Dziękuję za krzepiące słowo, Krystyno.
Temat konkursu ciekawy, toteż prace przyciągają oko
Serdecznie pozdrawiam!

Rozumiem, o co Ci chodzi. Spróbuję dopisać jakiś łącznik między wydarzeniami, może łatwiej będzie powiązać jedno z drugim.
O to mi właśnie chodziło. Ja nie odnalazłem tej właśnie szuflady, ale cieszę się, że pobudziłem Twoją wyobraźnię
Pozdrawiam wieczorową porą (ach, Tobie to wychodzi lepiej, naturalniej )

Dziękuję za odwiedziny.
Henrykinho; Miło mi czytać Twój komentarz. Cieszę się, że tekst wywarł na Tobie takie wrażenie, że poczułeś mój obcojęzyczny klimat
Wasinko; Poprawki wprowadziłem. A teraz spróbuję odnieść się do Twoich wątpliwości.
Nie myślałem o kamienicy jako o więzieniu. Wendy - świadoma własnej sytuacji - wolała nie dopuszczać do siebie ludzi, by nie przysparzać problemów innym, no i przede wszystkim sobie. Chociaż później mogła ten pogląd zweryfikować. Żałobnicy musieli ją zobaczyć. W moim zamyśle miała być prawdziwą postacią; zagadkową, ale autentyczną. W przeciwnym razie mogłaby stać się duchem, zagubionym widmem w nawiedzonym domu, a nie planowałem tutaj wątków wędrowców w białych prześcieradłach
Co do emocji podczas zerwania, nie chciałem się powtarzać. Opisałem przeżycia bohatera na początku, a później po prostu umiejscowiłem ten moment w chronologii wydarzeń. Uznałem, że ponowne zagłębianie się w temat tylko sztucznie wydłuży tekst.

Jeśli coś jeszcze zaprząta Ci głowę, wal śmiało. Bardzo lubię Twój punkt widzenia. Parafrazując S. Kinga, "Jesteś człowiekiem, który zadaje właściwe pytania" Mam nadzieję, że trochę rozjaśniłem.

Pozdrawiam Was gorąco!

Dziękuję za wizytę i komentarz, Pablo
Cieszę się, że trud nie poszedł na marne. Chciałem przedstawić Wendy jako postać ulotną, efemeryczną, kobietę, za którą tęsknimy mimo upływu lat, z czasem nawet coraz mocniej. Ona pozostaje wciąż identyczna w naszych wspomnieniach, ten sam bolesny widok.
Pozdrawiam

Amso; Dziękuję Ci za komentarz i wizytę Poprawki zaraz wprowadzę.
Serdeczności!

Dziękuję pięknie za odwiedziny i garść pochlebstw.
Ajw; Aż poczułem apetyt na czekoladę Cieszę się, że tekst przypadł Ci do gustu. Lubię niedopowiedzenia, możliwość indywidualnej interpretacji. Fajnie, że tu się zgadzamy.
Fabularia; Ten temat bardzo mi odpowiadał, choć podczas pisania całkiem inne słowa chodziły mi po głowie, niekoniecznie warte powtórzenia na forum publicznym. Super, że konstrukcja sprawia lekkie wrażenie. To znaczy, że nerwy i lawiny epitetów pod własnym adresem były tego warte
Szamanko;Dziękuję. Dokładnie tak. Niech żyje w umyśle widza jak zamglony obraz; dzięki temu za każdym razem nie będzie odrobinę inny
Pozdrawiam gorąco!

Witaj, Quentinie
Przyznam, że każdy komentarz wniósł dużo do wydźwięku tego tekstu. Różne spojrzenia, wersje, zapatrywania. Wpis DoCo miał w sobie dużo prawdy, choć podczas pisania chciałem zahaczyć o wiele płaszczyzn, o terroryzm również.
Sam rozpatruje ten utwór pod rozmaitymi kątami, w zależności od nastroju. Rano myślę o zamachowcu, popołudniu o niedorajdzie, wieczorem o zwyczajnym, zagubionym człowieku. Lubię w swoich tekstach otwierać wiele furtek. Może nie każda z nich jest doskonale widoczna, inne ledwo trzymają się zawiasów, ale czytanie późniejszych komentarzy i interpretacji sprawia mi ogromną frajdę. Jakbym odkrywał ten fragment na nowo
Dziękuję Ci za wizytę oraz komentarz, żegnając się najlepszymi życzeniami.
Przyjemności!

Martinie; Serdecznie dziękuję Ci za kolejny dowód sympatii
Amso; Dzięki za kolejną sugestię. Muszę się zastanowić nad tekstem, spróbuję coś dodać
Serdeczności na Święta dla Was wszystkich

Witaj ponownie, Amso
Jeśli chodzi o charakter i posturę, czasem pozory mylą. Agresja często jest środkiem przekazu ludzi zagubionych. Bohater nie musiał walczyć jak Chuck Norris, poza tym po pewnym czasie (i licznych siniakach) można się nauczyć radzenia sobie z większymi od siebie.
Być może brakuje mocnej więzi między dziewczyną i epilogiem. Chciałem w ten sposób pokazać, że niektóre autodestrukcyjne zapędy są tak silne, iż nawet gwałtowna zmiana passy nie jest w stanie oderwać nas od wcześniej zamierzonych decyzji.
Nie wiem, czy wystarczająco rozjaśniłem, lecz w przypadku tego tekstu mam wrażenie, że zbyt dużo poprawek czy naprowadzeń może zniweczyć wrażenie, które chciałem osiągnąć.
Dziękuję Ci za lekturę i Twój punkt widzenia
Pozdrawiam!

Przyjemność z szybkiej, lekkiej i niezobowiązującej lektury. I takiej czasem potrzeba Mnie osobiście odpowiada ten chaos, ale dobrze poznać inne zdanie, zwłaszcza jeśli jest konstruktywne. Masz rację, że prześlizgnąłem się po postaci bohatera. Jeżeli ktoś będzie chciał mieć własne zdanie na jego temat, to jakieś sobie wyrobi.
Szaleńczy to wycinek, prawda. W tym się zgadzamy
Wszystkiego dobrego

Dzięki za wizytę i wypunktowanie błędów, Miladoro
Obawiam się, że za bardzo szukasz sensu w tym tekście. Sytuacja sporna, gość działający na przekór wszelkim zasadom, nawet własnym, instynkt samozachowawczy, wiarygodność, logika, sprzeczności. W codziennym życiu mamy wystarczająco dużo ograniczeń, ram, schematów i form, w które wciska się ludzi.
W literaturze staram się przestrzegać pisowni, dalej jest już tylko wolny umysł i nieograniczone pole do tworzenia różnych, często dziwacznych światów. Nie twierdzę, że pisałem o zdeterminowanym straceńcu. Nawet nieudacznikom warto czasem poświęcić parę słów Taką miałem wizję i tak chciałem ją przedstawić. Jeśli nie trafiłem w Twój gust, szkoda. Może następnym razem pójdzie mi lepiej.
Pozdrawiam

Ach... Teraz już wiem, dlaczego jestem ulubieńcem akwizytorów
Pozdrawiam

Dziękuję Wam za wizytę i komentarze.
DoCo; W Stanach wszystko jest możliwe, przynajmniej jeśli chodzi o historie. Bezpieczny grunt
Blaszko; Z tymi zaświatami dobrze kombinujesz, choć sam nie zwracam uwagi na ten aspekt, to już kwestia spojrzenia
Druus; Nic takiego, że nie przekonała Cię końcowa histeria, to dobrze o Tobie świadczy Pomysł może nie nowatorski, ale warto było zaryzykować.
Pablo; Super, że tekst przypadł Ci do gustu. Nie czuję się szczególnie mocny w takich klimatach, dlatego nie mogę obiecać, że tym tropem będę podążać
Mede_a; Dzięki za wypunktowanie istotnego błędu. Zwrócę na to uwagę
Sleeples; Cieszę się, że wzbudziłem Twoje zainteresowanie. Bardzo lubię niedopowiedzenia, więc interpretację motywów pozostawiam Tobie
Dziękuję wszystkim za słowa aprobaty i celne rady.
Przyjemności!

Witaj ponownie, Quentinie
Inspiracją dla tekstu było opowiadanie "Czasami Wracają" Stehpena Kinga, nawiązałem do tego w pewnym momencie. Sam nie potrafię jednoznacznie określić, do czego właściwie zmierzałem. W tym przypadku (jak i w kilku innych) pierwsze przyszło do głowy zakończenie i to właśnie pod ten pomysł konstruowałem resztę. A tytuł po prostu kiedyś się pojawił, i już. Dążyłem w głowie do stworzenia uczucia impasu, pozostawić szeroką furtkę do interpretacji. Nie każdemu może się to spodobać, ale osobiście bardzo lubię mieć coś do powiedzenia po lekturze, nawet jeśli wizja siedzi tylko w mojej mózgownicy.
Jakkolwiek odbierzesz ten utwór, Quentinie, znajdziesz się na właściwej ścieżce. Mnie cieszy fakt, że będziesz nad tym tekstem myślał. Możesz nawet po głębokim zastanowieniu stwierdzić, że to zlepek nieskładnych myśli. Wolę zebrać cięgi, niż przejść niezauważony
Przyjemności

Serdeczne dzięki za wizytę i tyle motywujących słów, Quentin
Masz rację, lubię zaglądać w ciemniejsze strony życia, ale jeśli zabieram okulary, to tylko korekcyjne, żeby więcej dostrzec
Przyjemności!