Ostatnie komentarze Zola111
Pięknie ukazujesz mechanizm tej wewnętrznej emigracji, ucieczki do środka siebie, co, przyznaję, i mnie się zdarza, Wiolinie.
Rozrachunek z czasem, z przeszłością i ten symboliczny grudzień - czas rodzinnych spotkań, powrotów do domu z najodleglejszych stron. Pięknie. Z wielkim podobasiem,
buziaki, z.
Wiolinie,
pięknie pokazujesz dojrzewanie człowieka do otwartości i tolerancji na inność. Wszystkie metafory są ujmujące, a ten "Inny świat" jest bardzo pojemny, rozległy znaczeniowo, co bardzo mi się podoba. Gratuluję kolejnego udanego wiersza.
Buziaki, z.
Hej, Wiolinie,
a mnie ten neologizm "soczyścisz mnie" jakoś się nie podoba. Nawet nie powiem Ci, dlaczego tak jest. Może dlatego, że jest jakiś przekombinowany, z drugiej strony - gdyby zastąpić go peryfrazą: napełniasz mnie (nasączasz) sokiem, też byłoby niefajnie. Więc pewnie tak zostanie.
Poza tym - cały erotyk brzmi bardzo sensualnie, a jego zmysłowość pobudza wyobraźnię. Poza tym widzę z poprzednich komentarzy, że bardzo się podoba. No i dobrze.
Buziaki, z.
Takie faustowskie pragnienie: Uciec śmierci, trwać wiecznie... Piękne to jest, Wiolinie.
Zupełnie niemerytorycznie odniosę się do "firanek w kratkę". Ech, mężczyźni! Pewnie chodzi o zasłonki, a Wam wszystko jedno. Ale to nic
Wiersz w całości mnie satysfakcjonuje i doceniam jego wymowę oraz formę.
Buziaki, z.
A tak, ma być "prosto". Trzeba poprawić, Wiolinku.
Lubię tę wiolinową nutę. Bardzo mi się to podoba, stary zegarze. I nic już nie poprawiaj, proszę.
Buziaki, z.
To niby proste, a takie trudne, że niewielu z nas potrafi. Piękny wiersz, Wiolinie. Buziaki,
z.
Wiolinie,
to prawda, że bóg się zmienił - także. Wszystko popsuliśmy, naturę, boga, wszystko. Piękny i mądry wiersz. Buziaki,
z.
Wiolinie,
bardzo pięknie, z cudnymi metaforami. Taka bywa miłość, chyba że jej nie ma. Serdeczności i pozdrowienia,
z.
Kasiu,
Cytat:
od reszty wszechstworzenia oddziela mnie
szyba obłędu
szaleństwa które daje siłę
do normalności
szaleństwa co kwitnie na moim stoliku nocnym
Bardzo mi się podoba Twój wiersz. Zabrałabym podkreślony wyraz. Ale to oczywiście Twój tekst, i Ty decydujesz. Serdeczności, buziaki,
z.
Katarzyno,
dziękuję Ci bardzo za czytanie i komentarz. To dla mnie bardzo ważny wiersz, i cieszę się, że robi dobre wrażenie. Przepraszam za długie milczenie. Buziaki i uściski,
z.
Jak to dobrze, że nadchodzi w końcu czas gojenia ran - wiersz daje nadzieję. Pięknie, że miejscami jest klasyczny, miejscami "myli krok" - to też zabieg funkcjonalny i wymowny. Gratuluję wiersza, Abisiu.
z.
Abisiu,
dziękuję bardzo i serdecznie pozdrawiam. Wdzięcznie bardzo.
Właśnie tak. I bezradność wobec samotności umierającego. Dziękuję bardzo. Serdeczności i buziaki.
z.
Mado,
pięknie dziękuję za czytanie i opinię. Pozdrawiam,
z.