Ech, kobiety, kobiety... ;-)

Trudno mi, jako mężczyźnie, zrozumieć kobietę, a co dopiero dwie wymyślone. Trudno mi powiedzieć na ile takie coś w realu mogłoby mieć miejsce, a na ile, z powodu jakichś psychologicznych determinantów, byłoby wykluczne. W moim świecie, który rządzi się imperatywem racjonalności, przyzwoitości i mądrości - na takie kobiece zamieszanie uczuć zwyczajnie nie ma miejsca. Niezrozumienie tego psychologicznego absurdu, potęgowane lekturą kodeksu postępowania karnego, wzbudza irytację. Nie wierzę, że ludzie mogą być tak zwichrowani, spaczeni, prości. Nie daję kobietom prawa do takiego idiotyzmu! Nie może być tak, że w moim męskim porządku świata inne istoty mogą odczuwać świat i innych ludzi w tak dziwaczny, nieracjonalny sposób. Mamy przecież XXI wiek.

Napisane dość zgrabnie. Pozostanie chyba bez oceny.

Pozdrawiam,
Samuel

PS.
Nie. Oczywiście kłamałem.

Znam taki przypadek. Widzę osoby, które znam.

I przychodzi mi też taka refleksja, smutna refleksja: choćbym zgłębił całą filozofię, matematykę i przyrodoznawstwo, to są takie dziwne dziedziny życia jak relacje damsko-męskie. I w tej dziwnej dziedzinie "mądrości" Oke_Mani są więcej warte niż wszystkie twierdzenia Pascala, Kartezjusza i Kanta.

(świetne).

je, je, je!

Ładna oszczędność słów. Bardzo podoba mi się forma. Natomiast co do treści... jakiś romans z naszej-klasy... powiedziałbym - pięknie opowiedziana głupota

Matko, wspomnienia galerianki po 20 latach? :/

Hahaha I w końcu napisałaś o tym

Prześmiewczo i ładnie.

Nasze myśli błądzą sobie po piętach znacznie bardziej niż Ci się wydaje. Otóż od trzech dni jest w poczekalni tekst, w którym zawarłem bardzo podobny motyw - zapach, a raczej wiatr, który przypomina o pewnych sprawach.



Niedługo, za 2-3 dni, myślę, że się pojawi.

Ps.
A wiesz, że szylkret pochodzi od niemieckiego Schoeldkraete, tzn. żółw?

Z uwag fonetycznych:

"szylkretem, potem szarzeje w cieniu. W poszumie sukni w kolorze"

sz-sz-sz-s...

Poza tym:

"I wtedy już wiesz, że Raj bywa tylko utracony..."

Takiego samego, inaczej co prawda napisanego, wniosku, użyłem w pewnym swoim eseju, którego portal-pisarski nie widział, ale który został opublikowany w kwartalniku kulturalnym.

Czyżbyśmy chodzili swoimi myślami po tych samych ścieżkach?



Co do samej treści, to jak można się domyślić, nic nie zrozumiałem. W szkole też nigdy nie rozumiałem poezji, metafor. Może z tego całego rozproszenia. Ale od tego karmelu i cynamonu, to trochę się zbyt mdło robi.

No, fajnie, że ma faceta! Jest z nim na pewno taaaaka szczęśliwa!

A może to o jakiejś pisarce albo poetce? W zasadzie to dziwne, kiedy myśli się o przemyśleniach kobiety w kontekście metamyślenia.

Dobra.

Dam świetne, bo Twoje teksty są, jak wiesz, jednymi z niewielu, które wyskakują tu ponad to co wyszłoby na statystyczną, portalową średniość.

Pozdrawiam

O matko co to jest?!
O ile większość tekstu jest ok, to ostatnie zdanie to już jakaś masakra

Porady na czasie, wystarczy popatrzeć na zachowanie posła Ch. z PO na konferencji prasowej

Tekst napisany normalnym, dobrym stylem, bez wielkiego wow, ale bez jakichś wpadek.

Nie rozumiem tak niskich ocen. Za styl należy się punkt więcej niż słabe, bo merytorycznie chciałoby się więcej.

Chaotyczne to, poza tym mnie raczej takie sprawy przerażają a nie śmieszą. Spisać swoje życie? Brałaś udział w produkcji mutantów?

Oj, od tego powtarzania w kółko już w połowie tekstu robi się duszno i nie chce się iść dalej...

- skrócić
- urozmaicić
- wzbogacić językowo

Bez jakichś Chin Ludowych i innych takich, które nie pasują do klimatu.

Najgorsze w tym wszystkim jest to, że osobiście znam takiego posła

Wszystko się zgadza

A propos postulatów:

Wychowałem się na wsi. Wychowałem się w niewielkim gronie osób. Wychowałem się wśród rodziny, którą kocham i której ufam. Wychowano mnie na zasadach poszanowania własności i wolności. Jestem mentalnie konserwatywnym arystokratą.

Po 20 latach wyjechałem na studia do wielkiego miasta. Tutaj poznałem to uczucie bycia częścią wielkiej masy. Tutaj poznałem co to znaczy komunikacja miejska i zapchany tramwaj. Tutaj zobaczyłem, że można mieć 450 znajomych na naszej klasie i nic to nie znaczy. Tutaj zobaczyłem, że można żyć śpiąc, być żywym trupem. Tutaj też zobaczyłem, że człowiek może umrzeć jak motyl - niezauważalnie.

To właśnie jest to, gdy Kolektyw dominuje nad Człowiekiem.

Może i technicznie tekst kuleje, ale rozumiem treść i się identyfikuję.

bdb

;-)
Pozdrawiam.