kolejny dzień kiedy chmury napierały na okno. wjechaliśmy
do tunelu i pociąg wyraźnie się przestraszył czułem
jak jego pot kapał mi na głowę i ściekał na plecy. nabrzmiałe
żyły przebijały przez płyty pilśniowe i gdybym przeciął
jedną z nich tunel strawiłby nas

i wydalił resztki. w końcu wyjechaliśmy a blask
słońca palił gardło jak wódka. dwoiło mi się w oczach -
dwa okna dwa drzewa dwa światy. naprzeciw
święty jerzy mówił odwijając kanapkę - bo widzi pan
dziś smok jest wewnątrz mnie

to stanowczo utrudnia całą sprawę. a nawet gdyby się udało
przecież nie ma już księżniczki - właśnie wtedy wypadłem
z przedziału i niesiony wiatrem tonąłem w powietrzu za szybą.
było całkiem jak na filmach - ktoś chwycił moją dłoń
i pociągnął do góry