Reklama dezodorantu AXE to świetna robota. Dlaczego tak myślę? Nie myślę - stwierdzam fakt.
Jedynym celem reklamy jest zwiększyć sprzedaż (nie uczyć życia, uczyć moralności, zachwycać...). Kampania ludzi z AXE napewno ten cel osiągnęła.

Przypomniała mi się pewna scena z mojego studenckiego życia:
Profesor ekonomii na jednym z wykładów pokazał nam gazetę, a w niej przykład reklamy "idiotycznej".
Wyglądała on tak: zajmowała całą ostatnią stronę. Na samym środku widniało logo BMW, a pod nim mały podpis :"Radość z jazdy". Dookoła tego małego "tworzywa" znajdowało się NIC, biała kartka - i to najbardziej się naszemu profesorowi nie podobało:
"Marnotrawstwo, marnotrawstwo i jeszcze raz marnotrawstwo!"

Kiedy słuchałem tych genialnych wywodów, ni stąd ni zowąd dotarło do mnie, że oto jestem świadkiem sceny, gdzie zbulwersowany do czerwoności psorek ROBI REKLAMĘ (choć mu za to nie płacą).
Jestem pewny, że pokazywał tę gazetę wszystkim swoim studentom, na wszystkich zajęciach, a jak wiadomo młodzież zaraz po studiach robi się bajecznie bogata ... i ?
I biegnie do salonu po świeżutkie BeeMWuszki.
Czy "idiotyczna reklama" nie okazała się genialną? Nie pomogła nawet klątwa psora ekonomii rzucona wprost na fabrykę w Monachium.

A trochę z innej beczki (ale zaufajcie ,że na temat):
Niedawno strasznie roztrzaskał się nasz jedyny kierowca F1 - Robert Kubica (na szczęście żyje
Dzień po wypadku znalazłem na smog.pl komentarz pod filmem z tej kraksy:
"Dobrze mu tak! Idiota! Po co tak szaleje..."
Ludzie LITOŚCI!!!
Robert był w pracy... i zależało mu na jak najlepszych wynikach.
Podobnie, jak ludziom z reklamy AXE.

To poprawiona wersja. Czy ostateczna tego nie wiem, ale myślę, że teraz da się już to czytać. Zapraszam każdego kto jeszcze nie przeczytał, a adminowi wielkie dzięki, że pozwolił mi wprowadzić zmiany.

To jedno z ciekawszych opowiadań jakie ostatnio zdarzyło mi się przeczytać w necie. Gdyby nie kilka niedoskonałości powiedziałbym nawet, że jest bardzo dobre. Jako, że postanowiłem sobie komentować szczegółowo opowiadania bardzo dobre oraz bardzo głupie, a "Isabelle" do tych pierwszych (po kilku zmianach) może się zaliczać, więc lecę z materiałem.

Pierwsze wrażenie: "Pojedzie do Iraku, zabiją go i będzie tragedia. Będzie nuda."

ale

1. początek mimo tego pierwszego wrażenia jest na tyle dobry, że chce się czytać się dalej +
2. z tym krukiem trochę przesadziłeś. To dziecinne. -
3. "Kiedy umierał, miał przed oczami małą jaskinię nad morzem, w której ukrył swój skarb - złoty pierścionek z rubinem, kupiony za cały majątek, jaki posiadał. Pierścionek dla Isabelle..." - tutaj to opowiadanie powinno się skończyć. Uważam, że zyskałoby na tym cięciu. Oczywiście wówczas skierowane byłoby do nieco inteligentniejszego odbiorcy, bo nie każdy rozum da się pobudzić do myślenia i refleksji. Sam zdecyduj dla kogo chcesz pisać.

Reasumując - opowiadanie jest ciekawe i bardzo łatwo można zrobić z tego tekstu bardzo dobre opowiadanie.

Jeśli uważasz, że jesteś wspaniałym pisarzem, a to opowiadanie jest skończone i doskonałe, nic z tym nie rób, a jeżeli mój pobieżny komentarz wyda Ci się sensowny, to chętnie przedstawię Ci bardziej szczegółowe przemyślenia (czy to na GG, czy tutaj - obojętnie)

Dobry debiut, tak trzymaj. Pozdro.

mauricjo cieszę się, że spodobało Ci się graficzne ułożenie słów (kaligram, bo tak się to poprawnie pisze), ale muszę się przyznać, że wyszło tak, jak wyszło zupełnie przypadkiem
A tak na marginesie to ciekawe, czy mamy podobne skojarzenia, co ten rysunek przedstawia

A mnie się podoba najbardziej pierwsza zwrotka. Ogólnie jestem na TAK, bo lubię ludzi pomysłowych. Cieszę się, kiedy znajduję utwór opowiadający o czymś innym jak zabójstwa, samobójstwa i wampiry. Nie łatwo takie znaleźć. Daję ocenę dobrą z plusem. Na piątkę zasługują tylko dwie zwrotki - pierwsza i ostatnia.
Widzę, że dopiero przyszłaś, więc witanko serdeczne Będę czytał Twoje twory, bo jestem ciekawy, czy naprawdę myślisz, czy tylko z tą żarówką Ci się udało.

cholera jaki fotomontaż?

Najpierw kilka słów o treści: Opowiadanie, czyta się dość przyjemnie, łatwo dobrnąć do końca. Jednak gdybym powiedział, że wciąga, to lekko bym przesadził. Czyta się je bo się czyta, z nadzieją, że w końcu musi wydarzyć się coś ciekawego. Niestety do końca nic
takiego się nie ma miejsca. Już słyszę Twoje głosy protestu:"Jak to!? Przecież okazuje się, że on ma żonę!" No tak, ale naprawdę spodziewałem się po tym "dziele" większych wodotrysków, tym bardziej, że dałeś to jako przykład Twojego geniuszu.
Z komentarzy dowiedziałem się, że ona jest materialistką, a on nie jest sponsorem, ok ale czy nie uważasz, że powinienem się o tym dowiedzieć z tekstu? żeby się tego domyśleć musiałbym być co najmniej tak inteligentny jak Ty. Niestety natura nie wszystkim daje równo...
Zgadzam się w stu procentach z Kabuki, że schrzaniłeś opisy postaci. Przesłaniem tego opowiadania miało być, że kobiety są głupimi, naiwnymi materialistkami i co ciekawsze postanowiłeś, że zrobisz to w formie komedii. Niestety nie wyszło, bo nie jest to
ani przekonywające, ani śmieszne, ani tragiczne. Inaczej - jest nijakie.
Przeczytaj opowiadanie Waldensa "Samica psa" (nie piszę V,żeby nie było kryptoreklamy)
To nie tak, że uważam, że ktoś taki jak Ty, ma się uczyć ode mnie, ale polecam dlatego, że tematyka jest nieco podobna.
Myślę, że nieco lepiej oddałem psychikę bohaterów, a tekst chyba nie jest dłuższy. Zapraszam.

Jeśli chodzi o sprawy techniczne, to nie trudno jest znaleźć pewne niezręczności językowe.
To może po kolei polecę, a co mi tam? Nie mam nic lepszego do roboty akurat.

"Z błogością w oczach spojrzała na swoje malutki, przytulny dom."
"- Tak, proszę mu przekazać, że dzwoniła jego dziewczyna i czeka aż oddzwoni jeszcze przez trzydzieści minut" -brak przecinka przed aż
"Rzuciła się na wersalkę i wtuliła spływającą już potokiem łez twarz w poduszkę." - pierwsza sprawa: twarz spływała czy łzy? druga sprawa: brak przecinków.
"Warknęła żałośnie, i z założonymi rękami spoczęła na wersalce."
przecinek jest tu nie potrzebny i jest błędem! Nie znam żadnego profesjonalnego redaktora, ale jeśli oni uważają, że to nie jest błąd to nie żałuję, że nie znam. Wygląda, że u nich jest tak samo ze znajomością gramatyki, jak u księży ze znajomością Biblii.
"- Jak mogłeś? Nie jestem teraz twoją dziewczyną!" - tego nie rozumiem w ogóle. Skoro ona (dziewczyna) mu krzyczy, że nie jest już jego dziewczyną, to chyba już może, nie? To najważniejsze zdanie w tym opowiadaniu i jest ono dokładnie tak samo niedopracowane jak całość.

artreides zdaję sobie sprawę, że uznasz mnie za głupka (bo każdy, komu się nie podobają Twoje "dzieła" jest przecież mało
inteligentny :lol, ale powiem Ci szczerze, że bardzo bym chciał, aby moje teksty podobnie analizowano. Coś podobnego zrobił raz MarcinD z moim tekstem pt."Stosunek obojętny", za co do dziś mu jestem wdzięczny. Samemu bardzo ciężko znaleźć własne błędy. Zapraszam każdego do jazdy po Waldensie.

Nie wiem o co Ci chodzi, kiedy mówisz, że pod Twoim "Skarbem, którego nie było" nie ma komentarzy, bo ja ich tam widzę aż 17!
O co kaman?
A jeśli chodzi o to, że komentarzy ogólnie jest mało i zdawkowe, to się w pełni z Tobą zgadzam. WIELKA SZKODA, bo przecież cała zabawa na tym portalu, jak dla mnie (nie wiem jak inni) polega na czytaniu tych komentarzy. Nawet jeśli są negatywne, to i tak lepiej niż żadne.
atreides a może byś tak napisał opowiadanie pt. "Komentarz, którego nie było"?

arteides przypatrz się uważniej, a znajdziesz tu sporo długich tekstów, które chętnie i wielokrotnie były czytane (np. moje ). Skoro mówisz, że tych Twoich dłuższych nikt by nie przeczytał (może by tak było), to muszą one być wyyyyyyjątkowo NUDNE.

mauricjo "grozy"? Nie wydaje mi się, żebyś rzeczywiście akurat to słowo miał na myśli pisząc tego koma. Przecie to nie horror. W każdym bądź razie nie miał to być horror. Nie wiem, może mi coś nie wyszło

Ja zastanawiam się nad jednym. Czy atreides nie przeżył w życiu nic ciekawego skoro postanowił opisać wydarzenie, które przytrafia się chyba każdemu średnio kilka razy w roku.
Może teraz opiszesz jak się ubierasz każdego ranka? Żeby było ciekawiej nie pisz o tym ironicznie, ale z patosem. [Laugh]

Mauricjo pewnie byś wolał, żebym nie komentował tego co piszesz, lecz na szczęście nie masz na to wpływu
Czytając ten pseudoreligijny bełkot, dochodzę do wniosku, że święta Inkwizycja nie do końca działała bezpodstawnie.
Pytałeś mnie pod 1 częścią kim jest Marina. Nie czytałem "Intimissimi"(to chyba nie obowiązek), a jeśli się nie mylę to bohaterka tej opowieści. Mogę Ci odpowiedzieć pytanie kim ona jest tylko na podstawie tego co widzę tutaj (cz.2) oraz części pierwszej, więc nie bierz sobie mojej opinii za bardzo do serca.
Jeśli będzie Ci zależało na mojej ocenie "intimissimi" to postaram się znaleźć czas
Wracając do tematu "kim jest Marina" - jest fikcją, to wytwór Twojej wyobraźni. Dla innych ludzi, którzy będą czytać tego koma to sprawa oczywista, ale obawiam się, że dla Ciebie już nie.
Piszesz że "Szatan nienawidzi Maryi i nienawidzi Mariny".
Szatan nienawidzi KAŻDEGO, ale na pewno nie Mariny. Jego stosunek do niej jest neutralno-przyjazny. A dlaczego tak? Neutralny, bo ona nie istnieje, a przyjazny, bo jej "wirtualna" forma stara się namieszać Ci w głowie, dość skutecznie z tego co widzę.
Stosunek Boga do Twojej Mariny jest raczej obojętny. Może się to zmienić dopiero kiedy wyrzeźbisz jej figurkę i zaczniesz się do niej modlić...

"Bo to ona [Marina] zmiażdży mu głowę, niczym Matka Boska przedstawiana pod postacią figur..." - podwójny błąd teologiczny. Nie zrobi tego Maryja, ani tym bardziej Marina. Katolicy powinni uważniej czytać Biblię, a Ci którzy jej nie znają, nie pisać na religijne tematy.

"Jestem światłem. Światłem, które niesie miłość. Ludzką , niedoskonałą, ale jednak miłość. Jestem światłem. Nieraz czernią zalanym, ale jednak." -
zapomniałeś chyba dodać, że jesteś Zbawicielem, Nowym Chrystusem!
"Tam - w Kołobrzegu zniknąłem w morzu szczęścia i dotyku. Natura wtedy oszalała, pogoda była wiosenna, znad plaży wiał przyjemny, lekko chłodny wiatr." -
kogo tak naprawdę obchodzi jak Ty spędzasz wakacje?
"Nie ma Mariny! M - rozumiesz?" - jasne, że jej nie ma. Kiedy Ty to zrozumiesz?
Mauricjo proszę napisz w końcu coś takiego, żebym mógł się zachwycić Twoim dziełem, bo Tobą nie mam ochoty się zachwycać.

Taa, tylko skąd wtedy: "Ojcze, czemuś mnie opuścił?"

dzięki linka, nie wiem jak przyjmie się to tworzywo, a Ty mnie pokrzepiłaś. To dość dość osobisty "wiersz" i cieszę się że mnie zrozumiałaś. Wątpię, że znawcy poezji podzielą Twoje zdanie.
P.S. tytuł miał byś inny, jeśli przeczyta to Sagito to bardzo bym prosił o interwencję, tytuł brzmi "opętanie"

Do usług...