Zacznę od kwestii technicznych:
Większość starszych wiekiem nie zwracała uwagi; co poniektórych widać było lekkie oburzenie.
- po niektórych

Chłopak zamkną oczy, ale tylko na chwilę.

- zamknął; ortografy w publikowanym opowiadaniu?!

może dla tego, że taki obskurny
- dlatego; kolejny ortograf

Przystanek był mało zaludniony; może dla tego, że taki obskurny; śmierdzący bliżej nieokreślonymi substancjami, często spotykanymi w koszu na śmieci; którego tu brakowało.
- Po co tutaj są średniki? Wystarczą przecinki lub spójniki i/oraz.

W oddali zanikał cały majestat(,) wielkiego, epickiego dzieła sztuki, podkreślonego biało – czerwoną flagą Rzeczypospolitej.
- brak przecinka po majestat i brak spacji przed i po myślniku.

Dlaczego żyję w takim kraju? Gdzieś się ulotnię, przecież wiem, skąd przyszedłem.

Ten sam duch ..
- wielokropek ma trzy kropki, nie dwie

Daję im to czego chcą,

długim łukiem ominą
- ominął!

Ariel, rozwijając niemały plakat, myślami dryfował po moralnych płaszczyznach swojej natury

pereformensu. - performensu.

To nie są wszystkie błędy. Są jeszcze błędy przecinkowe, których tutaj nie podałam.

Zgodzę się z Pierzakiem, ten tekst do mnie nie trafia. Ciężko mi zrozumieć o czym on właściwie jest. Może to o buncie młodego artysty, może o czymś innym. Błędy ortograficzne nie dodają tekstowi wartości, trudno uznać je za przypadkowe, skoro ten sam błąd powtarza się kilka razy. To musisz poprawić.

Pisz jednak dalej. Praktyka czyni mistrza. Pozdrawiam

W tym współczesnym świecie wiele rzeczy nem nie wyszło. Jedną z nich jest starość. Nie mogę zrozumieć tego, że można w taki sposób traktować naszych ojców i matki, odsuwać ich na margines swojego życia, mając świadomość, że starość czeka każdego. Bardzo często okazuje się, że starość to samotność. Ty opisałaś bardzo dobrze właśnie jedną z takich sytuacji. Bardzo poruszyło mnie Twoje opowiadanie. Pozdrawiam

Hm... Toruń to miasto Rydzyka Chyba wiesz, prawda?

Moją opinię na temat tego tego już znasz. Przychylam się do opinii Figielki, że te "pozory koszmaru" w ogóle nie pasują, na co zwróciłam Ci już uwagę wcześniej. Wkradły się też błędy literówkowe i interpunkcyjne (te też Ci wskazałam wcześniej), dobrze byłoby je poprawić. Poza tym OK.

Choć w jakimś sensie jest to fantastyka, za którą, poza paroma wyjątkami, nie przepadam, ten tekst czytało mi się dobrze i gładko. Nie zaszkodziłoby, gdyby pojawiły się inne części lub teksty w podobnym klimacie. Pozdrawiam

Pierzak: pisz, pisz, ja tam lubię takie rzeczy. A im bardziej zakręcone, tym lepiej

Oj, rzadko ja tu na poezję wchodzę, bo w prozie lepiej się czuję. Ale zajrzałam przypadkiem i aż pokuszę się o komentarz, bo bardzo mi się to podobało, zwłaszcza pierwsza strofa. Będę tu chyba zaglądać częściej. Pozdrawiam

A mnie to przypomina coś w stylu koncepcji alternatywnych rzeczywistości, czyli że nasza rzeczywistość istnieje w wielu wymiarach i za każdym razem, kiedy podejmujemy jakąś decyzję dochodzi do kolejnego rozszczepienia. Być może doszło do spotkania kilku alternatywnych "ja" bohatera. Albo mamy do czynienia z pętlą czasową. Właśnie w ten sposób to interpretuję. Nie wiem, czy właściwie.
Podobał mi się ten tekst, mimo zgrzytu z samochodem, o którym wspomniała Figielka. Pozdrawiam

Almari, sprawiłaś, że przestałam żałować Dzięki

Wiem, że ten tekst nie jest dobry. Został napisany pod wpływem impulsu i pod wpływem impulsu został tu wstawiony (czego żałowałam już sekundę potem). Praca nad nim trwała zaledwie parę minut, co do mnie niepodobne, bo sam pomysł na tekst zazwyczaj musi długo dojrzewać w mojej głowie. Nie leży mi pisanie "na spontanie", teraz to widać
Ale ten tekst tu zostanie, aż doczeka lepszych czasów i zostanie potraktowany należycie

Dziękuję i pozdrawiam

Zgadzam się z blaszką, ta końcówka jest tutaj niepotrzebna. Według mnie psuje cały efekt. Co do reszty nie mam zastrzeżeń. Znów muszę zgodzić się z blaszką: motyw ściany super.

Pozdrawiam

Trudno znaleźć właściwe słowa. Może dlatego, że główny bohater wszystko już powiedział. Tak to chyba właśnie jest: gdy jeden człowiek zupełnie niezauważenie przychodzi na świat, drugi równie niezauważenie umiera. A co tej puli radości, to są takie chwile, w które myślę dokładnie tak samo jak bohater: rozpacz jednego, generuje szczęście drugiego.

Pozdrawiam

Wiadomo, że książka nie trafia do wszystkich. Ja przy niej świetniej się bawiłam, ty wolisz dowcipy. I basta.

A wykazać się możesz, ino poćwiczyć musisz. Nie od razu Kraków zbudowano.

Przedstawiłaś swój punkt widzenia, ok, masz do tego prawo i z niego skorzystałaś. Inni mają prawo nie zgodzić się w Tobą. A ja po prostu nie zgadzam się, napisałam już dlaczego. Ty masz swoje zdanie, ja mam swoje, nie rozumiem dlaczego jest w Tobie złość (bo takie wrażenie odnoszę, czytając Twoje komentarze). Pisząc o "wiecznie czarnych charakterach" miałam na myśli to, że czasem dobrze jest poczytać coś, co poprawia humor, napawa optymizmem i daje wiarę w ludzi. Musierowicz w swoich książkach po prostu wskazuje na to, że każdy z nas ma pierwiastek dobra (jeżeli czytałaś poprzednie części "Jeżycjady" powinnaś to wiedzieć). Książki te nie są po to, aby brać je pod lupę i analizować z każdej strony, ale po to, aby po prostu dobrze bawić i nauczyć się popatrzeć czasem na świat w przymrużeniem oka oraz pewnym optymizmem. Jeżeli masz inne zdanie, to proszę bardzo, ale pozwól nam mieć własne.

A jeśli chodzi o tekst, to, tak jak napisała Figielka, Twoje odmienne zdanie nie jest tu problemem. Napisałam to już wcześniej: Twój tekst nie stanowi żadnej spójnej formy. Ni to list, ni to recenzja. Litania "negatywizmów" skierowanych w stronę książki Musierowicz, co skłania raczej ku pierwszej formie, bo recenzja wymaga obiektywnej oceny i wielu innych elementów. Jednak średnio przypomina to list. Przychylam się do tego, co napisała Figiel, Twoje poprzednie teksty, mimo niedociągnięć, były lepsze. Proponuję więc pisać dalej, by trenować warsztat. W końcu po to tu wszyscy jesteśmy. Pozdrawiam

"Prześladowanie ostryg" - dobre
Fajny tekst na poprawę humoru. Absurd goni absurd, ale chyba każdy kraj ma kilka takich "perełek"
Jedno, co rzuciło mi się w oczy: "tylko i wyłącznie" - masło maślane, oba słowa oznaczają tutaj to samo, więc używa się ich zamiennie, a nie razem (co, niestety, często jest praktykowane).