a widzisz Lilah, tzn. ja widzę i dlatego to Ty piszesz i tłumaczysz i dobrze się to czyta
pozdrawiam

i wszystko jasne!
nie to, że ta opowieść bawi, to jeszcze uczy

dajesz zajebiste tytuły, które przywołują stereotypowe obrazy (np. schowek z klejnotami, słowniczek katoliczek) albo zachęcają do odkrycia: ale o co chodzi i za każdym razem treść rozdziawia mi usteczka w zaskoczeniu a potem nieopanowanym rechocie
nawet, jeżeli są tu jakieś błędy, to ja ich nie widzę

ps. jeżeli wydawca potrzebuje nacisku ze strony czytelników, to mów - chciałabym już mieć Twoją książkę na półce (ani Szafirowej magii ani Białego Dogona nie udało mi się znaleźć - nawet na allegro nie ma - dziwne, bo tam wszytko jest)

zdecydowanie wybieram Twoje tłumaczenie,
robisz kawał świetnej roboty, przybliżając twórczość tej poetki - nigdy bym jej nie poznała
jeszcze raz ogromne dzięki

stworzyłaś tu piękny nostalgiczny klimat - zmusiłaś do zatrzymania, zastanowienia i postawienia pytań, między którymi ciągle się bezwiednie miotam

Purpur, spokojna Twoja rozczochrana albo i nie, bo cholera wie, co na tej głowie masz, grunt, że wiem, co w niej masz: pomysły, poczucie humoru , ponadprzeciętne IQ, więc w kwestii przecinków, literówek i ort, zgłaszam się do wstępnej korekty – zbyt fajne są te Twoje teksty, by takie pier-doły przeszkadzały w czytaniu
A gdybyś chciał tracić czas: http://www.prosteprzecinki.pl
pozdrawiam i cierpliwie czekam

czytałam już wcześniej kilka razy ten wiersz i coś mi nie "grało", dlatego nie komentowałam wcześniej,
teraz już wiem, więc piszę: faktycznie nie ma miłości bez wolności, ale nie można zastąpić jednej drugim - jestem zdecydowanie za miłością w tym wierszu i dla mnie druga zwrotka tu nie pasuje, bo faktycznie odnosi się do wolności społecznej/obywatelskiej
proszę, błagam przerób ją tak, by łączyła pierwszą cudowną strofę, pokazującą, jak tracimy miłość w codzienności z trzecią, która daje nadzieję
- niestety nie mam pomysłu jak ta druga zwrotka miałaby brzmieć i tu; przynajmniej na razie; nie pomogę, ale może sam będziesz miał najlepszy pomysł
a że potencjał masz to o wolności napisz oddzielny wiersz, bazując na tym pomyśle z drugiej zwrotki
a na zakończenie podkreślam, że nie jestem fachowcem tylko zwykłym czytaczem, który uwielbia Poezję i te wzruszenia oraz emocje, których ona dostarcza
pozdrawiam
ps. z przyjemnością czytam Twoje wiersze (nawet po kilka razy) i za każdym razem, jak będę miała coś do przekazania, to od razu to zrobię
ps. oceniam pomysł i to, że łzy mi się w oczach zakręciły

Super wstawaka!!!
Skoro już wiem, że wstawione tłumaczenia są autorstwa wstawiających, to jeżeli jesteś zainteresowany Drogi Autorze, to przedstawię moje odczucie dotyczące drugiej zwrotki, ale podkreślam, że jest o tylko moje odczucie i absolutnie nie jest to zarzut, co do Twojej interpretacji tego wiersza.


„Wokół zamilkła niema cisza”
W pierwszym wersie powstaje w ten sposób powstaje oksymoron
I pokazuje też, faktyczny stan wyciszenia, kiedy cisza „nie krzyczy”




„Milczysz i ty – i ty milczysz
W trzecim wersie zostawiłabym dosłowne tłumaczenie, które raczej odnosi się w ten sposób do wielu osób a nie tylko do jednej i jednocześnie podkreśla, że milczysz, jak ta cisza w pierwszym wersie
Podkreślam, że jest to tylko moja interpretacja
A za wstawiony wiersz i trud tłumaczenia ogromnie Ci dziękuję – sama bym na to nie trafiła a wiersz jest świetny

huuuurrrrraaaa,
trzymam kciuki za wydanie!
pozdrawiam

świetna jest wstawka z obserwacji przyrodniczej - zachowania cietrzewia i psychologicznej - zachowania tłamszonego człowieka
nadal zabawnie, lekko i odprężająco
mam nadzieje, ze ta opowieść nie ma końca

to co mnie fascynuje albo śmieszy to czytam po kilka
ależ mi ten teks zapadł na umyśle
i już wiem, co mnie tak męczyło po pierwszym czytaniu - Suzie to Śmierć, która towarzyszy bohaterowi w jego "ujowym" życiu

och, jak ja tęsknię do tego podwodnego świata
w pięć minut załatwiłeś mi przelot na rafę koralową i nurkowanie bez akwalungu - takie łagodne wejście w toń i bezpieczną obserwację, cudowne
oceniam wrażenie jakie Twój wiersz wywarł (bo merytorycznie niestety nie pomogę)

parafrazując: ruchy gałek oczu prowadziły mnie bezwiednie po kolejnych wersach, wprowadzając w psychodeliczny stan
a już na poważnie, bo taka to jest historia:
strasznie smutna opowieść, o tym jak okoliczności zewnętrzne pokonują człowieka, zwł. że we mnie nieustannie jest wiara, że ostatecznie sami kształtujemy swój los, my dokonujemy wyborów, ale też mam świadomość, że łatwo jest mi tak mówić, gdy moje okoliczności zewnętrzne sprzyjają tym wyborom
no i ta wiara w cud - że jest ktoś, kto nas uratuje, a życie płynie na taplaniu się w błocie z wizją krystalicznej wody górskich strumieni
wiesz co, bardzo mi się smutno zrobiło
poza tym, że historia daje kopa i zmusza do refleksji, to takie teksty są dobrą szkółką pisania
pozdrawiam

ps. 1. nauczona doświadczeniem, za Twoje teksty biorę się, gdy mam ciszę, spokój i czas - wciągasz w swój świat bez ostrzeżenia i nie puszczasz do końca
szacun
ps. 2. - nie wiem, jaki był Twój zamysł i intencja, ale ja odczytałam ten fragment z iluminacją - że tak na prawdę to on zmarł na tym szpitalny łóżku
i to właśnie jego dusza, czy cokolwiek zanurzyło się w tej wodzie - dla mnie woda zawsze przynosi ukojenie - tę niezwykłą ciszę, spokój i delikatność i chyba tak to sobie skojarzyłam ze spokojnym umieraniem, czytając ten fragment
niemniej, jak mówię, cokolwiek autor miał na myśli, na czytelniku wywarło to takie wrażenie

Purpur, jeszcze raz dziękuję, faktycznie ja piszę, ale czasem chcę spełnić czyjeś oczekiwania - w tym przypadku Mojej Wielkiej Inspiracji i wyszło jak wyszło.
Nie żałuję, że to napisałam i wstawiłam, bo wiem na czym stoję, ile potrafię i co mogę poprawić.
Poza tym, nigdzie nie znajdę tylu tak świetnych i różnorodnych utworów - do moich ulubionych wracam po kilka razy i szczerze żałuję, że nic nowego nie wstawiłeś (ale ja cierpliwa jestem bardzo - poczekam, może się doczekam)
pozdrawiam

jak na nałogowca przystało, czytam drugi raz i z niecierpliwością oczekuję na kolejne części
zachwyca mnie to, jak pięknie spójna jest to historia, jak lekko się czyta, jak watki się łączą, jak nic nie przeszkadza w czytaniu i jak łatwo wchodzi się w ten świat - jestem tylko ciekawa, czy tak łatwo Ci się pisze te cuda, tak jak łatwo się czyta?