EDyta To
Witaj
Bardzo się cieszę, że na jednym wdechu. Dziękuję za odwiedziny i zapraszam ponownie.
Pozdrawiam

Przeczytałam wiersz jednym tchem. Podoba się i to bardzo. Jest tu tyle pięknej prostoty. A prosto i pięknie trudno pisać wbrew pozorom.
Pozdrawiam

Per fumum. Cieszę się, że się podobało
Pozdrawiam

Smutne. Koniec nie zaskakuje. Mam nadzieję, że czarne koty bywają sympatyczne. A wręcz jestem pewna .
Najlepsza ta pierwsza. I podoba się niebieska ważka.
Pozdrawiam

Emocjonalnie dobry wiersz.
Na rymach się niestety nie znam.
Potencjał jest bo i dusza jest.
Pozdrawiam

Bardzo ciekawy wiersz. A puenta fenomenalna. Nic dodać, nic ująć.
Jedynie, co mi zazgrzytało.
"chyba tak stary dom
swoje skrzypce ma"
Końcówka: ... ma swoje skrzypce.
Myślę, że w tej składni wypada lepiej.
Ale to Twój wiersz. Moja jedynie sugestia.
Ogolnie bardzo na tak.
Pozdrawiam.

Bardzo ciekawy obrazowo wiersz.
Tylko niedopracowany w szczegółach- tych technicznych.

Bardzo ładne obrazy namalowałeś. Popłynęłam.
Pozdrawiam.

Wiersz bardzi mi sie podoba. Jest tu coś niezwykłego. Przyciągasz i malujesz słowem. Jedynie co mi zazgrzytało to to zmierzchanie. Pomysł o zmierzchaniu fajny ale trochę może inaczej w zapisie.
Ale ogólnie bardzo na tak.
Pozdrawiam.

Bardzo mocny wiersz.
Ciemno tutaj. Brak swiatła. Ale nigdy nie wiadomo, kiedy będzie przypływ tego światła.
Ogólnie podoba się.
Pozdrawiam
.

Bardzo ciekawy, inspirujący wiersz. Intryguje.
Ciekawe zakończenie. Malują się wyraziste obrazy.
Pozdrawiam.

wiosna-tak mam, że czasami jest mi po prostu przykro. Ale cieszę się, że próba została podjęta. Pozdrawiam.
tetu-bardzo trafnie zinterpretowałaś mój przekaz.
Tak. Pewnie masz rację z tym wersem. Tylko ciężko mi było inaczej nazwać humanizm i znaleźć dla niego przeciwieństwo czyli wiarę i ducha. Ale przemyślę. Dziękuję. I dziękuję za odwiedzinki. Pozdrawiam

Cześć wiosna
Oj. Przykro mi z rezygnacji. Chciałam napisać o przewrocie we współczsnym świecie. Szansa powrotu do normalności pozostaje. .
Pozdrawiam

Florian Konrad - a może zbyt mała wyobraźnia. Nie widziałeś złączonych skrzydeł motyla, filiżanki zwężanej w środku z szerokim spodkiem i rozłorzystą górą, i eleganckiej Pani, która delikatnie jakby zwęża usta chcąc napić się kawy? Bo ja widziałam. Wszystko razem przypomina świat jakby w krzywym zwierciadle.

Dziękuję Lilah za miłe odwiedzinki.
I pozdrawiam serdecznie