Dziękuję, Tetu - miło Cię zobaczyć pod wierszykami.
I to z własnym wierszykiem.

Dobrego dnia.

Zgadzam się z Lil, Dod.

Ale mam jeszcze inne uwagi:

Słychać czy widać wyblakłe barwy?


Ładniejsze byłoby "nadal".


Masz podwójny rym. Zostawia znaki, rysy?


Może - wciąż omijając wszystko?


A - pamięć dawnymi snami popiele martwe barwi?
Albo - pamięć dawnymi snami wystygły popiół barwi - pamięć stygnący popiół dawnymi snami barwi?

W sumie trochę żonglerki by się przydało.
Miłego dnia.

To ładne rozwiązanie, Lil, chociaż trochę mija się z oryginałem.
Tylko dałabym "ktoś".


A co z pierwszą zwrotką?
Namawiam Cię do zrezygnowania z "księżyc smutną minę ma", bo to brzmi jak z wierszyka dla dzieci. Rozważ - Dziś księżyc smutną jawi twarz.
Tylko wtedy musiałabyś zmienić "twarz" w drugiej zwrotce.
- I muzyka tak cicho gra,
Że prawie jej nie słychać.
Raz jest kapryśna, a raz łka,
raz chłodna jest, raz tkliwa.


Może jednak z koronką?

No to miłego poniedziałku.

A wymaga, wymaga, Zbysiu, więc jednak musisz nauczyć się liczyć zgłoski.
Bo pomysł jest dobry i szkoda go marnować na nierówne metrum, kiedy może stać się ładnym białym wierszem.

- smutek i radość / targa zarazem - 5 zgłosek + 5 zgłosek
nowy początek / istnienia - 5 zgłosek + 3 zgłoski
ulotna chwila / miłością nabrzmiała - 5 zgłosek i niestety 6 zgłosek, czyli o jedną za dużo
ona mu daje / życie - 5 zgłosek + 2 zgłoski
Rozważ:
- ulotna chwila / pełna miłości - 5 + 5

- codzienna szkoła / krótkie posiłki - 5 + 5
pierwszy krok w chmurach / - 5 - brakuje 3 zgłosek
by stać się człowiekiem - 6 zgłosek, które zupełnie nie pasują, bo powinno być 5 + 5
ona mu daje siłę -
Wymyśl, jak można byłoby uzupełnić te środkowe wersy, żeby miały rytm i sens.


A nie lepiej:
- a gdy na końcu dalekiej drogi
zamyka oczy zmęczony
uchyla lekko zamknięte wrota -

No to miłej zabawy w dopracowanie.

Mnie się też podobają, Lil.
Cieszę się, że dołączyłaś do onamudajek.

Ale jeżeli głowy mi nie urwiesz, to coś podszepnę:

Może - wszystkie zachcianki?


- i szybko biegnie je spełniać, lecz u kochanki -


- bo o sąsiadce wciąż myśli -

A może byśmy sobie za temat wybrały cytat z jakiegoś innego wiersza?
Muszę zerknąć na poezję naszych wieszczy.

Miłego dnia.

Nie, Zbysiu - to wiersz oparty na cytacie. Pewnego rodzaju konfrontacja ze słowami poety.
Bo czasem milczenie wcale nie jest wielkie.


Trudno się go doszukać, Lil, bo raz - jest bardzo niedokładny, a dwa - rytm wersów go nie podkreśla. Ale dobrze, że patrzysz mi na ręce.

Dziękuję serdecznie - Zbysiu i Lil - za podjęcie dialogu.
Miłej niedzieli.

Ładne tłumaczenie, Lil.

Ale przydałyby się małe zmiany.

Sugeruję:
- Dziś księżyc smutną jawi twarz -

Powtarzasz te same rymy i słowo "zła".
Myślę, że dobrze byłoby zróżnicować rymowo te zwrotki.
- I muzyka tak cicho brzmi -
że prawie jej nie słychać
raz jest kapryśna niczym flirt
raz chłodna a raz tkliwa -


To słowo warto byłoby zmienić, bo wymusza nieprawidłowy akcent.
Tak na szybko:
- a myśmy wzięli ciszę na
kolację pożegnalną -


To drugie "ale" niezbyt dobrze się wpasowuje.
- Ale nie ktoś jak ja! Nie my! - może tak?

Miłej niedzieli.

To nic trudnego, Zbysiu.

Skopiuj mój link z komentarza, a potem wejdź w "edytuj" i wklej go pod wierszem.
https://www.portal-pisarski.pl/galeria/zdjecie/5653#komentarz488118
Sprawdź w podglądzie, czy się otwiera (moim zdaniem powinien) i zapisz zmiany.

Spokojnej nocy.

PS. Czemu zaznaczyłeś nową wersję na zielono?

Dziękuję, miło to słyszeć, AOU.

Spokojnego wieczoru.

Bardzo dziękuję, Tetu, za wierszyk i dobre słowo.


Przerabiałam to wielokrotnie.

Spokojnego wieczoru.

W porządku - niech Ci będzie, Carve.
Ale ja zawsze sprawdzam, czy autor wie, co pisze.


Nie bądź taki wymagający. Wszyscy wiedzą, że człowiek jest najgorszym potworem na świecie.


Do kosza.
Ponadto masz już te/to w tym zdaniu, więc nie mnóż zaimków wskazujących.

Miłego.

Niesłusznie, Zbysiu.
Wersyfikacja przedstawiona przez Tetu jest znacznie lepsza niż taki "brykiet".
Poezję powinno się odpowiednio eksponować.
A wiersz jest niezły, więc tym bardziej zasługuje na ciekawszą formę.


Bardzo ładnym zdjęciem, dodam.
Tylko dlaczego nie dałeś linków pod wierszem i pod zdjęciem?
https://www.portal-pisarski.pl/galeria/zdjecie/5653#komentarz488118

Miłej soboty.

Masz całkowitą rację, Dod.
Mnie też jakoś nie grał i nie wiem, czemu go pominęłam.
Już poprawiam.

Dzięki za przyjście i otwarcie mi oczu.
Miłej soboty.

Rozbawiłeś mnie, Carve.
Fajne opowiadanko o ludzkiej wyobraźni, która niekiedy skutecznie przesłania rozum.

Ale (jeżeli pozwolisz) kilka kosmetycznych uwag:

- wielki jak trzy niedźwiedzie -


Zmieniłabym szlachetkę, bo to było określenie na zubożałą szlachtę bez znaczenia, a Ty potem używasz słów - rycerz i dworska etykieta, co wyraźnie kłóci się ze szlachetką.
Może - kiedy kolejny karmazyn załomotał - mianem "karmazyn" określano bogatą szlachtę, która miała przywilej noszenia karmazynowego żupana.


- filozofuj - i przecinek do dodania.


Szlachta używała szabel.


Najpierw pytajnik, potem wykrzyknik.
W pozostałych kwestiach także.
Sjp PWN:
Gdy wypowiedzeniu o charakterze pytania zakończonemu znakiem zapytania towarzyszy zdumienie, przestrach lub oburzenie, możemy dodatkowo postawić znak wykrzyknika.
Gdy wypowiedzeniu wykrzyknikowemu zakończonemu znakiem wykrzyknika towarzyszy niepewność lub wahanie, możemy owe uczucia wyrazić w interpunkcji dodatkowym pytajnikiem po wykrzykniku.
U Ciebie jest oburzenie, a nie niepewność, dlatego pytajnik + wykrzyknik, a nie odwrotnie.


Bez przecinka (,) i "dostarczę złoto".


Specjalnie tak zakręciłeś z tymi plusami?
Bo plusy zawsze są dodatnie. I wystarczyłoby - plusów i minusów.


- widział kto kiedy królika -

Kiedyś studenci Georges'a Cuviera, francuskiego zoologa i twórcy paleontologii, postanowili zrobić mu kawał. Jeden z nich przebrał się za diabła i zakradł w nocy do sypialni naukowca, strasząc, że go zje. Cuvier otworzył oczy, popatrzył na diabła i powiedział: Masz rogi i kopyta, więc jesteś roślinożerny. Nie możesz mnie zjeść.
Po czym spał dalej.

Miłego dnia.

PS. Jeżeli mogę się wtrącić - nadmierne opisy w dialogach zwalniają akcję (a czasem także nużą), co w tego rodzaju humorystycznych tekstach nie jest pożądane.

Bardzo dziękuję - Allasko, Lilu, EDytko, Zbysiu i Wiosenko - za uczestniczenie w zabawie.
A Wiosence za inspirację.


Życie też jest dosłowne, Zbysiu.
Wiosenka tak przebrała swoich bohaterów, że dla mnie zabrakło już kostiumów, więc nie miałam wyjścia.
Teraz czekam, czy Lilah się skusi.

Miłego słonecznego wszystkim.

Ciekawe, że portalowe linki pozwalają się wkleić pod tekstem, a linki spoza portalu, mimo przeróżnych kombinacji z url, nie pozwalają.