Nie widzę. Nie patrzę. Nie słucham. Nie czuje.
Wierzę w siebie. Ufam ludziom. Nie chcę pisać bzdur. O miłości? Nie ma jednej miłości. Po co, więc zaczynać wątek, którego się nigdy nie skończy? O religii? Nie ma jednej religii, a o tych wszystkich za oknem za dużo by pisać. O człowieku? Nie! Za dużo okrucieństwa. Jest jedno okrucieństwo, jedno zło. Pokazują je wszędzie. Pokazują ludzi. Nie ma jednego człowieka - nie ma jednego grzechu. Wsłuchuję się w szum morza, w zgiełk ulicy, w radość poranka, w szczęście nowożeńców. Nie słyszę nic. Oglądam. Cieszę się tym, że jestem. Tym, że moja matka jest płodna. Tym, że ojciec postanowił zostać. Tym, że ludzie są wkoło. Są okrutni, ale są. Zwierzęta są gorsze, wolę więc ludzi. A może nie? One działają instynktownie, my świadomościowo. One chcą przeżyć, my poszukujemy zabawy. Najbardziej okrutne są dzieci - u zwierząt odwrotnie. Ludzie mówią różni nas od zwierząt rozum- ja mówię różni was wygląd. Nie używacie rozumu. Czasem go stosujecie, ale nie używacie na co dzień. Spójrz, że mamy jeden umysł - mówi ktoś. Ja widzę czarne pudło, ty widzisz czarne pudło, on widzi czarne pudło. Schemat. Widzimy to samo, a jednak inaczej. On patrzy z boku- nie interesuje go, to co przed. Ty patrzysz z przodu, twoje myśli uciekają od tego co z tyłu. Ja patrze przed siebie- nie patrzę na pudło, a jednak wiem, że jest czarne. Schemat myślenia. Kocham schematy! Kolejny dowód na to jak łatwo jest nam nie używać rozumu. Patrzysz w ekran, tępo, bez namysłu. Oni ci mówią co masz myśleć, jak masz czuć, na co masz patrzeć, co masz widzieć, co oglądać.
Nie widzę. Nie patrzę. Nie słucham. Nie czuję. Wyłączam telewizor.