Dziękuję dangerousNight za komentarz. Cóż, zachciało mi się eksperymentów, faktycznie wyszło coś, co prozą "zwykłą" nie jest. Poezji nigdy nie pisywałem, a to tutaj to efekt próby napisania tekstu maksymalnie zwięzłego, z użyciem nieco wykolejonego języka. Będę pamiętał o ostrzeżeniach dla czytelników

Sergiusz, dziękuję za kolejny wpis. Robisz się wobec mnie coraz bardziej protekcjonalny, a za to to ja już bardzo dziękuję. Nie rozumiem uwagi o zaangażowaniu emocjonalnym podczas pisania. Czemu mam nie pisać na temat, który mnie tak czy inaczej poruszył? A, jak sam zauważyłeś wcześniej, nie zdradzam tego zaangażowania w tekście (beznamiętny wręcz narrator).

Co do objaśniania tekstu - nie jest to chyba portal, na który wrzucamy teksty tylko po to by zbierać laurki. Wg mnie, chodzi o naukę pisania, więc podyskutować można, również pod własnym tekstem.

Chcesz mi za wszelką cenę dokopać, i to się rzuca w oczy - teraz ja Ci doradzę, nie zdradzaj się tak z emocjami.

Palcia, przepraszam za zmyłkę - pomyślę o zmianie awatara. Przy publikacji swojego pierwszego tekstu byłem nieco stremowany, stąd ta maskarada. Później zacząłem pisać pod swoim prawdziwym nazwiskiem i nie kryłem tego. Administracja dała mi po tyłku za posiadanie dwu kont oraz poprosiła o skasowanie jednego z nich. Jednocześnie zasugerowano mi, bym jednak pozostał przy koncie Rózy, a to dlatego, że jedno z tych pierwszych opowiadań zdobyło wyróżnienie Redakcji.

Ot, cała tajemnica tej kombinacji.

Sergiuszu, co za pomysł z tym obrażaniem?

Co do komentarza do mojego tekstu - jak najbardziej cenię sobie negatywne opinie. Jestem ledwie raczkującym autorem, właściwie to stawiam dopiero pierwsze zdania, więc zdaję sobie sprawę, że nie wszystko jest doskonałe jeśli idzie o warsztat (na przykład). Im więcej uwag dotyczących niedoskonałości moich tekstów, tym prędzej wyjdę z tego wieku niemowlęcego. Jasno powiedziałeś, czego Ci brakuje w teście - ok, nie mam pretensji. Tyle, że Twój komentarz ma jakieś ciut za ostre kolce. Wyczuwam wręcz oznaki jakieś pretensji ("... Jeśli tak, to informuję, że nie jest mi to do szczęścia potrzebne. Znam sensowniejsze inicjatywy. Strata czasu ...".


No a kopniaczkiem w krocze jest stwierdzenie o metaforze, i że sam mogę jej nie rozumieć. Zasugerowałeś mi nieuczciwość wobec czytelnika, któremu zawracałbym głowę tekstem pozbawionym treści.

Tekst powstał pod wpływem spotkania z kimś, kto kiedyś spędził trochę czasu za drutami, walcząc o przeżycie na takim osiedlu drewnianych domków. Sens opowiadania zawarty jest w ostatnich zdaniach, a to całe przerażające tło ma służyć wzmocnieniu efektu, który mają przynieść końcówka. Jest w niej mowa o idei wielkiego powrotu, idei, którą od czasu do czasu wyciąga się z lamusa.
Tak się złożyło, że spotkanie z człowiekiem "zza drutów" zbiegło się u mnie z lekturą tekstu, który jasno daje do zrozumienia, że nauka na nowo zaczyna skłaniać się ku takim koncepcjom jak determinizm.
Zbierałem to wszystko "zusammen do kupy" i trochę się przestraszyłem. Postanowiłem się podzielić swoimi obawami.

W tekście brak labiryntów, zamiast tego serwuję w finale pętle - tak miało być.

Pelenie - dziękuję za lekturę. Tak - Krzysztof.

Sergiusz - z siły z jaką przykopałeś mi w kostkę wynika, że bardzo szkoda Ci czasu straconego na lekturę mojego tekstu. No przepraszam. Tak się starałem...

Dziękuję bardzo za ten komentarz Dobra Cobra!

LukaszPeee - dziękuję za lekturę i komentarz. Al-szamanka - udało Ci się znaleźć byczki, za co bardzo dziękuję i zaraz poprawię tekst. Cieszę się, że tekst daje do myślenia...

Dziękuję eutrepe. Kobieta jest pewnie taka jak większość z nas - czasem słaba i wątpiąca. Trochę narrator usiłuje przemówić jej do rozumu, może w ostatniej chwili kobieta zrezygnuje z gwałtownego odejścia z gry...

Dziękuję Szamanko

Na mnie też robi wrażenie to zakończenie wiersza.

Dziękuję Szamanko, czujna jak zwykle. Tym razem zdecydowanie za krótko poleżał ten tekst przed publikacją, stąd błędy. Z marszu poprawiłem wszystko, co wyłapałaś.

Dolna półka - przyjmuję z pokorą, chociaż brakuje chociażby zdawkowej informacji odnośnie tego, co nie zagrało w tekście wg redakcji. Bez takich wskazówek zaczynam się zastanawiać, czy nie za bardzo puszczam wodze fantazji, czy nie za bardzo komplikuję te historie.

Super. Tekst działa na wszystkie zmysły. I ciekawa jest ta możliwość potraktowania opisanej sytuacji w sposób dosyć dosłowny, jako miraż czy sen, ale również jako alegorii, co zauważyła już Cobra.

Z przyjemnością przeczytałem - pozdrawiam

Dobry tekst, zabawny, czyta się lekko, bo i z lekkością zapewne pisany. Niektóre epizody dziwnie znajome. Penis jako sprawca kłopotów (choć w tym przypadku bez bardzo tragicznych konsekwencji) - wyborne. W prawdziwym życiu mężczyzny aż ta dużego nagromadzenia pecha (czy nieudacznictwa) nie spotyka się. A jeśli nawet, to na szczęście, jakoś się z tego wyrasta
To mówiłem ja - Róża_Kowalczyk vel Krzysztof

Dziękuję Szamanko za komentarz i za wychwycenie byczków - kisiłem ten tekst dłuższy czas przed publikacją, a i tak coś umknęło. W ogóle miałem obawy, że za bardzo wygładzam to opowiadanie, szczególnie jego początek. I że trochę "nieczytable" się zrobił (również z powodu długości). Teraz jestem spokojniejszy Raz jeszcze dziękuję za miły komentarz.

Pozdrawiam.

Skoro już dawno zwiędła ostatnia metafora, to pewnie i odbicie od dna "niemocnej" fazy nastąpiło jakiś czas temu, o czym zresztą świadczy jakość tego tekstu. Ciekawy wiersz. I sytuacja znajoma - czasem, zamiast Backspace, używam Ctrl-A -> Delete - rozjaśnia się ekran, nie koniecznie rozjaśnia się w głowie, ale ścieżek, którymi można pobiec, znowu więcej

Też się odpętliłem, więc zostaw