Dzięki za komentarz.
Tekst jak najbardziej jedzie na kliszach i ma igrać z kiczem. Takie małe polskie MiB, choć zakończenie ma kontrastować i wychodzić poza pozorną bzdurność. Ale to po przeniknięciu wzrokiem zainscenizowanego przedstawienia.


Pomysł z głowy bohatera po to, aby ukryć powiązania i aby, w przypadku wpadki jednego z nich, reszta nie została pociągnięta na dno. Fakt, że pomysł się nie sprawdził świadczy jedynie o tym, że bohaterowie nie są jasnowidzami.


Bo to dobra kobieta była, a tortury jeszcze się nie zaczęły. Nikt od niej mówienia nie oczekiwał.

Pozdrawiam

Najlepiej nic.
Nie widzę sensu w prowadzeniu racjonalnej dyskusji z ludźmi, którzy nie przyjmują racjonalnych dowodów i miast tego opierają się na wierze.
Poza tym za dużo piszesz, a nic z tego nie wynika prócz obrazu głębokiej krzywdy dokonanej przez religijną indoktrynację na twoim umyśle.
Mi też przykro z twojego powodu.

Pozdrawiam

Swego czasu przejrzałem (dość pobieżnie) trochę apokryfów i mnie zaciekawiła ew. Tomasza. Wydawała się być najbardziej pierwotna, leżeć najbliżej źródła, a nowotestamentowe ewangelie wydawały się wtedy ozdobną narracją stworzoną wokół tych przypowieści i złotych myśli.

"za pomocą przypadkowej ewolucji"
- i tu przestałem czytać.

@Maly

Masz coś pod Ewangelię Tomasza?

Podtrzymuję swoje poprzednie zdanie:
"Historia o nikim specjalnym i do niczego specjalnego nie dociera."
Tylko wyjątki mogą być wyjątkowe - taka jest nieubłagana konsekwencja statystyki, ale bycie zwyczajnym to za mało na "tragizm", więc wiersz przechodzi jak jego bohater - bez echa. Czegoś mógłbyś tu poszukać jeszcze. Np. pisać dydaktycznie, żeby swoją nijakość przyjmować z godnością i znajdować w niej szczęście, albo zauważyć znak czasów - w globalnej wiosce jest jeszcze gorzej, jeśli chcesz się wybić, bo musisz przebić 8 mld ludzi i w dodatku jesteśmy coraz bardziej jednorodni.

"Ta "lekka" forma takiej niby rymowanki"
"To nie jest szkolny wierszyk albo jakaś rymowanka"
- zdecyduj się. Podtrzymuję zdanie, że wyszłoby lepiej z równą długością wersu. "Pogrążanie" mógłbyś zostawić tylko w treści, albo rozwalić strukturę dopiero pod koniec.

Powodzenia

Ale jak poznać, który wiersz chowa drugie dno, a który tylko oszalał? Więc szuka się sensu we wszystkich lub w żadnych.

Przyznam, że nie bawiłem się w matematykę i brałem tekst na ucho. To, co mi grało - zostawiałem. Może niesłusznie.
Z dedykacją dla Ciebie, jak ja to słyszę:
https://vocaroo.com/i/s01wkScwBfJD

Widzę, że wymieniłaś też zwrotkę o muzyce, która zwalnia i przyspiesza, jak na kasetach wideo. Sugeruję zastanowić się nad treścią podczas czytania - wtedy powód wybicia z rytmu będzie jasny
To samo tyczy się kryminału z ameryki.

Rzeczywiście mogłem przypilnować czasów w kilku miejscach. Tu zgoda i pomyślę nad tym.
Nie wiem, co Ci duże litery przeszkadzają? Pan Tadeusz, przykładowo, też zły?

Wymieniłaś kilka wersów w ramach uwag językowych i... ja nie wiem, co mam z tym zrobić. Dla mnie jest wszystko ok. Tam są gry podobnie brzmiących słów, bo lubię, albo kolokwializmy, bo te pasują do treści. To jest męska historia o przemytniku narkotyków i trochę halucynacji rodem z amerykańskich horrorów klasy B z VHS. Może po prostu nie trafiłem w twój gust?

Ostatnia zwrotka miała nie mieć rytmu i jak poprzednio - zastanów się nad treścią.

Ostatnie zwrotki są zejściem po kawowo/narkotykowym haju, powrotem do rzeczywistości, "gdzie świat jest w chaosu rowie, Gdzie sens niełatwo odnaleźć", ale można. Wystarczy tylko mieć odrobinę chęci i poszukać brakujących rymów.

Dzięki, za zauważenie "niełatwo".

Podoba mi się intymność tego wiersza. Nie podobają mi się przerzutnie szatkujące zdania: "minuty przy tobie. wczoraj", ale ja się nie znam.

A policzyłaś/eś?

Okej. Widać, za bardzo odciąłem się od religijnych obrządków i zupełnie nie myślałem o tym.

Czuję, jakbyś przygotował tylko miejsce akcji, jakby tam się dopiero coś miało wydarzyć. Ok, jest dynamika w zderzeniu zimy i dnia zakochanych, ale dalej jakoś pusto. To tylko moje subiektywne wrażenia.

Być może niepotrzebnie szukałem w tym logiki.

Nie jest to wiersz i nie chciałem tworzyć czegoś w rodzaju ballady. Nie zastanawiałem się, co z tego wyjdzie, ale myślę, że wpisuje się w definicję poematu.

Rytm wiersza jest trochę mniej oczywisty, więc może inaczej to "słyszałaś" niż ja. Pilnowałem akcentów, oprócz paru miejsc, gdzie nie upilnowałem W dodatku niektóre zwrotki wypadają z szyku umyślnie - wiąże się to z treścią. Chętnie poczytam dogłębniejsze uwagi od Ciebie w tym kontekście. Również napisz proszę, jakie życzenia pozostawia język, bo twoja uwaga jest dla mnie zbyt ogólnikowa, abym mógł z niej skorzystać.

Dzięki za wytrwanie do końca w bólu kostek

Ani wulgarnie naśmiecona forma, ani puenta o zwierzęcej selekcji wśród ludzi nie daje mi niczego pozytywnego, za to łącznie proszą się, żeby ich nie lubić.

Personifikacje są ok, ale poza tym niczego tu nie widzę. Pocztówka z ulicy, na której jest trochę pusto i nudno.