Ładne. Szkoda, że takie krótkie, choć pewnie dzieki temu ma ten niepowtarzalny urok. Nie mam zastrzeżeń

Cholera! To już nawet w komentarze się erki wkradają?! Bardzo za nie przepraszam.

Rozumiem, że chciałaś podkreślić tę nowość, ale to już chyba lekka przesada. Jak na mój gust.

Nie chce mi się wierzyć, że już za chwilę wejdę do klasy, w której nie znam nikogo. – Co się zmieniło? xD Zwróć uwagę na interpunkcję!

Powtórzenie „klasy”

Znów powtórzenie.

Czy tu nie powinno być kilku zdań ? Niby może być, ale jakoś tak dziwnie to brzmi..

Skoro bohaterka chowała się do « kibla » (co zresztą jest określeniem potocznym..), to chyba oczywiste, że tam siedziała...

Przy obiedzie, po obiedzie – powtórzenie!
„olewałam” – potocyzm :/
Pobyć sama, bo w domu nigdy nie mogę być sama (...) – co to do cholery jest?!

„?!” nie widze wytłumaczenia dla użycia tego znaku. Zresztą nie pierwszy raz.

Powinnaś dać przecinek, bo brzmi to tak jakby wszystko było źle

Wymieniłam tylko część błędów. Nie zaznaczałam Ci wszystkich błędów interpunkcyjnych, bo musiałabym skopiować cały tekst. Popracuj nad tym, bo warto. Widać, że masz jakiś pomysł, ale chyba nie umiesz go przedstawić. Dialogi są sztuczne, zresztą tak jak i zachowanie postaci. Który normalny facet, przy pierwszym spotkaniu mówi dziewczynie takie rzeczy?! Osobiście nie znam żadnego.
Sama konwencja uparcie podsuwa mi na myśl obraz „Zmierzchu”. A to nie dobrze. Lepiej gdy tekst nie kojarzy się z czymś aż tak natrętnie.
Tak w ogóle, to zastanawiam się, kto to przepuścił...

Do mnie to nie przemawia..

O Matko! To ostatni tekst, jaki dzisiaj czytam. Normalnie się poryczłam. Za wywołanie uczuć w moim lodowym serduszku dostajesz bdb

Podoba mi się. Może dlatego, że pasuje do mojego dzisiejszego humoru. Bardzo fajnie oddałaś chaos panujący w głowie. Ja mam tak często: myślę o kumpeli, coś mi się skojarzy i od razu jakiś inny temat. Albo jakaś myśl do mnie uparcie powraca i zakłóca wszystkie inne..
Zakończenie podsunęło mi na myśl sąsiadke, która chce coś pożyczyć xD Ale to dlatego, ze miałam taką sytuację. Umierałam ze strachu, że rodzice nie wracają i nagle pukanie..
BDB

Fajny tekst Choć trochę przewidywalny (przynajmniej jak na razie). Oczywiscie, czekam na dalszy ciąg.
Gorąco pozdrawiam

Jestem na nie. Temat trochę oklepany - większość Polaków 'jeździ' po Niemcach. W Twoim tekście nie ma nic śmiesznego.. Nie napisałeś, co Ci się dokładnie przytrafiło, a dajesz rady. Z jakiej racji?
Zgadzam się z Wyrrostkiem - powtarzasz stereotypy.

Masa powtórzeń, dużo zaimków i te nieszczęsne erki..
Sam tekst taki sobie, podoba mi się jednak ostatni akapit. Nie trzeba startować w Igrzyskach Olimpijskich, by przegrać o jedną setną sekundy..

Nie przepadam za żabami, ale tekst fajny. Miło się czyta. Pozdrawiam

Hm.. Podoba mi się Po części pewnie dlatego, że lubie Templariuszy (choć "lubię" nie do końca oddaje mój stosunek do zakonu).
A fragment o grafomanach ślicznusi jest

Czy ja wiem? Chyba nie do końca to do mnie przemawia. Dialogi miejscami wydają mi się trochę sztuczne. Brak w nich ludzkiej spontaniczności (ale to może dlatego, że rozmawiały ze soba wróżki)

Ojej.. Chyba kwalifikuję się do kategorii "pod wozem" xD
Tekst przeciętny - nudnawa wyliczanka.

Ciekawe podejście, z którym zresztą się zgadzam. Nie chcę by mnie źle zrozumiano - nie chodzi mi o to, że fajnie robić to, co reszta (tak bezpiecznie). Właśnie dobrze być Wiedźmą - czuć, myśleć i uważać inaczej niż reszta. Tylko niestety niesie to za sobą pewne konsekwencje. Ludzie nie patrzą w oczy, omijają na chodniku.. Nie jest to przyjemne :/
Za tekst DB-

Bardzo zabawne Mam podobną sytuację, ale z psem. Uwielbiamy robić sobie na złość