Fajna miniatura dodatku, naprawdę mi się podoba, poczułem klimacik a la jarmark Dominikański.
Jedyne do czego się przyczepię to zdanie:

Wydaje mi się, że można było to zgrabniej ująć, nie wiem jak to wytłumaczyć, ale jest jakaś niezręczność znaczeniowa.
Może coś w stylu:

Można i w czasie przeszłym jak bardzo razi.

Ale to tylko taki mini mini błędzik, który w zasadzie zależy od indywidualnej interpretacji.

Co do puenty - ceny, którą dziadek zapłacił, o ile istnieje konkretny zamysł i nie jest celowo niejasna, stawiam na jego udział w wojnie.

Autorze, czy jesteś pewien, że piszesz ten tekst dla siebie? Bo według mnie piszesz go dla pisania.
Przeczytaj te wszystkie części Uwięzionego w Serze, które dotąd wrzuciłeś na portal i zadaj sobie pytanie czy jest to coś, co chciałbyś czytać jak normalną książkę. Czy jest to coś, po co w czasie wolnym, sięgałbyś z własnej inicjatywy. Podejrzewam, że raczej nie.

Czytałem te fragmenty i wiesz co? To jest bardzo dobrze napisane, nie zdziwiłbym się, gdybym zobaczył taki język na półce w empiku. Są ludzie, którzy za takie teksty dostają Nike w wieku 19 lat.

Ale esencją prozy są postacie i dzianie się, a tego u ciebie brakuje. Nawet u Masłowskiej, w absurdach Gombrowicza, wszędzie tam jest coś dla czytelnika, za czym może iść dalej w tekst, co go tam ciągnie.

Wymień mi wielkie, oryginalne dzieła, które zostały zapamiętane, bez fabuły. W centrum prozy jest konflikt. W twojej prozie konfliktu nie ma bo motywy nie ostają się na dłużej niż pół akapitu. To nie powieść ani książka ani pamiętnik, tylko gra językowa, a takie rzadko pozostają w pamięci zbiorowej.

Pisz tak samo, tylko żeby to się dało czytać i tyle.

W tak krótkim tekście wszystkie niezręczności językowe wychodzą na wierzch.


Pierwsze zdanie trochę dziwnie brzmi. Może: Odbijało okna, które, choć oplecione winoroślą, nie wyglądały na stare.
Albo, jeśli chcesz tę samą liczbę słów: Odbijało okna - choć oplecione winoroślą, nie wyglądały na stare.
Oprócz tego, powtórzenie.


"Nie widział" tam nie pasuje, lepsze by było "nie patrzył", "tkwiłam z nosem w jego tafli" - niezręczne. Znów powtórzenie.


Znów powtórzenie, nawet jeśli celowe, to niepotrzebne.

Nie wiem co tu się stało, bo umiesz przecież pisać, mogę tylko zgadywać, że ten tekst powstał w kilka chwil i bez sprawdzania wrzuciłaś go na stronę. Treść mnie nie przekonuje, trudno czuć żal po stracie czegoś, co zupełnie nie zostało przedstawione odbiorcy.

Trzymaj się, powodzenia w dalszym pisaniu i poprawianiu

No nie wiem, Darcon, naziści występują(zasłużenie) w roli szwarccharakterów w co drugim, hollywoodzkim filmie, komunistów za to ze świecą szukać po złej stronie barykady

Wracając do meritum, Gorgiaszu, napisałeś tekst polityczny i ryzykujesz, że pod tym kątem duża rzesza czytelników będzie Cię oceniać.
Mnie tam bawi koncepcja grubych, brzydkich, pączkujących kosmitów, ale za szybko od niej odszedłeś, dałeś trochę opisu na początku, a potem został sam dialog. Gdybyś dobitniej podkreślał ich obrzydliwość i kontrastował z normalnością ludzi, wyszłoby według mnie zabawniej.

Nie mam problemu z tym, że kosmici wyglądają na głupoli, historycznie nic nie stało na przeszkodzie, żeby najeźdźcy byli "głupsi" od najeżdżanych - patrz Mongołowie i Chińczycy.

Warsztat jest okej(oprócz zgrzytającego "nie wiedzieć jak postępować" ), gdybyś zastąpił czynności mowy jakimś bekaniem albo innymi wydzielinami to byłoby miodzio. Chociaż może to mój wiejski humor przemawia.

No i widzisz tak mi się podoba ten tekst, ma potencjał, ale co to? Na koniec dałeś politykę. I już muszę ci postawić ocenę w dół bo się nie zgadzam...

Dzięki al-szamanko, próbowałem się z czymś nie zgodzić, ale rzeczywiście każda z twoich wersji brzmi lepiej. Poprawię jak tylko będę miał więcej czasu. Najbardziej martwi mnie to, że jak sam czytałem to nic mi nie zgrzytało, ale może za mało uwagi poświęciłem temu tekstowi. Jeszcze raz dzięki za konstruktywny komentarz.

Kazjuno, rozumiem etos sportowcy - wojownika, ale dla mnie wszystko to i tak sprowadza się do odbijającej się od ziemi, zielonej piłeczki. Może nie rozmawiajmy już tu o tenisie, bo temat mało związany z tekstem.

Dzięki purpur. Skromność nie jest fałszywa, tylko konieczna, bo często wydaje mi się, że mój tekst jest świetny, a okazuje się być beznadziejny. I tak ledwo starcza mi czasu na pisanie i dlatego raczej nie komentuję. Z drugiej strony czasem przeczytam tu coś co mi "nie gra" i chcę się wypowiedzieć, ale nie potrafię tego uczucia dobrze rozłożyć na czynniki pierwsze jak robi to Darcon na przykład. No ale zaczynają się wakacje, więc może trochę się przełamię.

Dzięki Antoni, tekst jest leniwy, ale lato też, nie czułem potrzeby, żeby się w nim więcej działo. Cieszę się, że opisy nie są przyciężkie. Co do porównania z kloszem, chodziło mi o to, że pogoda obiektywnie była dobra, ale dla bohaterów w jakiś sposób nieznośna. Ale może nie jest to dostatecznie wyraźne?

Dzięki Kazjuno, tenis jest nudny, a ta blondi to moja siostra. Komentarze mam nadzieję będą, ale raczej po sesji niż w trakcie. Pozdrawiam

Czytałem już ten fragment wcześniej. Wydaje mi się, że dobrze napisane, ale po prostu za mało. Może powinieneś pójść w poezję? Myślę, że jako wiersz bardziej by się broniło. Chociaż nie wiem, czy mogę się wypowiadać, sam jestem na dolnej

Lubię za to, że życiowe i prawdziwe. I za pętelkę.

Cieszę się, że udało się rozbawić. Opowiadanie nie ma za bardzo celu, jest raczej zbitkiem moich doświadczeń i wyobrażeń z dzieciństwa. Nie wiem czy pióro takie lekkie, ale dziękuję.


Ojej dziękuję bardzo, postaram się, żeby woda sodowa nie uderzyła mi do głowy.
Nie pisało się aż tak lekko, było dużo poprawek, ale miło, że sprawia takie wrażenie.
Dziękuję za wysokie noty.


Dziękuję, będę na nie zwracał uwagę przy poprawianiu.