Dzięki Heisenberg za komentarz, ale przede wszystkim za wytknięcie błędów. Zdecydowanie będę zwracał większą uwagę na zaimki i czasy.

Ja nie znam "Breaking Bad" więc nie mam podobnych dylematów

Acha, jeszcze jedno - tego plastyka to mogłeś sobie darowac jednak

Pozdrawiam!

Drogi/a ander!

Przede wszystkim bardzo dziękuję za tak wnikliwy i rozwinięty komentarz. Nie często ktoś poświęca tyle czasu i energii, żeby sklecić kilka zdań o cudzym grafomaństwie. Wyrzuty sumienia bohater odczuwa, gdyż wraz ze zniknięciem Basi z tego ich małego światka, "wymazał" ją z listy znajomych, jakby nie zachorowała, ale już faktycznie umarła. Choć uchodził za bliższego kolegę z pracy, to jednak nie wysylił się aby zainteresować się Co u Basi słychać i jak przebiega leczenie, dlatego jej pojawienie się było jak grom z jasnego nieba.
A propos relacji w tego typu zakładach pracy, to nie do końca się z Toba zgodzę. Sam byłem światkiem niekiedy bardzo bliskich zażyłości, czasem kończących się ślubem i płodzeniem dzieci

Ps. Za błędy przepraszam. Zawsze byłem na bakier z ortografią i interpunkcją.

Pozdrawiam!

Choć to jedynie miniatura, to jednak wyłania się w tym krótkim tekście Twój styl jak mniemam. To taki męski rodzaj pisania, który nazywa rzeczy po imieniu, bez owijania w bawełnę.
Bardzo mi się podoba
I te smaczki i wtrącenia... świetne

Pozdrawiam!

Witaj Figiel

Dziękuję za komentarz i rady. Z dialogami zgadzam się zupełnie, ale "krzyk szeptem", był zamierzony. Uwielbiam takie paradoksy. Poza tym jest to możliwe. Ma prawdę można krzycześ szeptem

Pozdrawiam!

Zgadzam się z Heisenbergiem. Słowo '"drętwość" niestety dobrze opisuje ten tekst. Muszę jednak przyznać, że świetnie oddałeś atmosferę starości, ten stopniowy i nieubłagalnie postępujący akt odchodzenia. Scena w sklepie - genialne. Widać, że jest w Tobie potencjał i ta niezbędna wrażliwość, bez której można chyba tylko pisać instrukcje obsługi urządzeń wszelakich.

Dużo czytaj i jeszcze więcej pisz!
Pozdrawiam!

Witaj skroplami

Nie jest ze mnie aż taki drań, ale Twój komentarz odbieram jako komplement

Pozdrawiam!

Nie zrozum mnie źle, zgadzam się, że szczera rozmowa jest zawsze najlepsza, ale czasem jest bardzo trudna. Ja nie oceniam, staram się rozumieć.
Dla mnie świat nie jest czarno-biały. Nie sądze, że są jedynie ludzie poranieni i normalni. Nie powiedziałem tego. Poza tym, uważam, że każdemu na sobie zależy, ale niektórzy nie potrafia sobie pomóc i wybierają najkrótsza drogę jaką jest zamach na własne życie.

Ano na tym polegał jej tragizm, że jej tepy mąż nic nie kumał, a ona nie porafiła mu tego powiedzieć? A ile żon chce aby mąż się domyślił?

A słyszałaś kiedys o depresji? Komus choremu na depresję tez powiesz, żeby wziął się w garść? To tak jakby powiedzieć człowiekowi na wózku, żeby nie robił z siebie ofiary i zaczął chodzić.

Każdy człowiek ma inny poziom wrażliwości, niektórzy mają jej zbyt dużo i życie ich bardziej boli. Wielu takich było: Edward Stachura, Mirek Breguła, Janis Joplin itd. Ja wiem, że oni po części sami zgotowali sobie swój los, ale kto z nas nie popełnia błędów.

Choć mamy odmienne zdanie, to dziękuję za komentarz i dyskusję.
Pozdrawiam!

Ja wiem, że mój nick może mylić, ale ja jestem facetem

Czepiasz się jackass A nie słyszałeś nigdy o potrawie "chłopski garnek"?
Widzę, że lubisz mocne klimaty, ale ja nie chciałem robić z tego horroru, a poza tym wielu bezpłciowych facetów właśnie w ten niepozorny sposób uśmierca kobiety w swoich żonach.

Pozdrawiam!

Droga euterpe, zdaję sobie sprawę, że koniec nie jest najbardziej udany. W zasadzie nie wiem dlaczego tak mi wyszło. Nie rozumiem jednak, o co dokładnie Ci chodzi z tym mężem na pogrzebie. Jak często sie zdarza, że ktoś popełnia samobójstwo, a ludzie którzy byli blisko sa wstrząśnięci dlaczego? Chodzi o to, że żona zupełnie męża nie obchodziła, co jest raczej oczywiste, w związku z czym nie wiedział on, co się w niej kryje. Za sugestie dziękuję. Doceniam każdy komentarz, nie ważne pozytywny, czy też nie

Droga wiktorio jestes w błędzie. To jest jeden ze sposobów, który nadwrażliwi ludzie wybierają, choć sposób nie właściwy. Bardzo generalizujesz i upraszczasz. Ludzie poranieni nie mają łatwości wyrażania uczuć, bądź odkrywania swego bólu przed światem. Ludziom "normalnym" wydaje się to niedorzeczne, ale tak jest. Natomiast celem samobójstwa nie jest szczęście, lecz ulga poprzez drastyczne ucięcia bólu, który stał sie nie do zniesienia. Zgadzam się jednak, że zakończenie mogło być inne.
Również bardzo dziękuje za komentarz

Pozdrawiam

Droga Wasinko - jestem autorem, nie autorką
Rzeczywiście zdublowanie to zwykły błąd i niedopatrzenie, za które bardzo przepraszam.

Dziękuję za wszystkie komentarze.

Pozdrawiam serdecznie.

Hej!

Piękny tekst! Moi Przedmówcy już tyle o nim powiedzieli, więc ja dodam tylko, że swym pisaniem wywołałaś uśmiech na mojej twarzy. Dotknęłaś rzeczy najważniejszych i nakłoniłaś do refleksji, a to cecha dobrego pisania. To wspaniałe, gdy po przeczytaniu opowiadanie ciągle żyje w głowie czytelnika
Gratuluje!

No cóż... wciągające. Czytałem zaciekawiony, choć w trakcie lektury kilkakrotnie zmieniałem zdanie czy mi się podoba czy też nie bardzo. Ostatecznie stwierdzam, że jest fajne, choć pewien niesmak pozostaje. Trąci trochę banałem. Może dlatego, że jest to historia jedenastolatka? Tak czy owak, podobało mi się kilkakrotnie powtarzane zdanie "Życie nigdy nie było sprawiedliwe, kochanie", będące pewną myślą przewodnią, bądź mottem opowiadania.

Jest kilka nielicznych błędów. najbardziej rażące jest powtórzenie:

"W końcu opuścił je ciężko na ziemię, tłukąc wilgotną ziemię."

Pozdrawiam!

Dziękuję droga szmello!
Miłe to co piszesz. Zawsze wierzyłem, że drzewa mają duszę Każde jest inne, tak jak ludzie.

Pozdrawiam zielono!

Dzięki za komentarz tydrych

Piękne opowiadanko. Działa na zmysły. Sam uwielbiam odkrywać piękno w otaczającym nas świecie, dlatego bardzo mi się podobało.
Pozdrawiam i gratuluje wrazliwości