O - o! Widzę, że moja mania prześladowcza paradoksalnie znajduje uzasadnienie na tym portalu!

Ale dobrze wiedzieć, że ktoś jeszcze znajduje czas na zabawę w archeologa, szpera po dawnych tekstach użytkowników, którzy dzięki p-p trochę ewoluowali i na te pierwsze próby patrzą z niejakim rumieńcem

Dzięki wielkie za ten komentarz, na spojrzenie "mariopierrowskie" jestem już niestety skazany, a swoją drogą być może niedługo w końcu się zmobilizuję i coś wrzucę. Tylko pod warunkiem, że zacznę i skończę, bo dzielenie na kawałki zwykle mimo wszystko źle się u mnie kończy.

Pozdrawiam gwiaździście

No i to jest wartościowy komentarz, takie lubię.


Coś w tym jest, czasem myślę, że najlepiej trzymać się dewizy Nabokova: "Piszę dla siebie, sprzedaję tym, którzy chcą kupić" - to zresztą chyba niedokładnie tak leciało, ale podobny sens.

Wielkie dzięki.

Niemotylico, po raz pierwszy spotykam się z określeniem "rasowy wiersz". Nie żebym miał coś przeciw, ale możesz to jakoś rozwinąć? Naprawdę nie uważam się za rasowego poetę, a że ten tutaj "rasowiec" nie był zbyt długo trenowany, spodziewałem się raczej komentarzy w stylu "nic szczególnego, wersyfikowana proza". Proszę zatem o definicję "rasowego wiersza", bo w wikipedii takowej nie znalazłem

Wasinko, ależ zrozumiałem, co miałaś na myśli, jednak gwoli zachowania logiki i ścisłości wypowiedzi takie czepialstwo uważam za uzasadnione W razie czego masz na mnie haka.

A dziękuję, że ktoś w ogóle zwrócił uwagę. Prawdę pisząc, jakoś tak spontanicznie mi się to wymyśliło, bo w ogóle na co dzień biedzę się nad dłuższymi kawałkami prozy, a poetą bywam od czasu do czasu dla odpoczynku.

Euridice, wulgaryzmu z pewnością dałoby się uniknąć, ale wydawało mi się, że tak będzie zabawniej

Zachary, ja jednak bym się uparł i nic tu nie zmieniał z powodu wymienionego wyżej.

Wasinko, dzięki za wpadnięcie, ale to nie zostało podane dla mnie, a raczej nie tylko dla mnie, bo dla mnie i dla Was, co najwyżej przeze mnie

Pozdrawiam również i do następnego

No Miladoro, bardzo ładnie. "Powrót z gwiazd" łyknąłem jakieś pół roku temu, podobnie jak kilka innych z biblioteczki ojca. I niemal od razu, z pewnych zaskoczeniem uznałem za jedną z najlepszych jakie czytałem. Zaskoczyła mnie aktualnością tematyki i czymś nieuchwytnym, czego wyrazić w słowach jakoś nie potrafię, a co rzadko zdarza się w literaturze spekulatywnej (czy tylko ja tutaj brzydzę się określeniem "s-f"? ). W przybliżeniu mogę powiedzieć, że tym czymś jest po prostu artyzm/kunszt, ale to i tak duże uogólnienie: nawet wśród artystów Lem jest wyjątkowy. Co prawda, zauważyłem też coś w rodzaju sprzężenia zwrotnego: czasami im dalej podążał w swym dziwnym języku, tym bardziej szukałem pretekstu, by się oderwać od książki. Ale nie udało się. Za każdym razem właśnie wtedy powalała mnie jakimś ciekawym pomysłem: a to znakomitym humorem (np. "bonsy" - skądinąd coś mi to przypomina), a to wspomnianą "betryzacją" i jej wszystkimi aspektami, opisem poruszania się po powierzchni planetoidy, czy wreszcie znakomitą sceną z lwem (nie wygadam, to trzeba przeczytać!).

Ale, ale. Miałem przecież pisać o Twojej recenzji, a nie swoją wersję recenzji książki. Tylko jak obiektywnie zrecenzować recenzję czyli jak napisać "metarecenzję" książki, której nie da się upchnąć w tak krótkim formacie? Ze swej strony mogę tylko powiedzieć, że nie zaskoczyła mnie opinia samego Lema, której zresztą również nie podzielam. Natomiast wczuwając się w sytuację laika, po przeczytaniu recenzji może nie pędziłbym od razu do biblioteki, ale chętnie wróciłbym z gwiazd przy najbliższej okazji.

Bardzo dobra recenzja.

Haha, to nawet i słusznie, bo też na Msh'u się najczęściej wzoruję, jeśli już cokolwiek "wierszuję" (Ale raczej nie powiem, że go kocham) I też mam problem z określeniem tego pierwiastka, choć tak trochę generalizując jest to specyficzna ironia.

Wielkie dzięki, pozdrawiam.

Kurczę, też mi się podobało, choć nie załapałem chyba, o czym jest Na razie zgaduję, że narrator jest właśnie Dostojewskim, albo nawet samą wspomnianą książką...

W każdym razie czytało się całkiem przyzwoicie, błędów nie zauważyłem. Ciekawe zapożyczenia, choć może lepiej byłoby wrzucić więcej od siebie. Swoją drogą, nie wiedziałem, że Nabokow wymyślił ten "uśmiech w stylu Dostojewskiego" (tym chętniej w końcu wezmę się za "Lolitę" ) i też nie mogę sobie tego wyobrazić.

Serdeczne dzięki, Wasinko, za rady i uśmiech. Niemniej jednak, znaczących poprawek do czasu zakończenia konkursu dokonywać nie wypada, byłoby to trochę nie fair moim zdaniem.

Ale jeszcze raz dzięki, zwłaszcza za ten uśmiech, o to przecież chodziło

Nie wiem, jak się odnieść do tego tekstu. Stylistycznie bez zarzutu, przecinki gdzie trzeba itd.

Natomiast treściowo - sorry, Owsianko - powtarzasz po raz n-ty ten sam temat, którym nas jak najsłuszniej raczysz na forum. Humoreska? Dla mnie to w ogóle śmieszne nie jest, a śmiertelnie poważne. Trochę szkoda. Ja nawet nie mam nic przeciw swoistej metaliteraturze, ale wolałbym to widzieć w wersji bardziej zbeletryzowanej. Może chociaż jakaś rozmowa w studiu, w miarę żywe postacie, jakieś skromne nawiązanie do pisarza tych właśnie wyższych lotów, za którymi tak bardzo tęsknisz...

Ale wiem, ja się nie znam, a poza tym mam gust bez mojej zgody lekko spaczony przez tv i www, przez co z niespełnionego pisarza stopniowo zacznę ewoluować w głupiego, egoistycznego zjadacza kultury masowej...

Bez oceny.

Próbowałem przeczytać, bo zachęcił mnie tytuł I, szczerze pisząc, jakoś mi to czytanie nie wyszło. Być może dlatego, że dawno na tym portalu nie czytałem nic dłuższego niż, powiedzmy, 50 linijek, a i urlop w Kołobrzegu też swoje zrobił

Z drugiej strony nie mam pewności, czy dałbym radę tekstowi, gdybym bardziej się skoncentrował. Rozumiem, Wasinko, że taki jest twój styl pisania, ale mnie jakoś on nie ujął. Może dlatego, że w ostatnim czasie przerzuciłem się z kawałków bardziej metaforycznych na te związane z akcją. Ale to chyba też nie to, bo przecież nadal lubię akcję, okraszoną w paru miejscach błyskotliwymi metaforami Nie wiem, może tematyka mi nie leży?

I tak błądząc, potykając się o przyslonięte liśćmi wystające kamienie i grzęznąc w ruchomych piaskach, nie wiedząc co począć zostawiam ten tekst bez oceny

darxx1:

Raczej to drugie, aczkolwiek puenta jest trochę naciągana, czyli tak, jakby jej nie było. A zgrzytające zdanie z grą słów, podobnie jak np. powtórzenia sygnalizowane przez Elwirę zostawię, ponieważ zostały użyte jak najbardziej celowo, w celu wzmocnienia efektu rażenia
Olowiany Zolnierzyk, po raz kolejny dzięki, że przeczytałeś i nawet znalazłeś czas na obszerny komentarz
Elwira, odnośnie trzewików na początku chciałem zapisać "brązowemi trzewiki", żeby brzmiało bardziej po "staropolsku" (niby że wchodzi jak Daniel Czapliński do karczmy ), a coś mi mówi, że to tak się właśnie odmieniało. Ale co do "brązowemi" nie jestem do końca pewien, więc poprawiłem na współczesną wersję. Resztę błędów poprawię, z wyjątkiem powtórzeń (patrz wyżej), a edytor nie szwankuje - pisałem "ala" i nie zwróciłem uwagi, jak mi to podkreślał.

Aj, Ty znów o tym OK, dziś już dostałem wystarczającą nauczkę, następnym razem będę pamiętał. Pomysł oczywiście trochę naciągany, ale napisałem to jakieś 2 miesiące temu licząc, że może coś nowego mi wpadnie. Ale nie wpadło, bo - jak widać -taki ze mnie "kandydat na grafomana", by użyć pilipiukowego określenia.
Hm, może rzeczywiście lepiej wybiorę budowlankę?

Przepraszam, że tak późno wracam, ale próbowałem przebrnąć przez ten tekst kilka razy i jakoś nie wyszło. Nie chodzi nawet o jakąś niewiarygodną ilość błędów, bo wcale ich tak dużo nie ma (zapewne już po korekcie). Chodzi o... sam nie wiem, o co Najwyraźniej tematyka mi nie leży, może też i styl nie taki, jaki lubię. Jednym słowem: nie moja działka, dlatego zostawiam bez oceny i obiecuję nie wtrącać się do następnych części, życząc "Ćmie" trafienia na odpowiednich czytelników.

Kurczę, niezły kryminał. Spodziewałem się, że po niezbyt interesującym początku tak będzie do końca, a tu masz: zaczęło mnie wciągać od fragmentu z "pójściem na zakupy", a potem już nie widziałem tych wszystkich błędów. Nawet gdybym chciał się ich czepić, jakoś mi umykały. OK, powiedzmy: ten kryminał jest dość schematyczny, np. w scenie ze zdejmowaniem masek. Ale gdzieniegdzie udaje ci się stworzyć coś w miarę oryginalnego. A przede wszystkim wiarygodnego, dzięki pewnej równowadze: zwracaniu uwagi na detale (np. ten niebezpiecznie wystający gwóźdź), ale nie zawracaniu nimi głowy czytelnikom O, jeszcze jednego się przyczepię, choć Elwira już zwróciła uwagę: na samym końcu powinnaś zmienić trochę język bohaterki, bo to brzmi trochę tak jakby nie była przesłuchiwana, a prowadziła śledztwo razem z policjantem.
Podsumowując: mi ta herbatka smakowała i proszę o więcej takich, ale niech będą jeszcze ciut lepsze (co nie musi oznaczać: "słodsze" ).

Witaj, herbatko, chyba nie masz nic przeciw temu, że właśnie popijam cię z miodem? Ani przeciw temu, że jednocześnie przeczytam twój kryminał (bo to chyba do herbaty nawet pasuje)?


zamieniłbym na "przynajmniej"

A ja jednak zwrócę uwagę na parę szczegółów: po co "to"? Zawsze zastanów się, czy dany zaimek (zwł. "to", "ten", "tego" ) jest absolutnie potrzebny do zbawienia. Tam gdzie nie jest, śmiało wyrzucaj.

Powtórki, a poza tym musiałem czytać dwa razy, żeby zrozumieć tę drugą część.

Radzę usunąć "żeby".

coś

Ooooj, ale widzę, że poprzednicy już wyjeżdżają z kolejnymi "czarnymi listami" błędów. To może ja na chwilę zostawię je, żeby się nie powtarzać i skoncentruję na treści.

Wielkie dzięki. Przy okazji: to chyba moja pierwsza piątka (czyli 4) od ciebie
Poprawiłem parę rzeczy, na które akurat nie zwróciłaś uwagi, bo mi nie pasowały. A co do "pierzyny' to było specjalnie tak stworzone w ramach... autoironii Mam nadzieję, że załapie co najmniej parę osób znających mnie nie tylko z nicka.

Aha, jeszcze gwoli anegdoty: ten tekst jest trochę "bazujący na faktach", tzn. tego nietypowego żulika widziałem w lutym '10 we wrocławskim Empiku. "Babcię" stworzyłem z powszechnie dostępnych na rynku materiałów. Ale stwierdziłem, że konwencja groteski będzie najlepsza.