@trawa1965 rzeczywiście, nieco tu o samotności. Czerwień chce, byśmy się zatrzymali.
Dziękuję za zajrzenie.

@Gaston Bachelard pisałem ten to twór minut trzy i pół, a myślałem kwadrans i to już wieczorem,
nic więc dziwnego, że takie tu zadumanie (180 sekund za długo).



czyżby?



według kogo?



Być może jakaś to niekonsekwencja/nadmierny skrót myślowy, bo przecież skoro samotność jest sposobem myślenia, a myślenie boli, więc i samotność boli.

Za zajrzenie dziękuję.

Panika była w kolorze krwi?
Jedynie w tym zastosowaniu widzę sensowność kropki przed tym zwrotem.
Zastanawia mnie to.

Tak czy siak, przejmujący.

skoro symbolizowała, to wypadało zaznaczyć ...

Milena1: to prawda, że nie piękne. Niepokój i oschłość zamierzone, ale bez patosu.

braparb:
Nie jestem pewien, wydaje mi się, że to kolokwializm.

też tak uważam, dlatego na razie zostawiam.

Pozdrawiam

Wszystkie rymy są zamierzone, wewnętrzne i zewnętrzne, choć może nieco nieporadne. Nie mam wprawy.
Błąd "ubierania" kaloszy wynika z mojej niepoprawności językowej. Do tej pory używałem często bez większego zastanowienia zwrotu "ubieram buty".

"zastygłe w uronieniach": być może chodziło mi o mroźne jesienne dni gdy krople deszczu zatrzymują się na liściach i powoli spadają...

Klęczy nieporuszona w sensie niewzruszona. Myślę, że ziewanie jest w takim przypadku logicznym następstwem. Jęczy w sensie domaga się, co jest skutkiem nieporuszenia i znudzenia. Wydaje mi się więc, że nic sobie nie zaprzecza.

Cieszę się, że zwróciłaś uwagę na tę dwuznaczność.
Szkoda, że pierwsza strofa nie dorównuje reszcie. Mogę spytać dlaczego? (dla mnie jest równie w porządku )

Za dużo tej paranoi jak dla mnie - w sensie powtórzeń.
Za dużo również zaimków.



ta część według mnie zbędna.

inwersja



Co tutaj robią dwie kropki? Poza tym, zaczynać zdanie od "bo"...



Na szybko przykład, jak mogłoby to wyglądać, żeby lepiej zrozumieć, o co mi chodzi:


Żyję w związku z paranoją,
utrzymuje mnie przy życiu.
Lubię w intymnym kochaniu - z nią, w niej.

Lubię z długimi nogami - marzeń walczących w głowie.
Lubię ze smukłymi ramionami - wymyślonych dialogów prowadzonych do mnie,
przeze mnie.
Lubię z głębokimi oczami - przeszłości w przyszłość wizji zamglonych.
Lubię z małymi uszami - prawdziwych odzewów,
które coraz ciężej odróżnić od paranoi.

I tylko czasami dopuszczam się do zdrady,
myślami biegając jak chart
o paranoi a nie w niej.

Lubię z paranoją w kochaniu,
Z nikim innym w zdradzaniu nie umiem.

Dobrze byłoby też pozbyć się rymu na końcu (kochaniu/zdradzaniu)

(i tak jest za dużo powtórzeń)

Tytuł mi się podoba, ale szczerze mówiąc, wolałem krótszą wersję. Ta, moim zdaniem, nieco przegadana. Tamte wersy lepiej się czyta.


zrezygnowałbym z "wciąż": za dużo słów w tym wersie


zmieniłbym szyk



w poprzedniej wersji: snuje się... ładnie łączyło się z poprzednim wersem, tutaj wyszło to nieco oderwane.



nie bardzo rozumiem sens.

Bardzo mi się podoba.
Lekka forma, oryginalne, acz bezpretensjonalne sformułowania, dobre przerzutnie.

Zazwyczaj się nie upieram, ale w tym przypadku nie pasował mi jej brak.
Masz rację, było za mało przecinków.

Zgodnie z regułą, poprawiam i tytuł.



Jeszcze dwa plusy i będzie piątka do dziennika? Czy duży plus liczy się podwójnie?

Proste a dosadne.
Pozbyłbym się inwersji, po pierwszym wersie widziałbym kropkę:

Zamglona twarz.
Rozpalone czoło (...)

Masz też rym, który nie przeszkadza, moim zdaniem ładnie się wpasował (zamglona/odurzona)

Przez cały wiersz czuć patos, który dopełnia "czemum" które jednocześnie nadaje lekkości, równoważąc ten krótki tekst.

Zaciekawiło mnie. Co to jest profuzja?
W każdym razie, rymuję się z "iluzja". Tego jestem pewien.
Ten rym zamierzony?
W ostatnich wersach:



Trochę to pleonazm. Radziłbym usunąć jedno z tych słów, np:

zrobiłeś mi
przymusowy odwyk

W takim razie musisz trochę nad tym popracować.
W pierwszych wersach nie słyszę żadnych rymów. W ostatnich też nie. Pomiędzy jakieś rymy się zdarzają (ale nie brzmią najlepiej).
Gdyby nie Twój komentarz skłaniałbym się mu temu, że zamiarem był wiersz biały z (celowo lub nie) wprowadzonymi elementami rymowanymi. Przeczytaj go na głos i zastanów się, czy tak miał brzmieć.

Po pierwsze: tytuł pojawia się tu trzy razy (to o dwa za dużo).
Po drugie: cudzysłów nie jest potrzebny.
Po trzecie: nie trzeba zaczynać każdego wersu dużą literą.
Po czwarte: to wiersz rymowany czy wolny?
Po piąte: trudno napisać dobry wiersz o miłości. Tu jest z jednej strony patos, z drugiej lekkość. To może brzmieć dobrze, jeżeli tworzone z takim zamiarem.
Po szóste: zastanowiłbym się nad wyglądem. Pomijając duże litery, zapis wiersza mógłby być ciekawszy.
Po siódme: według mnie ostatnie dwa wersy są zupełnie niepotrzebne.

Powodzenia

Dziękuję za uwagi, wiktorio.
Później postaram się coś poprawić.