Ciekawie się robi. Nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy: że student zamieszka u profesora, w dodatku największej kosy na wydziale. Czekam więc na dalszą część

SheIsARebel: Tutaj nie ma nawet jednego zdania z stylu biblijnym. Podaj mi przykład takiego, które w tym tekście występuje, to może się przekonam. A krótkich zdań się używa i to bardzo często.

I co ja mogę powiedzieć? To opowiadanie rozkłada mnie na łopatki i tyle. Sentencja łacińska pięknie dobrana Ja także wyrażam nadzieję na dalszy ciąg. Pozdrawiam

Oto temat bardzo mi bliski, bo sama jestem studentką. Bardzo dobrze oddałaś realia, w których student jest na najniższym szczeblu hierarchii społecznej, na najwyższym zaś panie z dziekanatu. Jak to u nas mówią: na pierwszym roku jesteś G***o, na drugim Pan G***o
Bardzo dobry tekst.

- literówek nie poprawiam, bo rozumiem, że tak to powinno być. Przyczepię się do tego "jakkolwiek" jest ono tutaj nieodpowiednie, które po prostu zamieniłabym na coś innego, np. jednakże.


- czy to możliwe, żeby w książce telefonicznej podawano tytuły przed nazwiskiem?


- początek tego zdania mi zgrzyta, można by przerobić je jakoś inaczej, żeby nie było tych dwu "i" obok siebie i żeby ogólnie było bardziej zgrabnie.

To chyba tyle. Czytało mi się gładko, lekko i z uśmiechem. Pozdrawiam

Koontza i Kinga czyta się z wypiekami na twarzy, bo świetnie budują napięcie i prowadzą narrację. Tutaj tego brakuje. Przyznam, że nie wiedziałam za bardzo, o co chodzi. Tego, że to ta dziewczyna zabiła przyjaciółkę jakoś się domyśliłam. Ale z tym szpitalem to już nie taka jasna sprawa. Potrzeba tutaj dużo pracy, ale to Twój debiut, więc trzeba pisać, pisać, pisać.

Napisałaś w komentarzu:
- Pierwsza rzecz, jaką musisz zrobić, to oduczyć się pisać "na szybkiego". To nie wyścigi, żaden tekst nie powinien być pisany na kolanie, bo takie bardzo rzadko są dobre. Lepiej napisać jeden dobrze dopracowany tekst, niż wiele byle jakich w tym samym czasie.

Pozdrawiam więc i czekam na kolejne Twoje teksty

Mnie też to nieco czasu zajęło, żeby zrozumieć, o co chodzi. A najbardziej mi w tym pomogły dwie ostatnie linijki. I rzeczywiście, kiedy się go zrozumie, można Twój tekst uznać za poradnik "Jak nie pisać".

Luano, ja też lubię koty (i psy również), choć sama żadnego nie mam. Niestety, warunki mieszkaniowe na razie na to nie pozwalają. Podobało mi się Twoje opowiadanie. Zawsze lubiłam czytać o zwierzętach. Zdumiewające jest to, jak wiele potrafimy poświęcić dla naszych futrzanych przyjaciół, często nawet więcej niż dla drugiego człowieka. Może dlatego, że bardzo lubimy, gdy nasze przywiązanie jest odwzajemnione, a u zwierzaka jest ono zawsze szczere.

Pozdrawiam

Przyznam, że napisane pięknie, tak, jak Ty to potrafisz. Ale temat mało oryginalny. Dlatego ta miniaturka jednocześnie mi się podoba i nie podoba. Czy to możliwe?

Pozdrawiam

Witaj,
Hm... Poruszasz trudny temat. To jest na plus, bo o takich zawsze ciężko pisać. Nie zaliczam Twojego debiutu do nieudanych. Owszem, są błędy, nawet sporo, tekst wymaga dopracowania, styl wygładzenia, ale mimo wszystko podobało mi się to, co napisałeś/aś. Widać tu potencjał, nad którym trzeba pracować.

Pierzak, napisałeś:

- z tekstu wynika raczej, że syn nie widywał ojca przed zaśnięciem, co nie znaczy, że nie widywał go w ogóle.


- słowa "hybryda" używa nie chłopiec, ale narrator (wypowiadający się w trzeciej osobie), więc może ono być tu użyte.

To chyba tyle. Uważam, że nie jest źle, ale dużo pracy przed Tobą. Pozdrawiam

Zgadzam się z poprzednikami w stu procentach. To nie jest dobry tekst. Interpunkcja i styl na dość słabym poziomie, fabuła nie powala. Szła, szła, było ciemno, nadepnęła na lalkę, bała się, ale doszła. Tak to ja mam, kiedy wracam późno z imprezy i muszę sama dojść od przystanku do domu. Nic ciekawego. Radzę poczytać parę dobrych kryminałów i z nich czerpać naukę, bo napisanie dobrej historii ze zbrodnią w tle wymaga naprawdę dużych umięjętności.

Nie zniechęcaj się jednak, pisz dalej. Jak to mówią, pierwsze koty za płoty. Pozdrawiam.

Pachnie mi tutaj trochę filmem "Mr. Nobody" z Jaredem Leto, choć koncpecja tego filmu była nieco inna. Oczywiście, podobało mi się: chyba bardziej ta druga część, już po detoksie - bardziej do mnie trafia

Wielkim minusem dla mnie jest mnogość błędów interpunkcyjnych (zwłaszcza tych), literówek i paru błędów stylistycznych. Dobrze byłoby, gdybyś to poprawił, wtedy ten tekst bardzo wiele zyska, na co jak najbardziej zasługuje.

Pod względem treści jestem jednak usatysfakcjonowana

Pozdrawiam

Ja też uważam, że dalszy ciąg powinien nastąpić A skoro się napisało "cdn." to już trzeba obietnicy dotrzymać.

Świetny tekst, napisany z poczuciem humoru, wyrwał mnie z sennego nastroju, za co serdecznie dziękuję Końcówka jest najlepsza.

Pozdrawiam

Gratulacje

Mirando, a ten wózek kulawy dlatego, że mu ktoś złośliwie wypaczył koła.

Gdyby to ja miała taką teściową... Nie dokończę, bo jeszcze żadnej teściowej nie mam, a mogę sobie niechcący taką jak ta z opowiadania wywołać.

Bardzo dobrze mi się czytało, lekko i z polotem. Tekst zabarwiony słodko-gorzkim poczuciem humoru. Na błędy nie zwracałam uwagi - po co zawracać sobie nimi głowę, kiedy tak dobrze się czyta?

Pozdrawiam

Podoba mi się ta bajka. Typowa - pisana wierszem z morałem na końcu. Rytm jest nieco nierówny, co zakłóca płynne czytanie, ale sama napisałaś, że to pierwotnie było w innej formie, więc rozumiem, dlaczego tak jest. Ale gdyby to podrasować, doprowadzić do porządku, to naprawdę będzie bardzo dobrze - chciałabym zobaczyć jak by to wyglądało. Morał dobry, życiowy: w związku tak to już jest, trzeba o niego dbać samemu, a nie czekać na pomoc opatrzności.

Czekam na kolejne teksty, pozdrawiam serdecznie