zdublowałam się w komentarzu, nie umiem usunąć (, ale mogę zmienić i dodać DZIĘKI za wiersz; tak ponuro, a On lekko gra...

Jasne, już nie pytam, nawet inaczej już patrzę na ten wers

Jarku, czytam, bo pięknie brzmi, nawet już od jakiegoś czasu nucę Teraz jednak widzę, że opadnięta szczęka coś tej romatyczności ujmuje... Jak myślisz? Tylko tak przez chwilkę pomyślałam, zawsze można się pobawić i...zostawić jak jest!

To przeliczanie letnich gałęzi na zimowe, oczy wciąż śmiejące. Czytam kolejny raz i kolejny...

Tytuł zaintrygował! Nie wiem, jak to się dzieje, że niektóre wiersze dają możliwość wejścia w obraz tak realnie, że aż czuje się temperaturę i zapachy miejsc. Ten taki jest.Gdyby była ocena z wrażenia i emocji! Powiem, że takich wierszy jak ten i tomik by mnie nie uśpił, ale jestem przypadkiem swoiście klimatycznym.

Tak, Dezmak (maczekbo tak naprawdę to było punktem wyjścia i tym, do którego miało dotrzeć. Słowo, gest, znaczenia, które podnoszą, budują są czymś więcej niż pełne konto. Nie chodziło o depresję, ale o swoiste zwątpienie. Imię to człowiek, drga w nas i gdy już nikt go nie używa, giniemy. Bezosobowo nie ma drugiej istoty. Imię na brzmieć, istnieć z nami. Nie jesteśmy "ty", ale utożsamiany się z dźwiękiem. Zauważyłam, że na PP jest coś fajnego - komentarze z dodanym i często zdrabnianym nickiem, tak Dezmak? I dzięki za ocenkę!

Pasjonująca lekturki dla kocurki!
Niewiarygodne doznania
od śniadania do śniadania,
spuchła mi łapa od trzymania
page down i page apa!
A że wcięłam się w innym tonie,
dacie mi po ogonie? ;(

Przeczytałam i zobaczyłam Jutrzenkę, nie tylko tę Twoją, ale trochą i moją z emocji całkiem własnych wierszy, które chowam z coraz większą obawą, bo tak się niby teraz nie pisze, ale Ty napisałaś i przecież podoba się nie tylko mnie! Nie inaczej Jutrzenka! /Szkoda, że nie funkcjonują oceny takie jak śliczne, czarujące, urocze

Pomyślałam o tych baśniach i może trochę się przestroję na inne myślenie! Dzięki Bury... i Oke..., może to olśnienie pozwoli, że nie "stetryczeję"

Zajrzałam, przeczytałam z ciekawości i myślę, jak bardzo różne potrzeby ma czytelnik i jakie to pomysły mam się rodzą w główkach. Dla mnie przepaść kilu pokoleń. Byłoby szkoda klikać w klawiaturę, ale dla wielu zapewne Super tekst. To już świat innej magii, gier komputerowych - potrzeba czasów! Życzę dalszych pomysłów i wyobraźni na miarę Wieku

Pisałam o tożsamości, którą wpisuje w człowieka brzmienie własnego imienia i powiązany z tym kryzys. Pewnie to trzeba przeżyć i to jest tak niewyczuwalnie ukryte, że aż okazuje się - za bardzo. Możliwe, że trzeba to przeżyć, aby zrozumieć. Literówki starałam się sprawdzić, chociaż jest to trudne, bo z wiekim oczy szykują nieoczekiwane niespodzianki. Jednak myślę, że to imię było zużyte i Biuro miało jednak taką nazwę. Chciałam, aby zostało tak subtelnie, niemalże eterycznie. Do pomyślenia, nie do „powalania”. Możliwe, że na współczene wymagania, faktycznie za eteryczne A Pani jest tu Pani, a nie pani, bo tak ma być akurat tu.

Właśnie przeczytałam, że w Kanadzie, więc tym bardziej jestem zauroczona klimatem wiersza, a te rogale z koralami są piękne, tak mi zagrały w środeczku wytwornie i smakowicie naraz To oczywiście żartem. Jak na Kanadę cieszą mnie polskie znaki! Dla mnie ten wiersz to miła niespodzianka dzisiejszego dnia

Spróbowałam poprawić, nie starając się pisać na nowo. Niby zmienione niewiele, a jakby życie uszło i tylko marny szkielet ...

Przeuroczo pokazany temat. Zapewne po dopracowaniu będzie PIĘKNY

Bardzo mi pomagasz Już postanowiłam wziąć to na warsztat. W ogóle bardzo dużo daje obecność Tutaj.