Patrzyli na siebie w milczeniu. Poczuł, jak jej palce odnalazły jego dłoń. Delikatny dotyk, niedostrzegalne muśnięcie, tak przejmujące i rozkoszne, pierwsze i wyczekiwane. Wiedział, że nie zdołał ukryć reakcji na swojej twarzy. Na pewno coś zobaczyła, choć starał się być "twardy". Jej oczy rozbłysły, a kąciki ust nieznacznie uniosły się. Zareagował na ów minimalny ruch na jej twarzy. Spojrzał na te piękne, pełne usta i marzył o ich miękkości. Od chwili poznania, często, może zbyt często wyobrażał sobie to cudowne uczucie, kiedy ich wargi spotkają się. Ale to czego doświadczył...szkoda mówić...tak pięknie to nawet w raju nie jest. Najpierw poczuł ciepło jej oddechu, potem, zanim zamknął oczy, zobaczył jak jej powieki opadają. Kiedy zrobił to samo poczuł pełnię pocałunku. Ta sfera dotyku ma w sobie coś szczególnego. Wydaje się, że to czysta doskonałość, że nie ma nic piękniejszego. Upajamy się nim, świadomi, że jest niczym zwiastun filmu. Wzbudza ciekawość, intryguje, przekonuje, że warto pójść do kina, by obejrzeć cały film. Pocałunek nie był długi, ani zbyt intensywny, był pierwszy. Gdy para ponownie spojrzała na siebie, na ich twarzach gościł pełen aprobaty uśmiech dla tego, co się przed chwilą wydarzyło. Bez pośpiechu zostawiali za sobą tę chwilę, jak gdyby chcieli zapamiętać każdy jej szczegół. Sposób w jaki na siebie patrzyli odzwierciedlał stan ich emocji - trochę ciekawości, trochę pożądania, trochę niepewności i mnóstwo chęci na dalszy ciąg.