To ja dziękuję za czytanie i komentarz
Pozdrawiam również.

Tak, zmęczenie i rozczarowanie życiem to niektóre z problemów bohaterki.
Dzięki Ci, Antoni, za komentarz i poprawki.
Pozdrawiam również.

Czyli znów zbyt małymi literami napisałem to, co chciałem przekazać opowiadaniem.
Dzięki za komentarze, pozdrawiam.

Dobre opowiadanie. Krótkie, ale jest tak napisane, że łatwo się domyślić tła tej historii.
Pozdrowienia.

Przekleństw trochę było, owszem, a to dlatego że tacy ludzie jak Sypniewski tak właśnie się wyrażają.
Dziękuję za komentarze, Mileno i Marku. Pozdrawiam Was również.

Oj, jest trochę błędów, niestety.
– Lepiej najtrudniejszy, najsmutniejszy itp.
– zdziwiłaby się na wieść, że...
– nie wiadomo nawet, czy żyje.
Jest i kilka błędów interpunkcyjnych, ale to już nie będę wymieniał.
Co do meritum: opowiadanie na przyzwoitym poziomie. Ale czy to na pewno historia z dreszczykiem? Chyba raczej o wątpliwościach, kryzysie wiary. Wątpliwości takie szarpią duszę każdego wierzącego, nawet duszpasterza. I nie zgodzę się z Antonim, że nie ma puenty. Jest, to ostatnie słowa proboszcza, czyli odrzucenie wątpliwości rozumu i zawierzenie się Bogu. Modlitwę "Jezu, Ty się tym zajmij!" polecał niejednokrotnie ksiądz egzorcysta Piotr Glas.
Marku, opowiadanie, jak mówiłem, jest dobre, ale zgadzam się z Antonim, że powinieneś nieco popracować nad stroną techniczną.
Pozdrawiam.

Dziękuję Ci, Marzenno, Twój komentarz jest dla mnie bardzo ważny. Zawsze mnie cieszy, gdy mój tekst wywoła u czytelnika emocje.
Również serdecznie pozdrawiam!

Dziękuję za rzeczowy komentarz, Darconie.
Wiem, niestety, moje teksty często trącą banałem, ale pracuję nad tym.
Pozdrawiam również.

Antoni, dziękuję za zasadne jak zwykle uwagi. Dobrze, że chociaż zakończenie się sprzedało ;D
Pozdrawiam.

Staram się ostatnio pisać krócej, z mniejszej ilości słów wyciskać jak najwięcej treści. Ponadto w tym opowiadaniu chciałem, aby najważniejsze w nim było to, co nie dosłowne. Po komentarzach widzę, że nie do końca się to udało.

Zgoda, słowo "bojaźń" nie było zbyt fortunne

Pozdrawiam, dziękuję za wszystkie komentarze.

Witaj, Antoni.
Dzięki za obszerny komentarz i miłe słowa. "Rozgryzłeś" sedno mojego opowiadania i bardzo mnie to cieszy.
Bardzo dobrze, że się przyczepiłeś, bo przyczepienie to było całkowicie zasadne Błędy już poprawiłem. Obawiałem się, że w niektórych miejscach może być dla czytelnika problemem rozróżnienie kto mówi daną kwestię, a to dlatego, że celowo nie chciałem ujawnić imienia bohatera aż do końcówki. Mam nadzieję, że jakoś wybrnąłem.
Pozdrawiam, za wskazanie błędów dziękuję i zapraszam do poczytania innych moich tekstów

Historia prosta, bo i raczej trudno napisać coś bardziej złożonego w niespełna 2 tys. słów.
Dziękuję za komentarz i również pozdrawiam.

Jeśli zaskakiwała, to dobrze – cel osiągnięty
Dziękuję za komentarz.

Pozwolę sobie wskazać kilka usterek:

Tułów.

Trąd.

Na chłodzie.

Dialogi zapisujemy też z "–", a nie z "-".
Co do treści: na tym etapie trudno ocenić. Wypowiem się, gdy przeczytam kolejne części.
Pozdrawiam.

Jako były judoka też zwróciłem uwagę, że bohater musiał trenować któryś ze sportów walki, skoro tak łatwo poradził sobie z mocniej zbudowanym przeciwnikiem. Sam też bardzo nie lubię marnować jedzenia, więc trochę dziwnie się poczułem, czytając początek
Ogólnie, poza kilkoma usterkami interpunkcyjnymi wskazanymi wyżej, jest to całkiem dobry kawałek tekstu. Chętnie przeczytam ciąg dalszy.
Pozdrawiam.