Dzięki, miło czytać takie pozytywne opinie. Sam mam sobie do zarzucenia nieco więcej, ale po prostu nie miałem innych pomysłów.

Nie do końca przekonuje mnie twoja propozycja zastąpienia tekstu. Rzeczywiście, riposta miałaby więcej sensu, ale chciałem podkreślić, że ta broń jest przeżytkiem.

W każdym razie miło było Cię widzieć, dawno na siebie nie trafiliśmy.
Również pozdrawiam.

Cześć, przyszedłem się czepiać

To brzmi trochę dziwnie, nie sądzisz?

No i to: "obaj" chyba za bardzo się powtarza. Mi to nie przeszkadza, ale zwracam na to uwagę ze względu na sentyment. Pamiętasz, jak zawsze pojawiał się gdzieś czyiś komentarz o powtórzeniach ?

Wygląda na to, że starasz się, jeśli chodzi o szczegóły. Nawet bohaterowie o nich wspominają. W innym wypadku pewnie bym nie zauważył. Zapamiętam sobie to okno (musiałem doprecyzować, poprzednim razem się nie zrozumieliśmy i chyba myślałeś, że nie zwróciłem uwagi na kilka zdań).

Zgaduję, że piszesz na komputerze, ale czy próbowałeś sobie wyobrażać, jak twoja praca przekłada się na strony w książce o standardowym rozmiarze? Ja robię to notorycznie i wiecznie mi coś nie pasuje jeśli chodzi o długość. Dlatego zastanawia mnie, czy faktycznie traktujesz te numerki na początku jako rozdziały, bo w takim wypadku to rozdziały wyjątkowo krótkie. A może w ogóle nie postrzegasz tego przez pryzmat papierowych książek? Nie wiem jak tobie, ale ja kiedyś chciałbym osiągnąć faktyczny druk i może nawet pewną powszechność książki.
Marzenia.
Trzymaj się.

Do wtrącenia o niedźwiedziu sam nie byłem przekonany, ale twoja propozycja sprawiła, że to jak to napisałem brzmi lepiej niż w rzeczywistości
Nie zamierzam niczego zmieniać, jeśli chodzi o konstrukcję zdań, ale dzięki za te parę wypomnień. W gruncie rzeczy podoba mi się ten tekst, ale rozumiem o czym piszesz. Ktoś mi już wspominał,że moje tendencje do rzucana pojedynczymi zdaniami w środku tekstu potrafi przynosić efekty zarówno świetne, jak i wkurzające.

Chciałem, żeby było widać, że nie obawiają się tożsamości mutanta aż tak jak Joe.
W każdym razie dzięki za uwagi.

Dzięki. Pisanie tego kawałka było drogą przez mękę, więc nie chciało mi się trzeci raz sprawdzać i poprawiać wszystkiego. Zrobię to, gdy znajdą chwilę. I faktycznie, nie zauważyłem, że w konstrukcji dialogów jeśli przerywnik nie dotyczy samej rozmowy, muszę zacząć go z wielkiej litery. O cholera. Tyle pracy.
Poza tym, jeśli w jakimś stopniu przeszkadza Ci przerysowanie, trafiłeś pod niewłaściwy adres.
Trzymaj się.

W sumie nie wiem, jak zacząć ten komentarz.

Trochę za dużo "nią". Nie przychodzi mi do głowy żaden sposób na poprawienie tego, ale to po prostu nie brzmi dobrze.
Nie jestem też pewien, co do wprowadzenia odmiennego podejścia do Lesława. Znaczy, fajnie to rozegrane, ale chyba odrobinę za szybko. Nie wiem dokładnie, ciężko dobrze określić takie rzeczy na rozkawałkowanym tekście. Zwłaszcza, że nie wiem, jaką długość ma mieć w domyśle.
To brzmiało dość osobiście. Niewykorzystany potencjał, zarzucony pomysł, czy kolejne kłamstwo? A może nadinterpretuję?
No cóż, trzymaj się.

Muszę to sprawdzić, bo jeśli masz rację, może czekać mnie sporo roboty.

Lekkomyślność? Tu wygląda to raczej na świadomość własnej potęgi. Albo arogancję. Musisz przyznać Canulas, że królowa sprawia wrażenie abstrakcyjnej. Miałem flashbacki z narnii.

Tekst fajny, Makaria. Dawno nie widziałem tego typu stylistyki. A może po prostu źle to odbieram, czy postrzegam pisanie inaczej. Ja, w przeciwieństwie do Ciebie pisząc po prostu opisuję obrazki, które mam w głowie.

Prawie bym nie przeczytał. I to tylko dlatego, że dałeś to do kategorii "obyczajowe". Chociaż, kategorii "Inne" unikam jeszcze bardziej. Cóż poradzę, mam alergię na pretensjonalność, uduchowienie i głębokie przeświadczenie o swojej niedocenianej genialności. Jeżeli czyta to ktoś, kto poczuł się tym urażony, nie przepraszam. Ale wróćmy do tematu.

Fajny tekst. Może nie czytałem zbyt wielu książek w tematyce detektywistyki (nie wiem, czy to istniejące słowo) policyjnej, ale lubię filmy zbliżone do tematu. Przez chwilę zajechało filmami z lat osiemdziesiątych, jeżeli nie z jeszcze bardziej odległych czasów.

Załapałem elementy mające sugerować szaleństwo. Sam lubię takie stosować. Jeśli chodzi o przewidywalność, o której wspomniał AntoniGrycuk, to powiedziałbym, że było to raczej fifty-fifty. Może odrobinę za łatwo przychodzi mi uznawanie rozwiązań z użyciem przemocy.

Nie jestem pewien, co do zachowania przesłuchiwanego, ale nie będę się wypowiadał, bo nie przypominam sobie, żebym kogoś przesłuchiwał, o grożeniu gnatem nie wspominając

Osobiście poczułem się urażony doborem broni Rewolwer dwutaktowy. Wiem, że nie da się grac w rosyjską ruletkę glockiem, ale i tak jestem przeciwko rewolwerom dwutaktowym. Jeżeli szukasz skuteczności i szybkości, wybierasz pistolet półautomatyczny, jeżeli stawiasz na styl, albo chcesz mieć coś o kalibrze zdolnym powalić jelenia, bierzesz rewolwer jednotaktowy. Tyle z bulwersowania się bronią.
Trzymaj się.

Od razu konstruktywny, po prostu piszę to co myślę
Nigdy nie strzelałem w mieście, ale wydaję mi się, że przynajmniej orientacyjnie można określic kierunek, z którego pada strzał. Nie konkretną pozycję strzelca, ale okolicę, z której pochodził strzał. To ściąganie sobie pterodaktylo-gołębi do ogródka.


W tekście to wygląda raczej, jakby ratował tego zagrożonego. Z mojego punktu widzenia czekanie byłoby mu na rękę. Jeden gołąb likwiduje drugiego, a potem można ustrzelić zwycięzcę.

A tak poza tym, źle się zrozumieliśmy. Nie jestem przeciwnikiem gołębi. Nie zwracam na nie uwagi, dopóki nie zaczynają kołować mi nad głową.

O nie, przyjaźń z gołębiem.
Tak, to jest mój główny problem z tym tekstem.
Nie mam problemu z samą przyjaźnią, ale Duch w tej historii wychodzi na bohaterskiego obrońcę uciśnionych gołębi. To Twój tekst, ale moim zdaniem powinieneś to zmienić.
Primo, brzmi sztampowo.
Secundo, narusza zasady, które sam ustaliłeś. Nie napisałeś, żeby karabin był w jakikolwiek sposób wytłumiony, a Duch chce przecież pozostać w ukryciu. Każdy strzał to możliwe ujawnienie pozycji.
Tertio, obiecałeś, że nie będzie (za dużo) moralizowania.
Gołębia możesz sobie zatrzymać, ale uwiarygodnij historię. Proszę.
W takiej sytuacji najlepszym rozwiązaniem wydaje mi się zmiana opowieści w np. likwidowanie zagrożenia ze strony gargulców i przypadkowy ratunek jaj. Nie przepadam za przypadkami, ale dobrze umieszczone w historii mogą stanowić nawet siłę napędową.

Trzymaj się.

Lubię adnotacje, bo uważam, że pasują do tego stylu i przypominają mi o moich inspiracjach twórczością sir Terrego Pratchetta.

Właśnie sobie o czymś przypomniałem. Z nożem wciąż tkwiącym w ranie nie powinna wykrawiać się tak szybko.
Chyba musisz coś wyjaśnić. Mam nadzieję, że nie zepsułem zabawy

Dzięki. Numerki same ubierają się w nawiasy kwadratowe. W miom tekście były to po prostu adnotacje.

Pisałem naprawdę długi komentarz. Nawiązałem chyba do wszystkiego, co wymieniłeś w swoim. Prawie skończyłem. Ale przypadkowo odświeżyłem stronę, i zniknął
Przykro mi, już nie mam na to siły, może innym razem rzucę jakieś uwagi.

Dłuższy kawałek tekstu, nie przerwany w połowie. Podoba mi się.
Nawet nie będę próbował udawać, że się znam, więc powiedzmy raczej, że przedstawię tu swoje odczucia. Spodobała mi się scena akcji, w której Liwia traci ząb. Lubię szybkie akcje. Kolejna zmiana charakteru Lesława, jest znośna Tym razem sprawia wrażenie solidniejszej postaci. Technicznych problemów nie widziałem, ale nie byłem szczególnie uważny. I tak w takich kwestiach zawsze dobrze było poczekać, aż przybędzie Darcon (zaczynam poważnie zastanawiać się, co się stało).
Tekst czyta się przyjemnie, ale zauważyłeś, że Maja stała się o wiele bardziej zdecydowaną osobą? Może i była taka od początku, ale jak dotąd przez cały czas byłą przestraszona i nagle ma poziom odwagi, który ja mam w zwyczaju rezerwować dla narwańców, lub gości z planem przewidującym kilka następnych posunięć wszystkich dookoła. Jak teraz o tym myślę, powinienem był zwrócić na to uwagę chyba w rozdziale siedemnastym.
W gruncie rzeczy chodzi o to, że analizując możliwości i poprzednie zachowania postaci, można nie tyle przewidzieć, co zrobi, ale czego nie zrobi. Podjęcie walki przez Maję wydaję mi się taką właśnie nieprawdopodobną rzeczą, bo nigdy wcześniej tego nie zrobiła, lub wręcz była potulna niczym owieczka.
Postać Liwii na plus. Konsekwentnie prowadzona, wyrazisty charakter, ogólna solidność.
Nie jestem pewien, co do pomysłu wykrwawiających się wampirów, ale sam wiem, że stworzenie dobrego systemu regeneracji nie jest najłatwiejszą sztuką, więc poczekam na rozwój wydarzeń.

Wybacz, że trochę chaotycznie. Pisze to co myślę. Przefiltruj to lepiej solidnie, bo jak zaznaczyłem na początku nie znam się i mogę nie mieć racji.
Trzymaj się