Cudnie!
No... i Chłystek wrócił do prawdziwego świata
Teraz będzie się działooo...nareszcie

Pozdrawiam

P.S.
Wszystkiego dobrego w Nowym Roku

maak - Witaj! Dzięki za wizytę i dobre słowo! I zapraszam do zanurzenia się w dalsze dzieje bohaterów mojej opowieści

Pozdrawiam

JOLA S. - Witaj! Cieszę się, że mogę Ci pomóc w odfrunięciu To bardzo osobiste odczucie, więc cieszy w dwójnasób Zapraszam!

Pozdrawiam

Witaj Szamanko Dzięki za uważną lekturę i słowa zachęty

Chcę opisać dzieje zwykłych ludzi, którzy usiłują żyć, we wcale niełatywym, ówczesnym świecie.

Piszę więc dalej i zapraszam w me progi

Pozdrawiam ciepło

P.S.
Poprawiłem treść zgodnie z Twoimi uwagami, dzięki za pomoc

Dzięki za te słowa, oczywiście zamieszczam drugą część...a jeśli będzie Wasza ochota po temu , to i następne...

Dawnom się nie pojawiał u Ciebie, ale jest piękniej i "przypadki" cudne opowiadasz, o prawdziwych ludziach i ich żywocie...ale w tle widzę lustro, zza którego kanwa wypływa

Stęskniłem się już, co tu dużo gadać...dobrze tu być u Ciebie...

Nalka31 - dzięki za dobre słowo Zaglądam - od czasu do czasu - do kufra, gdzie leży"Kozodój" i opisuję jego żywot, do czego, tak wdzięczne słowa i zachęty jeszcze chwatko mnie przywiodą.

Dzięki za wizytę.

Warsztatowo...cholernie dobre.
Ale w Twoich opowieściach o spotkaniach z Himilsbachem było coś takiego...
Takie...emocje...co ja pi...ole, był gniew-strach-uwolnienie!!!
A w tej opowieści Jesteś nieobecny...gdzieś daleko...Jakbyś gnił gdzieś z flachą i petem w gębie...
Wybacz uniesienie, ale tak to odbieram.

Kłaniam się talentowi. Wracaj na swoją drogę...

Przeczytałem z rozkoszą Dawno nie zażywałem PP, ale Twój świat przypomina mi dawno nie przytulane opowieści pewnej Szamanki.

Przecudnej urody - "Jego wzrok padł na magiczny rozpylacz snu. To urządzenie sprzedał mu za kanapkę z szynką, znany i zapomniany sztukmistrz Tangerin."

Zajrzę ponownie

Konwencja i narracja scenarzysty filmowego, piszącego treatment.
Opowiedziane z nieubłaganą konsekwencją, o dwóch światach, które zetknęły się niekoniecznie na własną prośbę.
Do mnie to przemawia. Mocne.

Tak krótki tekst, a tyle się zadziało - niby orzechy, jakaś gąsieniczka, gdzieś tam uciekła, ale potem wróciła - w formie - zgaduję wcale zadowalającej, bo w ciele Kasi

Świetnie opisujesz konkret sytuacyjny - jakby to nie zbrzmiało
Trochę brakuje kontekstu, ale - w końcu, opowieść składa się ze scen z naszego (lub innych) życia.

Przeczytałem z przyjemnością.

Pozdrawiam.

Oj, a ja cytuję: "najbardziej promienny uśmiech Kasi" - a uczepiłem się, bo jakoś mi pasuje Kasia do Chłystka Tak jakoś, nie żeby na siłę, ale przylega i tyle...

Pozdrawiam.

Chłystkowanie weszło mi w obwodowy układ nerwowy i - jako z natury rzeczy uzależniające, może nieco umysł przytłumiło, ale nie na tyle, żeby nie upomnieć się o Kasię, która tak szybko zaistniała, jak zniknęła z annałów opowieści szamańskiej. Upatruję w tym perseidowych zwodzeń, albo podstępu autora
A więc czekam na dalsze opowieści

Pozdrawiam.

A już chciałem w Kalejdoskop zajrzeć i...
...ale nie ustanę w staraniach

Jak zwykle wszystko skrzy, pyszni się, daje nura, rozpływa się - i sprawia, że brakuje tchu - ale potem, nabiera się to pełną gębą i na paliwo życiodajne przerabia.

Dziękuję za kolejną opowieść o Chłystku.

Pozdrawiam

Każdy, kto znalazł się w sytuacji ostatecznej - oko w oko ze śmiercią, pojmie Twój tekst do głębi serca. I nie ważne jakich bogów się wzywa, ważne jaką ścieżką się podąża.
Pozostaną po nas nasze drogi.

Przeczytałem z ukontentowaniem.

Pozdrawiam

To prawda, w snach przyjaciele umierają, ale i na jawie także...

Dziękuję za ten tekst i proszę o więcej.

Pozdrawiam