Dziękuje Wiolinie.
Miło mi to słyszeć.

Ipsylon. Bardzo mi miło, że tak sądzisz.
Mam nadzieję, że gdy dodam ostatni fragment tej historyjki to znajdę gdzieś tam ciebie.

Pozdrawiam i dziękuje.

Witaj znów Tofiku.



tu bym zmieniła:
aż nas ubrano
w wyprasowane na kantkę spodnie
i śmierdzącą białą koszulę


tu również:
włosy delikatnie zaczesane na bok
u ciebie związane w skromny kucyk

Można zmienić tak cały wiersz. Oczywiście twój tekst, twój wybór ale mi jakoś lepiej się tak czyta...



nie stosowałeś żadnych znaków a cały tekście a ty się pojawił... może lepiej by było się go pozbyć?

Widzę, że zrezygnowałeś z dużych liter i fajnie. Tylko tego wszystkiego jest tu jakoś dużo. Wiersz można okroić. Przypomina mi list lub jakiś zapisek w pamiętniku. Trochę mi smutno bo Kobietą byłam zachwycona. No ale tak to już jest czasem wychodzi lepiej, czasem gorzej. To co ja mam ci jeszcze napisać? Czekam na kolejne teksty. Tam się zobaczymy.

Pozdrawiam

Walburga

Antek. Miło mi, że po tekst się spodobał. Zwłaszcza, że poprzedni wiersz nie przypadł ci do gustu.

Pozdrawiam.

Nie musi. Ale dzięki za komentarz i poświęcony czas.

Pozdrawiam. Może innym razem.

Witam serdecznie Tofiku.
To dopiero twój drugi wiersz i nie jest zły.
Dam ci tylko parę rad które sama dostałam kiedy zaczynałam publikować tu swoje teksty.
Nie musisz zaczynać każdego wersu z dużej litery.




możesz śmiało zrezygnować z jednego: moje gdyż są za blisko siebie.




Ten fragment mimo tego "smacznego" obrazu który ukazuję moja wyobraźnia jest fajny. Coś innego. Nie ma tu tandetnego, przesłodzonego wyznania a jest coś z jajem.
I jak będziesz pisał z jajem to ja jestem na tak!

Życzę ci wszystkiego dobrego. Mam nadzieję, że znajdziesz tu przemiłych ludzi którzy będą czytać, komentować twoje teksty i dawać przydatne w pisaniu rady.

Pozdrawiam
Walburga

Powiem ci tylko tyle: Piękny wiersz Wiolinie.

Asya. Dziękuje bardzo

Pozdrawiam

Michu dziękuje za tak miłe słowa.
Tak wszystko się zdarzyło.

Zresztą każdy z nas ma takiego zwykłego a bohatera, ma lub dopiero go odnajdzie.
To jest ktoś bez kogo nie podniosłabym się z ziemi. Ktoś kto słucha, nie przerywa a gdy już coś powie to słowa dają takiego kopa, że zaczynam wierzyć, że wszystko jest możliwe.

Buziaki.

Dziękuje kochany Ireczku!

Buziaki!

Wiolinku zależy o jakie zmiany chodzi.

Miło cię widzieć. Pozdrawiam.

Wiesz dodaje po fragmentach bo cały czas jestem w trakcie pisania...
Już ty mi nie mów za co lubimy Kinga bo doskonale wiem za co hehe.

Postaram się teraz napisać już do końca. Bez rozbijania na fragmenty.
A ty pamiętaj, że nie było cię jeszcze pod wierszami

Dzięki Michu... choć przyznam, że opowiadanie chcę przedłużyć... Mam kolejne plany w głowie.

Nie ma za co Misiek.

Michuś to co opisałeś jest przykre ale i piękne. Więź między człowiekiem a zwierzęciem, nic tylko prawdziwa miłość. Dokładnie wiem, co czujesz bo też to przechodziłam. Tylko moim przyjacielem był mały szczurek o bystrych oczkach. Z czasem był coraz większy a blask w oczkach gasł. Umarł na raka. To strasznie boli gdy odchodzi ktoś kogo kochamy.



Ten fragment mnie poruszył. Masz całkowitą racje. W każdym z nas zamknięte jest dobro trzeba tylko znaleźć do niego odpowiedni klucz.

Michuś życzę ci wszystkiego dobrego i abyś nigdy nie próbował zapomnieć bo mimo tego smutku twoja kuleczka dała mi wiele radości. Po prostu dała ci siebie. A ty musisz żyć dalej i się uśmiechać. Ona gdzieś na ciebie czeka i nie martw się... na pewno ją odnajdziesz.

Buziaki.