Dziękuję Wam bardzo - jak widać przecinki nadal u mnie kuleją, ale pracuję nad tym .

Dziękuję za komentarze - wy czujecie niedosyt, a ja... Hm... Trochę rozczarowania, bo ten anioł to taka tylko pierdółka rzucona, a tego "budząc się", jak widzę nikt nie wziął poważnie, tylko wzięliście to tak prosto z mostu, więc nie wiem, chyba całkiem musiałabym to przerobić?

Oke, owszem, pijany facet potrafi mówić pięknym, literackim językiem, zwłaszcza, jak chce pokazać, jak bardzo jest trzexwy i jakim to on nie jest intelektualistą!

Opowiadanie - pomimo tego, że nie wiem, jak ustosunkować się do całej ideologii, bardzo dobrze się czyta. Płynne i wciągające.

Dziękuję serdecznie .

Nie wydaje Ci się, Czarodziejko. Najsmutniejsze dla mnie jest to, że po poprzedniej części znalazłam się w jakimś martwym punkcie - nawet lepiej byłoby chyba skończyć tam.

Zawsze - nawet nie zdawałam sobie sprawy z tego, że aż tyle tam błędów - wiedziałam tylko tyle, że i pisanie, i przepisywanie tego szło mi jak po grudzie.

Co to jest?
Może być jako wstęp do artykułu, bo temat potraktowałeś tak po łebkach, że wręcz odbiera ochotę na seks.

Poprawnie - ja większych błędów nie znalazłam, zresztą po Miladorze jakiś wychwycić to sukces, ale nie wzrusza niczym.

Tak sobie przerzucam wiersze i...
To jest genialne. Minimum słów, a taki ładny obraz wyszedł. Ta końcówka z miesiącami mnie urzekła.

Jejku, jak pięknie! Tak patrzę, sporo czytających coś by wyrzuciło, każdy - jak widać kieruje się własnymi odczuciami, ja bym na przykład wycięła ostatnią linijkę.

Ale jest pięknie.

O, gdzieś na początku jeszcze zostało "tłumie" zamiast "tłumnie".

Nie do końca rozumiem, a na pewno rozumiem na swój sposób, przez ten cykl w tytule, tylko wtedy "nierośnięcie" mi nie pasuje, bo ja bym bardziej powiedziała, że "staje na żądanie", ale to kwestia doświadczeń.

Za tytuł masz u mnie plusa, ale mało mi .

To nie tępota, zawsze uważam, że jak nie wiadomo, o co chodzi, to wina autora, tylko wyjątkowo wydawało mi się to proste, że wręcz spodziewałam się raczej krytyki zbytniej bezpośredniości - więc chylę głowę, posypuję popiołem, ale nie dam jeszcze ani słowa więcej podpowiedzi, która mogłaby złagodzić oceny. I choć wiem, że wiersz, tak jak dowcip wytłumaczony przez opowiadającego traci na znaczeniu, to jeśli rzeczywiście jest on niestrawny, to coś wykombinuję .

Spłycasz to maksymalnie, dziękuję za komentarz, ale wydaje mi się, że nie próbujesz nawet zrozumieć sensu wiersza...

Rzeczywiście, Tycenaku - wygląda to nieelegancko, ale jeśli wierzyć sjp, nie ma wyrazu "niedowierzać" [przed chwilą sama sprawdzałam, bo mi się też to nie podobało ]...

Dziękuję za komentarze, cieszę się, że wiersz został zrozumiany, bo wiem, że nie zawsze mi to wychodzi.

A jak inaczej miała zniechęcić do siebie Kubę, jak właśnie prosto z mostu?
Wychodzi na to, że panów doskonale to zniechęca .

Może dlatego tak ją robię, że ona chce tak naprawdę boi się ludzi... Ona mi się naprawdę wymyka spod kontroli, wiesz ile wysiłku kosztuje mnie to, żeby mówiła w miarę gramatycznie?

Z tymi dialogami to chodziło mi ogólnie o moje opowiadanka, najlepiej czuję się prowadząc rozmowy między bohaterami, ale Roksa nie chce taka być - wyszczekana i złośliwa...