Cały Mike.
Nie uświadczysz tutaj fabuły rodem ze skandynawskich kryminałów, ale historia zachęca do wspomnień.
Tak mi się skojarzyło: https://www.youtube.com/watch?v=-gHZXbhIWv4
Wydaje mi się, że Twoja opowieść nie jest o miłości, raczej o dziwnych układach zaburzonych osób, co oczywiście jest bardziej chwytliwe i wzruszające podczas czytania, a w realnym życiu mimo wszystko wyniszczające.
W temacie bycia księdzem polecam film "Boże Ciało".
Miło tu czasem wpaść, choć doba za krótka.

Miło, że zaglądacie. Dziękuję za wszystkie wpisy.
Żaby nie było tak przygnębiająco - kiedyś krążył taki dowcip: "Wstąp do ZOMO, wyjdziesz na ludzi".
Pozdrawiam.

Ech, kobiety...

I w zasadzie to byłby mój komentarz. Klimatycznie, nastrojowo jak zwykle, ale historii nie kupuję. Tzn. podejścia bohatera do całej tej sytuacji itp. Niemniej jednak czyta się dobrze - tylko tyle i aż tyle okiem laika. Pozdrawiam.

Czytałem wczoraj o Spreepark w Berlinie, który mi się potem przyśnił (czasem tak mam, że wieczorne aktywności znajdują swoje odwzorowanie właśnie w snach) a dziś rano zupełnie przypadkiem przypomniałem sobie o Twoim opowiadaniu, więc zaskoczenie całkiem spore. W dodatku Hamburg - spędziłem tam ponad rok mojego życia.

Tekst wciąga, choć od połowy nieco się już domyślałem zakończenia, może tylko w nieco odmiennej formie. W niczym mi to jednak nie przeszkodziło, a zwłaszcza w tym, żeby doczytać z zaciekawieniem do końca.

Ponieważ nie znam się na prozie, mam za to nieco wiedzy i zamiłowania do samych Niemiec, polecam wizytę we wspomnianym Spreepark w Berlinie (podobno można zwiedzać to miejsce z przewodnikiem) oraz poczytanie o nalotach niemieckich lotników na Hamburg pod koniec wojny. Niemcy też trochę odpokutowali za swoje zbrodnie. Chciałoby się napisać "na szczęście", ale krzywda ludzka chyba nie powinna być powodem do zadowolenia bez względu na okoliczności.

Osobista refleksja odnośnie opisanej historii - można nie być szczęśliwym, mając rodzinę, można być szczęśliwym, jednocześnie tej rodziny nie mając. Czytałem z zainteresowaniem, ale w rzeczywistości wolę ludzi, którzy biorą sprawy we własne ręce, a nie poddają się biernie nadchodzącym wydarzeniom czy okolicznościom, w jakich przyszło im żyć. Bohater Twojego opowiadania mógł sam założyć rodzinę, ale utknął na etapie żalu za utraconym dzieciństwem. No cóż... Można i tak, ale czasem rozwiązanie jest prostsze i lepsze, chociaż wtedy nie ma o czym pisać.

Nie zawsze wszystkie wątki są dla mnie jasne, ale potrafisz opisać kawał życia w kilku prostych i chwytających za serce słowach. Czasem tego sentymentalizmu (mam nadzieję, że dobrze dobrałem określenie) jest nieco dużo, ale to właśnie wyróżnia Twoje opowiadania i nadaje im niepowtarzalny charakter. Jak dla mnie ok., prozy czytam niewiele, zawsze powtarzam, że nie znam się na niej, niemniej jednak wracam za Twoją namową na ten profil i czytam, bo da się czytać, a to dla laika spory plus. Pozdrawiam.

Dzięki, Mike. Miło, że wpadłeś.

Cały Mike. Wiadomo, jaki będzie koniec, a mimo to czyta się jednym tchem. Piękne.

Może to coś w stylu "wy, towarzyszu". Z faktami się nie dyskutuje, ale moim zdaniem taki związek to (na szczęście) wyjątek. Czekamy na pikantne historie.

Mike, od słodkiego to mnie zawsze mdli w święta, a mamy dopiero początek października... Kiedyś byłbym pewnie zachwycony, wolę jednak Twoje opowiadania z dreszczykiem emocji.

PS. Zapowiadałeś bez wybuchów i wstrząsów, a z treści wynika, że ziemia się poruszyła, no, no...

Pozdrawiam.

Smacznego. Pozdrawiam ciepło.

Cienki Bolek z tego gościa, skoro jedna kobieta rozbija w pył jego dotychczasowe życie, status, itp. Dla mnie opowieść nie o miłości, lecz o toksycznych emocjach, ale momentami ściska za serce i zmusza do refleksji. Na pewno ciekawsza niż kolejne klasyczne romansidło.

Co do strony technicznej - nie znam się na prozie, więc milczę. Tekst podoba mi się ze względu na łatwość, z jaką sobie wyobrażam całą opisaną scenerię.

Miło, że zaglądacie.

Wszystko już na swoim miejscu, niesforny ten wiersz jak widać.

PS. Oczywiście, że pełen asortyment na składzie.

Może życie też jest "daleko po nieskończoność" a śmierć to tylko przejście od jednego cyklu do drugiego?
Pozdrawiam.

Miały być ramy, to są.
Pozdrowienia.

Patriotycznie i erotycznie - trafne podsumowanie, ale nasze panie i tak górą.