Heisenbergu,
podziękowania za uwagi. To dobrze, że postać przyciąga. Celowo rozwaliłem to na trzy części (na szczęście nie na 10 czy więcej - hahaha, to było słabe). To taki artysta, który zatrzymał się gdzieś po drodze, a istnieje (w swym świecie) dzięki stereotypowi, który dla niego i jego bliskich jest dość wygodny chyba. Za dużo nie zdradzę, bo zakończenie jest naturalną konsekwencją oderwania się od prozy życia ku obłokom sztuki.
Z pozdrowieniami
Łukasz

Recenzja świetna, choć powtarzam się, ale inaczej chyba nie można. O czytadłach zwykle zapomina się; nie są w stanie przetrwać sezonu (nawet w pamięci czytelnika). Chyba każdy przeczytał w życiu coś takiego. Nie pamięta się akcji ani bohaterów, ale schemat jakiś taki znany.
P.S. Szkoda, że Kopciuszek. Śnieżka z siedmioma Greyami mogłaby być ciekawsza. Już nie wspominam o tych (najmniej, sic!) siedmiu tomach... Dobrze, nie uprzedzajmy faktów i wyobraźni autorki...
Pozdrowienia
Łukasz

Zgadzam się z Heisenbergiem. Lekko przesadzone te zająknięcia. Wrzucam kilka uwag po przeczytaniu I rozdziału:


raczej uniemożliwiały
może zamiast jednego z zaimków dać: specjaliście czy coś podobnego




Dobrze, że jego egipski kot, Kudłacz, załatwiał się...
Dobrze, że jego kot, egipski Kudłacz, załatwiał się...


Jeśli zderzyć z poprzedzającym zdaniem, dziwnie brzmi.


przecinek zbędny


pogrubione między przecinki


może wystarczy: ... sesje, na których żalił się na swój los.


pogrubione zbędne


literówka


w drugim zdaniu: znajdowało się / pałętało się ich jeszcze więcej


może: i znów lewą


nierzadko


z okien jego gabinetu rozciągał się widok na ulicę / było widać ulicę.


zbędne powtarzanie tego samego

Pozdrawiam
Łukasz

Ewo,
serdeczne podziękowania za miłe słowa.

Zawsze wydawało mi się, że to warunek konieczny.
No cóż, lubię rozwlekłe narracje. Realizm magiczny zatruł mi głowę we wczesnej młodości i tak pozostało.
Pozdrawiam
Łukasz

Miladoro,
ukłony i podziękowania. Autorskie oko jednak nie dostrzega wszystkiego, choćby nawet polonistyczno-językoznawcze było
Planowałem ten fragment jako początek do czegoś większego, ale chyba jeszcze wiele wody upłynie nim cokolwiek dłuższego powstanie. Interpretacja - relacje między bohaterami są niedookreślone, żeby można było je różnie odczytywać. Miałem nawet nie dookreślać płci narratora, żeby było mniej oczywiście... Kto wie, być może przy następnej obróbce..., pożyjemy, zobaczymy...
Pozdrowienia
Łukasz

Witam, małe uwagi:

Czy tylko w krzakach nie można ich naładować ani wymienić?


ja bym tu szyk zmienił i parę innych rzeczy
może: Dokładność pomiaru, w zależności od pogody, waha się w granicach (około) dziesięciu metrów, ale to nie przeszkadza w przetrwaniu. (tylko propozycja; dziwnie druga zdania brzmiała w konfrontacji z pierwszą)


rosyjsko-specyficzny


Może się mylę, ale chyba w tym miejscu powinno być dopowiedzenie: centrum miasta.


Powstał, jakże szybko, ciekawy problem.


rymuje się; prozie to nie służy


Nawet nie było możliwości wytłumaczyć taksówkarzowi (, dokąd jechać itp.). - tu trzeba coś dopisać.


na to, jak wyglądał dom i okolica wokół niego.


Jednym słowem: horror w nocy. / Jednym słowem, horror w nocy.


,jaki mógł być czynny,


Kiedy dostałem się tam, przekonałem się, że ...


,oddzielające stanowiska defekacji,


Podany, jak na dłoni, przekrój, wszelkiej maści, wytrzeszczonych, w wysiłku rozkoszy srajacego towarzystwa, oczu.


Na domiar wszystkiego, było...


(Co) niektórzy patrzyli, z głupią miną, w górę, na mnie, przytrzymując spadające majtki.
(Co) niektórzy, przytrzymując spadające majtki, patrzyli, z głupią miną w górę, na mnie.


Może wystarczy: Ubaw po pachy.


, jak się okazało,


Tego nie poprawię, bo to chyba dwie odrębne wypowiedzi połączone w jedno zdanie.


bzyknęło, na koniec...


Cóż za poezja, co za rytmika.


Przez chwilę; i ten niedosyt: jak to, doprowadzanie się do porządku, mogło wyglądać.

To tak z grubsza, wszystkiego nie poprawiałem. Autor też może krytycznie na tekst spojrzeć. Mogłaby ta historia być ciekawa, gdyby tworzywo językowe było bardziej dopracowane.
Pozdrawiam
Łukasz

Zazwyczaj, widząc teksty z ortografami i innymi błędami, zastanawiam się zawsze, po co i dla kogo? Po co coś takiego wciskać na portal pisarski. Po drugie, kto ma być, wedle autora, docelowym odbiorcą, takiej "literatury". Przecinek postawiony w nieodpowiednim miejscu bardzo często zmienia sens wypowiedzi. Czytelnicy widzą niedociągnięcia. Inna sprawa, tekst powinien "odleżeć", by autor mógł sam co nieco zauważyć. Podstawowa zasada w dziennikarstwie - tekst należy na spokojnie przeczytać przynajmniej trzy razy.

Co te teksty właściwie wnoszą. Albo, inaczej zadać należy pytanie: co mówią o autorach? O ich doświadczeniu czytelniczym. A odpowiedzi w stylu, że interpunkcja to czepialstwo itd., chyba o emocjonalnym nieprzygotowaniu na prawdziwą krytykę, którą każdy autor, jeśli wyda, przejść będzie musiał.

Jeśli autor nie potrafi zapanować nad tak krótkim tekstem, popracować nad nim, a właśnie małe formy są najbardziej kształcące, to jak chce zapanować nad większą całością. A ja po każdym takim ponadgodzinnym maratonie z tekstem, o długości kilkunastu tysięcy znaków, zastanawiam się, po co? Przecież w tym czasie mógłbym czytać, pisać, biegać, jeździć rowerem, gapić się w telewizor czy oglądać głupie filmiki na YouTube. Opcji jest wiele, a wybór wcale nie taki oczywisty (absolwent filpolu nie jest zmuszany do poświęceń, zwłaszcza gdy w zamian baty i fochy).

Odniosę się jeszcze tylko do wypowiedzi Asia57. Też na jednym z portali pisarskich komentarz brzmiał "nieźle, ale mogłoby być lepiej", drugi "niezłe". I żadnej odpowiedzi, co jest niezłe, co mogłoby być lepsze. Ot, zwykły brak zdania, komentarza jak na YouTube ).
Pozdrawiam
Łukasz

Jeśli jest wiocha, to już dookreśla miejsce akcji wystarczająca. Tak też myślałem, gdy czytałem. W końcu, rzadko kiedy świnie (domowym sposobem) szlachtuje się w mieście. Natomiast wsie, o których piszesz, to już prawie jak skanseny. Znam inny obraz wsi współczesnej, gdzie do sąsiada się telefonuje, a nie idzie parędziesiąt metrów zapytać o coś; ewentualnie podjeżdża się samochodem. Inny to wieś niż ta, jaką pamiętam sprzed paru czy parunastu lat.
Miło komentować było. Miłego wieczoru
Łukasz

Po lekturze obu części zastanawiam się, jak krótki ma być ten tekst, choć czyta się gładko i wszelkie długości mi nie przeszkadzają. Ciekawym elementem są akcesoria i miejsce akcji. Natomiast, wścibski sąsiad - przekombinowane i stereotypowe, chyba że to jakaś przedwojenna historia, gdy sąsiedzi byli ciekawi i chciało im się tyłek ruszyć, by być ciekawskimi. Ot, tyle ogólności.
Pozdrawiam
Łukasz

Heisenbergu, dzięki za konkrety(zresztą, pomocne)
Ołowiany Żołnierzyku, krytyki nie boję się, więc nie wiem , skąd takowe przypuszczenia? Natomiast ogólniki bez konkretów też nie bardzo mnie interesują. Dlatego też, może źle mi się zdaje, komentarze w typie "podobało się" / "nie podobało się" albo "było fajne" / "nie było fajne" słabo oddają istotę tego portalu.
Pozdrawiam
Łukasz

Heisenbergu,
dziękuję za przeczytanie tekstu, jak również za wyrażenie względem niego swych odczuć. Odnośnie błędów - chętnie dowiem się czegoś więcej niż tylko wzmianki o ich istnieniu.
Pozdrowienia
Łukasz

Witam, małe uwagi. ale nie wszystkie, bo jednak narracja przysłoniła wszystko


Problematyczne to zaledwie
, a Małgorzata, trzy lata ode mnie młodsza licealistka, otrzymała zaledwie promocję do II klasy.
, a Małgorzata, zaledwie trzy lata ode mnie młodsza licealistka, otrzymała promocję do II klasy.


miedzy przecinki to trzeba wstawić


też, pomiędzy przecinki


Mistrzowskie. Jak wspomniałem, w czasie czytania historia była ważniejsza niż małe mankamenty interpunkcyjne. Muszę też powiedzieć, że jeden z powyższych komentarzy szczerze mnie rozbawił.
Pozdrawiam
Łukasz

Ciekawe spostrzeżenia. Dobrze, że trudny temat ująłeś bez przesadnego analizowania i oceniania. Właśnie taka sucha sprawozdawcza forma lepiej oddaje sens problemu, który jest zawsze aktualny, niezależnie od bieżących wydarzeń. Mam nadzieję, że to przemyślany zabieg.
Pozdrawiam
Łukasz

Ewo,
obszerniejszy opis nie jest problemem. Jeśli jest ciekawy i oddaje szczegóły tak, że czytelnik potrafi wyobrazić sobie miejsce, to długość tekstu nie jest problemem. To, że to rozdział wprowadzający bohatera, nie znaczy, że jako autonomiczny nie istnieje. Powieść składa się z rozdziałów. Każdy musi być o czymś.
Pozdrowienia
Ł.

Witam, pewne drobne sprawy, które wpadły w oko:


..., które, miał nadzieję, jeszcze...


... od fikcji, gdyż towarzysze, niestety, mieli tendencję...


...zwierzenie, nawet bliskich mu osób, z przymrużeniem oka.


... utrzymywały je, na szczęście, w ryzach.


Ta część zdania odnosi się do zmarszczek, a chyba o co innego chodziło.


zbędny przecinek


...alkohol, który barman, po wskazaniu przez Karola palcem, niebawem podał.


... spokój, jakiego zaznawał w tym miejscu, był bezcenny.


może: tak bardzo enigmatyczne, jak i sama jego postać.

Właściwie, jeszcze nic nie zdążył o sobie powiedzieć, co Karola zastanowiło.
może: co by Karola zastanowiło.


raczej jednocześnie


... i tylko, właśnie tworzące się między nimi, zaufanie...

– Co takiego? – Aby uniknąć ujawnienia wyraźnego zdenerwowania, Arek zaczął pocierać dłonią, o dłoń. W ten sposób rozprowadzał każdą kroplę potu po skórze z nadzieją na jego zaabsorbowanie i zatuszowanie wszelkich śladów.


chyba w pisarstwie


trochę dziwnie brzmiące połączenie


zbędny ten pierwszy przecinek


... idź, bądź...



..., który, przez ubytek gotówki, obiecali...


obaj

Jest w tym coś ciekawego. Jednak brakuje trochę pokazania realiów miejsca, w którym to się dzieje. Jest bar, stoliki, barman i whiskey. Bo na razie to taki bar niedookreślony. Może mleczny nawet. Jest rozmowa, trochę nudnawa. Tylko ten dialog mógłby toczyć się w każdym innym miejscu, niekoniecznie w Mordowni. Nazwa wiele obiecująca, a nawet słowa o historii, charakterystyce gości, lokalizacji. Wiele osób, także uznanych, pisze o rzeczach, których nie widzieli, nie dotknęli - tylko potem tak schematycznie ta cała literatura wygląda.
Pozdrowienia
Łukasz