Zdziwiłam się, że zamieściłam ten wiersz. Zdziwiłam się, że go napisałam. Wyparłam z pamięci rok w kręgach piekielnych. Nie udało się uniknąć puenty - niezależnie od stosunku do poetyki.

pociengiel, dziękuję. Przemyślę to jeszcze.

JaneE, kibicuję i sięgam po kolejne Twoje książki. Z braku bryfyju stoją na regale Dzięki zwłaszcza za historie ze Śląska, bo dla Galicjanki są równie egzotyczne, jak (mimo wszystko) bliskie. Serdeczności

milla, z wielką przyjemnością sięgam po kolejne Twoje książki i czasem się złoszczę, gdy zamordujesz kota, a czasem mam radochę, gdy dokopiesz kilku draniom... Nieodmiennie i bezczelnie grzeję się przy Twoich tekstach łapiąc trochę wit. D
Buziaki

ona mu daje z wielką ochotą,
on bierze tak zapalczywie...
same problemy są w twoich strofach!
...po prawdzie to się nie dziwię...

ona mu daje wg przepisu
wciąż zerka do podręcznika
strona sto siódma - pozycja zwisu
...ale on szybko umyka

Ha! To chyba moja nowa ulubiona forma literacka
Serdeczności
SzJ

Ech, przeczytałam po latach i wzruszyłam się do łez. Trochę przez Malcolma, a trochę przez wspomnienie upalnego dnia, gdy usiłował mi oderwać paznokieć.
To nic, że pokraczne przeznaczenie czasem odlatuje w nieznane, bo przecież nigdy nas już nie opuści. Za mną ciągnie cała armia takich cieni, dlatego nigdy nie jestem sama.
Tęsknię za Tobą
SzJ

wariat_ezystencjalny, w zamyśle choroby nie było, ale skoro ją wyczytałeś, to pewnie masz rację.

Arkady, tak, to osobisty wiersz. W takich sytuacjach trudno o viktorię, tym bardziej sytuacja daje do myślenia.

Serdecznie Wam dziękuję za poczytanie i kłaniam czapką do ziemi

Jest jak lubię. Też czasem przysiadam pod brzozą.

Tylko tak tego - formalnie... drą się te wielokropki... w dodatku z nadmiarem spacji...

Ukłony spod sterty jesiennych liści

Dziękuję Wam serdecznie
Myślałam o niezwykłym człowieku, za którym bardzo tęsknię, a co wyszło... hmmm...
Pewnie jeszcze wiele razy będę próbowała ująć to lepiej, ale o niezwykłym trudno tak zwyczajnie.

Mike, o Bogu nie pomyślałam, ale pewnie można i tak.

Pozdrawiam serdecznie

Lilu, dziękuję

andro, w sensie, że po co?

Miladora! To naprawdę Ty? I ścinka w starym, dobrym stylu <3

Dziękuję stukrotnie i pobieżnie poprawiam (wiesz, żem teraz w przelocie), a potem jeszcze popracuje nad tym tekstem.

Ściskam najmocniej
SzJ

alos, dziękuję. Celnie rozszyfrowane. Tak, chyba o to mi chodziło

Ileś tam lat temu dopraszałam się o optymistyczny wiersz o miłości, no i jest! Nawet słońcu nie daje się przeciąć

Hyhyhy

(Nie wiem, czy teraz dają osty za nierozbudowany komentarz, ale niestety powyżej zawarłam wszystko, co miałam do powiedzenia.)

i PS. Info, że moja znajoma, konserwator zabytków klasy światowej, już została zaproszona do współpracy, jakoś mnie uspokoiło.