Herbata


Nikt nie określił wzniosłości a propos takiej chwili
Gdy życie biorę za bary, próbując treść mu nadać
Dlatego wędrując do sklepu, trywialnie aż do bólu,
Esencji odkryłam źródło, trywialne tak - herbata

Poproszę herbatę, Smak Raju, już kiedyś taką pijałam
Na spółkę z takim Panem, do dna ją wychlaliśmy
Od stołu wstaliśmy osobno, niestety to nie fama
Szklankę umyłam, już wyschła, niestety się nie błyszczy

Nie, nie przestałam wierzyć, że życia otuliną
Jest pewna fatalna siła, dwudzielna grawitacja
Czymś muszę ciszę wytłumić w tej życia interlinii
Nie macie już herbaty? No tak, jest kryzys, racja