Rozumiem. Nic na siłę.

Dziękuję, msh.
Pozdrawiam.

Vanillivi, zamyśliłam się na dłużej po przeczytaniu Twojego komentarza [lubię ten rodzaj zamyślenia]. Dziękuję.

witajcie dziewczyny,

marukja, bardzo Ci dziękuję za słowa, tym bardziej, że są bliskie moim intencjom.
pozdrawiam.

wodniczka, nie umiesz przeczytać logicznie? może zwyczajnie, jako całość (?) bez oddzielania wrażeń. zachęcam.

tak czy inaczej, dziękuję, że spróbowałaś.
pozdrawiam.

Mirosławie, mnie się zawsze wydaje, że piszę prostą, nieskomplikowaną ''poezję'' i, muszę przyznać, że choć nie do końca zgodnie z zamysłem, podobają mi się Twoje tropy. Dziękuję, że zajrzałeś widzialnie dla mnie.
Pozdrawiam.

amsa, Twoje słowa są jak miód na niepewność. Dziękuję, że zechciałaś wejść w moje wersy.
Pozdrawiam.

introwerka, piękny cytat i bardzo krzepiący komentarz. [Rzeczywiście, mieszkałam na skraju lasu, który czasami stawał się domem.]

ajw, dziękuję, że czytasz i, że wracasz.

Pozdrawiam.

amsa, miło Cię widzieć pod tekstem, tym bardziej z przychylnym komentarzem. dziękuję.

wodniczko, nie wiedziałam i, raczej to nie powinno mieć znaczenia. broszki/błahostki zamierzone, w nawiązaniu do poetyckiej okrutności - zdawało mi się, że jest czytelnie, ale mogę się mylić. pomyślę nad ''więc''. dziękuję za słowa i rady.

passi, dlaczego zgrzyta? chętnie się dowiem. dziękuję za poczytanie.

Ananke, temat niezbyt lekki, to i forma w podobnym klimacie, zwłaszcza, że to proza poetycka, stąd Pogranicze. dziękuję za komentarz.

Bardzo mi bliskie pisanie; pod względem formy, jak i treści. Przepływ nasuwających obrazów, dotyka. Zapada się w nie głęboko do tego stopnia, że będąc w wierszu, chce się w nim tonąć. A później chwila na nabranie oddechu, oddalenie, jednak gdzieś głęboko zostają nachodzące na siebie odczucia. Bardzo na tak.

P.S. I ja przychylam się do zmiany zaproponowanej przez mistrzx.

Twoje wiersze mają barwy spotkań, niewypowiedzianych miejsc, splotów.
Z przyjemnością poczytałam.

Bożeno, też czuję, że czasami myślimy o tym samym.
Jak zawsze bardzo Ci dziękuję za słowa (dają nadzieję).

mike, miło, że zajrzałeś widzialnie dla mnie. Dziękuję.

Witaj, ajw. Tak, jak bardzo nie lubię erotyków [sama napisałam chyba trzy i pół ], tak bardzo podoba mi się Twój. Jest dojrzały, ciekawie obrazujesz i prowadzisz czytelnika od rozłączeń, do połączeń, by wreszcie poprzez miejskie przepływy znalazł się dokładnie tam - w wirze sensów.

A,

zabieram!

clockworklukis, tak jak rozczarowujące może być życie. Piszę o sprawach/rzeczach
przyziemnych, o przemijaniu i jego wpływie na tych, którzy zostają. Czy to nie jest ''mocne''? Polemizowałabym. Puenty w moich tekstach są jak one same, proste chociaż dla doświadczonych - dotkliwe. Dodatkowo zawsze ważny jest dla mnie tytuł (i często w zamyśle/domyśle nawiązuje do puenty, tworząc klamrę. Uważny czytelnik dostrzeże jak wiele połączeń tworzą tego rodzaju zabiegi słowne - na pozór mało obiecujące, stają się wieloznaczne.
Aczkolwiek rozumiem, że nie każdy odnajdzie coś dla siebie w moim świecie.
Dziękuję za ślad.

P.S. Co do przecinka, masz rację.

wodniczka, cieszy, że wyłuskałaś coś dla siebie. Nad zmianą pomyślę. Dziękuję za słowa.

ajw, dziękuję.

Zolu, dziękuję, że zostawiłaś ślad. Cieszy mnie Twoje czytanie.

Pozdrawiam.

Nie wiem, czy cieplutko? Raczej... ostatecznie miało być, ale możliwe, że nie wyszło, albo przekaz niezbyt jasny. [To jeden z moich pierwszych ''wierszy'', i byłam ciekawa, czy można z nim jeszcze cokolwiek zdziałać/zmienić]. Co do interpunkcji, miałam, ale tuż przed wklejeniem usunęłam, ponieważ nie jesteśmy sobie bliskie - czyli innymi słowy, interpunkcja nie chce mnie słuchać.

Dziękuję za ślad, faith.
Pozdrawiam.

Dziękuję za ślady.

P.S. Wiolin, liathia.

Wzruszył mnie Twój komentarz. Poruszył, i objął. Dziękuję.