Niestety Pablo, niestety... niestety nie byłem w stanie wychwycić błędnych proporcji cukrowych, bo sam ciast nie piekę - wnioskuję z tego, że to typowo męski tekst, dla nas, facetów niepiekących
Dobry pomysł i fajnie nakreślona "wielka improwizacja" sąsiadki. Tak dalej!

Nie wiem, czy są tutaj jakieś drugie dna albo inne głębiny, bo czytając... po prostu się śmiałem. Postać Kazika i jego styl wypowiedzi mocno przypadły mi do gustu, a jego kwestie o "macanku" to już komedia pierwsza klasa.
Dobry, dobry tekst! Dialogi bardzo płynne i prowadzone jak należy, gratuluję "skilla"

pablovsky > Masz rację, chociaż coraz ciężej jest wymyślić coś nowego Dzięki za przeczytanie i dobre słowo, aż chce się starać i wracać do tego worda.

Wasinka > Ciężko jest opisać przysłowiowego "psychola", mam nadzieję, że po części mi się udało. W każdym razie poprawki są bezcenne, wielkie dzięki za wytknięcie błędów.

To jest aż zbyt dobrze napisane - w odróżnieniu od wielu pojawiających się tutaj tekstów, chwyciło mnie na tyle, żeby poczuć prawdziwą odrazę do głównego "bohatera" i jego losu - każdy może przecież źle trafić, zachowywać się biernie i przez to stracić radość z życia... Rzeczywiście "Mam" daje pod tym względem do myślenia, świetne opowiadanie.

pozdrawiam

Cóż, dzięki w takim wypadku za pochwałę stylu; przynajmniej wiem, że warto zmierzać tą drogą. Szkoda tylko, że warsztat to czasami za mało, ale będę próbował

Mam wrażenie, że w przypadku końca mój kot poszedłby po prostu zjeść tuńczyka czy inne coś - dobrze jednak wiedzieć, że może być inaczej

Jako posiadacz dachowca polubiłem tę opowiastkę. Trzeba chyba mieć zwierza, żeby wczuć się w ten klimat.

pozdrawiam

Słabsze jedynie moim zdaniem przez końcówkę - jakby w połowie przerwałeś chłopakom rozmowę, nie zaznaczając jakoś dobitniej końca.
Cała reszta śmieszna i jest okej

"czy każda książka o tematyce przygodowej, thriller, kryminał, romans, także nie jest w jakiś sposób wyeksploatowana"

Tysiąc procent racji. Ale fantastyka... Dla mnie to po prostu inna liga "Wszedł do karczmy i..." Mam zbyt wiele książek na półce, które zawierają to zdanie Zdradliwy to grunt.

Ale zobaczymy. W każdym razie życzę powodzenia i zapału do pisania.

Fabuły nie będę komentował - bo jest oczywista. Nie ma elementu zaskoczenia, mam wrażenie, jakbym znał tę historię, jakbym czytał już wielokrotnie - stąd pozornie smutna opowieść mnie nie ruszyła (no, i jestem facetem).
Co do stylu pisania sprawy mają się zupełnie inaczej - jest bardzo dobry. Zachęca, nie męczy, ma wszystko, czego prozie trzeba, zwyczajnie ciągnie ten tekst. Mam nadzieję, że wykorzystasz potencjał w dobrym celu - nie czytałem jeszcze pozostałych twoich opowiadań, stąd czas przyszły

pozdrawiam

Zabrałeś mnie na chwilę do Zapomnianych Krain, świata, na którym się wychowałem. Nie wiem, czy właśnie tym się inspirujesz, ale podejrzewam, że tak
Szkoda, że zamykasz się w standardowym schemacie tzw. "karczmy", który jednak w fantastyce próbuje się omijać - ze względu na powtarzalność i wyeksploatowanie tematu. Krasnoludy i halfingi, królestwo krasnoludów, stereotypy rasowe - wszystko to masz, pytanie, czy to wystarczy?
Na ten epizod tak. Bo jest w miarę krótki i nieźle nakreślony. Ale jako dłuższa forma może utonąć w olbrzymim przecież gronie klasycznej heroic fantasy - szczególnie, gdy nie będzie innowacyjny - nawet, jeśli to tylko "dla młodzieży". Salvatore też pisze dla młodzieży, tyle tylko, że on ten świat praktycznie już cały wypełnił. Do mdłości. Konkurencja na tym polu jest gigantyczna.
Nie wiem, czym mnie zaskoczysz, ale jako - przynajmniej niegdysiejszy - fan fantastyki tego nurtu spróbuję ogarnąć następną część.

pozdrawiam!

Dooobre! Przekleństwa zupełnie nie rażą, skoro historia jest opowiedziana z punktu widzenia takiego, używając nomenklatury opowiadania, chuja (poza tym to pierwsze uzasadnione zastosowanie znacznika "+18", na jakie się natknąłem na portalu).
"Ekspertyzy psychologów dowiodły, że jestem pojebany" Świetne, autentycznie się uśmiechnąłem. A takich "złotych myśli" było po drodze więcej, czyniąc tekst wiarygodnym i miejscami zabawnym, trochę neutralizując tym wulgaryzmy.
Przypomniało mi się podczas czytania, że mimo zagrożenia płynącego od ludzi tego formatu, wad demokracji, to są także plusy - brutalne półgłówki w typie Skina czy Dzika często odnajdują swoją drogę w armii, robiąc coś pożytecznego. Niestety, bohater opowiadania to psychol do kwadratu do samego końca.
Cóż, głęboko wierzę, że takich ludzi jest jednak mniej, niż więcej

pozdrawiam

"narkotyki przemyca się raczej w prezerwatywach" - jest i on, technik przemytu Pablo Escobar we własnej osobie

Zabawna historyjka, duży plus za "wejście" na mistrza formy okołografomańskiej, Coelho Paulo. Mimo dobrych tytułów na koncie gość czasem zapomina, że serwowane seriami, filozoficzne wygibasy potrafią doprowadzić czytelnika do szału; myślę, że coś równie dosadnego jak "Nieważne co masz w dupie, ważne co masz w sercu"" przydałoby się w jego repertuarze.

pozdrawiam

Przeczytałem i nie był to czas stracony
To opowiadanie spodobało mi się bardziej niż twoje poprzednie; w mojej opinie przede wszystkim jest lepiej napisane i chyba przez to mocniej mnie wciągnęło. Dobrze, że zacząłeś od opisu egzekucji, a nie sprawy demonów, bo z większym trudem podchodziłbym do tekstu - jakoś mam przesyt fantastyki. Na szczęście pierwszy akapit był dobry, więc rzuciłem się na resztę bez wahania.
Nie notowałem błędów, bo oceniając dłuższe formy (oprócz tego, że słaby ze mnie korektor) wolę raczej powiedzieć, czy dobrze się czytało i czy fabularnie jest ok: No więc, dwa razy tak Jedną rzecz sobie tylko zapisałem: "zapytał charczącym głosem, pies u jego boku zawarczał groźnie" - podzieliłbym to na dwa zdania, wydaje mi się, że w przypadku dialogu zyskasz wtedy na dynamice.

pozdrawiam!

Przeczytałem i miałem ochotę natychmiast skomentować.
Opowieść z klasą. Świetny pomysł i rwący nurt tekstu, który mnie pociągnął ze sobą natychmiast. Oby więcej takich na tym portalu.

Dzięki... Na szczęście w porę poszedłem po rozum do głowy i za każdym razem korzystam już w pełni z tutejszej, kapitalnej korekty, łapię byki za rogi słowem - tekst świadczy mimo wszystko i autorze i powinien być maksymalnie dopracowany.