w to miejsce, gdzie wdrapują się bękarty naszych palców,
włazimy, zagraniczni zdrajcy odbitego srebra,

przeniewiercy drugiej pod względem chciwości planety.
zimno mi. płasko. nazbyt metalicznie.

złoto już przetopiono na pięciokąty nie dla nas.
cofa się manufaktura pobłędu. więc i srebro – nienasze.

on widział wszystko. stawanie się, poronienia.
milknie, łysy, rozdziawiony. przenika na wylot.

haczy się prawda i zmyślenie - szron na plecach.
srebrny nocnik z wytrzeszczem - wylewa.

zapinamy się na jeden guzik, zrośnięci błoną dystychu.
wpuklam cię, niezdarnie, tak – tylko za trzydzieści srebrników.

4.05.2012.