielką wiedzę z zakresu botaniki i za to Ci gratuluję.

Troszkę poprzesadzałeś z myślnikami, ale nie zakłóca to odbioru tekstu. Jest poetycko, jest pięknie!

Pozdrawiam cieplutko w majowe popołudnie.

Niczyja,

bardzo piękny tekst. O miłości, o sile, o zmaganiach z szarą rzeczywistością. Jest w nim dużo ukrytego emocjonalnego przesłania.

Powinniśmy się cieszyć z tego, co mamy, bo wszystko w życiu jest bardzo ulotne.

Pozdrawiam.

Monarchio,

dziękuję za komentarz.

Pozdrawiam!

ASylik,

Gorgiasz i Purpur już wytknęli Ci błędy, zgadzam się z nimi. Zamiast nawiasów kursywa będzie lepiej wyglądała.

Jeśli chodzi o treść - bardzo zmysłowo, plastycznie, estetycznie. Początkowo czytelnik myśli, że jest to kolejna opowieść o rozstaniu z powodu jakiejś kłótni lub wydarzenia. Pod wpływem chwili, czy czegokolwiek innego.

Zakończenie daje do myślenia. Nagle tekst zaskakuje i nie jest taki sztampowy i mało ambitny.
Jest to naprawdę piękne opowiadanie o życiu i śmierci, o wielkiej miłości. No i przede wszystkim o samotności.

Pozdrawiam.

Voytku,

a ja jednak uważam, że warto było go opublikować. Bo dostałam wiele dobrych wskazówek na przyszłość. Poza tym poza techniką, która u mnie leży i kwiczy, ten wiersz nie jest o niczym, ma sens. I coś chciałam nim wyrazić.

Pozdrawiam.

Niewidoczna,
A mi się podoba. Poprawiony tekst wygląda bardzo schludnie. Lubię takie krótkie miniaturki, bo w nich ciężko jest zawrzeć jakąś myśl. Tobie się to udało.
Gratuluję i zapraszam do siebie

Dziękuję, Aronio, ale pozostanę przy prozie. Lepsi ode mnie dali mi do zrozumienia, że w poezji jeszcze przede mną daleka droga do czegoś. Może ją podejmę? Zobaczymy. Pozdrawiam.