Trochę brakuje mi w tym tekście wyrazistości. Lubię publicystów o zdecydowanych poglądach. Dobry felieton musi być niczym strączek papryki pepperoni. Zgadzam się z "Zacajanką", ze lepiej pisać na jeden temat, choć wiem, że zręczni żurnaliści potrafią jedną klamrą zamknąć kilka zagadnień. Dostrzegam jednak w tym tekście pewien ząb. Zalecałbym odrzucenie poprawności politycznej, ale zachowanie dobrego smaku i myślę, że będzie lepiej. Pozdrawiam.

Opowiadanie pełne głębokich treści. Postmodernistyczna dziwność w kontaktach międzyludzkich. A to dzika potrzeba bliskości, a to płytkie acz gorączkowe oczarowanie i ten pierwotny strach przed innością, która przecież sama się nie narzuciła.
Pani "Fanny" mogłaby pani, tak mi się wydaje, podrążyć jeszcze ten temat, ale tak w ogóle... podoba mi się.
Pozdrawiam i sukcesów życzę.

Wiersz dobry. Problem pustosłowia-bardzo istotny i smutny. Myślę, że wielu bierze się za "robienie" poezji, bo to na ogół krótkie formy. Krótkie więc łatwe. Pozdrawiam i sukcesów życzę.

Również pozdrawiam i sukcesów życzę

Pani Sokol nie jestem klakierem. Udzielam się również przy okazji innych tekstów zamieszczanych na tym portalu. Niektóre z nich bardzo mi się podobają podobnie jak tekst pani Indeed. Chyba nie ma nic złego w tym, że bronię swoich opinii. Żałuję tylko, że moje zaangażowanie sprawia takie zacietrzewienie niektórych odbiorców. Koniec końców liczy się tylko tekst. Pozdrawiam.

Podtrzymuję opinię, że jest to znakomity tekst.

Nie chciałbym nikogo urazić, ale małe litery w ogóle nie przeszkadzają mi w czytaniu i rozumieniu tego tekstu. Droga pani Sokol, bo co by to było gdyby pani miała przeczytać monolog Molly Bloom z "Ulissesa" Joyce`a albo jeden z tomów "Wesel w domu" Hrabala...? Z uwag pani Indeed wynika, że nie popełniła tego zabiegu celowo.
Teraz a propos wniosków, które ja z tego tekstu wyciągnąłem. Nieskromnie powiem, że jestem bardzo oczytany, w różnych dziedzinach, a otaczającą mnie rzeczywistość w całej jej różnorodności chcę rozumieć i jak sądzę nieźle mi to wychodzi. Nasza cywilizacja niesie ze sobą ogromne dziedzictwo wiedzy, która jak najlepiej służy temu celowi i aby to osiągnąć wystarczy czytać około 100 książek rocznie przez jakieś 20 lat i po bólu.
Podkreślam jeszcze raz; nie wystarczy świata (w tym wypadku przez pryzmat literatury) czuć, należy go jeszcze zrozumieć.
Mam nadzieję, że tymi uwagami nikogo nie uraziłem. Pozdrawiam.

I jeszcze jedna uwaga; świat Hagn najwyraźniej przypomina plotyńską Jednię (w żadnym wypadku nie mylić z solipsyzmem). Pani "Indeed", jak sądzę, ma niezłe przygotowanie filozoficzne i korzysta z tego w bardzo ciekawy sposób, a w dzisiejszych czasach "dyktatury miernot", że posłużę się cytatem z "Kisiela", to jest bardzo cenne. Pisarz, i to nieważne poeta czy prozaik, powinien być erudytą, który głęboko i konsekwentnie wmyśla się w otaczającą go rzeczywistość. Pani "Indeed" czy pani się ze mną zgadza? Pozdrawiam.

Uważam po prostu, że jest to bardzo dobry materiał na coś szerszego. "Siedzę" dosyć głęboko w filozofii spotkania i takie "rzeczy" bardzo mnie fascynują, ale to powinien być albo "flesz" i nic więcej, albo pogłębiona refleksja. Raczej zalecam unikanie sentymentalnych mielizn. Myślę, wnioskując z wrażliwości i dobrego zmysłu obserwacji, że stać Panią (chyba Panią) na wyczerpanie tak ciekawego tematu. Jeszcze raz pozdrawiam.

Jeśli to miała być epifania, to komentarze osobiste są zbędne. Uważam natomiast, że jest to kapitalny materiał na trochę większą formę. Pozdrawiam i sukcesów życzę.

Przepraszam Wasinko, że pomyliłem Cię z Marimagdaleną

Podobno "miłość rodzi miłość". Myślę, że tekst jest właśnie o tym. I nawet bardzo fajnie jest tam zarysowana ledwie skrywana zazdrość i coś nie do końca wyjaśnionego-jak to zazwyczaj bywa w takich wypadkach; to jest o.k. Myślę jednak Wasinko, że fajnie by było gdyby ociupinkę jaśniej był ten tekst napisany. Może, ale nie musi Poza tym miłość rodzi miłość, ale pod warunkiem, że i tak wcześniej zjawi się sama, niezależnie od niczyjej woli. Pozdrawiam.

Bardzo piękne wspomnienie. Króciutka forma, a jakże udana. Bardzo się cieszę, że są ludzie, którzy nie zatracili jeszcze duszy i dobrego smaku. Serdecznie pozdrawiam i sukcesów życzę.

Jak dla mnie ten tekst jest przykładem kompletnego braku szczerości. Też nie należę do ludzi młodych. Też stawałem przed komisją wojskową, a nawet odbyłem służbę w czasach głębokiego PRL - u i niech mnie szlag trafi jeśli miałbym z rozrzewnieniem wspominać komunistycznych oficerów. Ja rozumiem, że życie jest życie, ale co, do jasnej cholery z godnością i honorem ( pojmuję, że dziś już nikt tych pojęć nie rozumie)? Takie wypowiedzi literackie w moim pojęciu przytępiają jedynie "słuch historyczny" w społeczeństwie, bo słowo "naród" może być bardzo nieprawomyślnym. Literacko bardzo średnie. Pozdrawiam.

I to piękne: "Ciemności trzeba nasłuchiwać." Pani "Indeed" zostałem pani fanem.